gemoed nie. Dit is soos dit hoort, reken ons terwyl ons onder ons elkedagse las voortsteier.
Maar soms, net sóms, kyk ons op en sien God se vingerafdrukke in die hemelruim raak. Hoe die son se dartelende, vuurwarm dans die lug in beweging bring. En snags, wanneer dit milder geword het, hoor jy die ritme in die sterre se vonkelende naglied.
Spits dan maar ook jou ore vir die vlerkgeklap van ’n uil of ’n engel. Dalk kom daar ’n boodskap vir jou, vannag nog, spesiaal vir die begin van hierdie jaar.
____________________
Here in die hemel, God van my hart: Hoor ook mý pryslied. Só wag ek op U.
Woensdag 3 JANUARIE 2018 Lees Psalm 148:7-14
Prys Hom, julle hieronder!
Prys die Here van die aarde af, seediere … berge … vrugtebome, al die seders … wilde diere, al die vee, al wat kruip of vlieg, konings … jong manne en meisies, grysaards … (v. 7-12).
Dit is ’n groot koor hierdie, dié van die aarde se bewoners. Daar is hulle wat loop en hulle wat swem, daar is die vlieërs en die kruipers en die voortbrengers van vrugte en van hout.
Jonk en oud, man en muis. Bloubloed en onderdaan.
Hulle is almal deur die wind en die weer versamel met die opdrag om God te prys. Sy Naam is groot! moet hulle sing. Sy gesag, sy eer, strek van horison tot horison.
Vir die psalmdigter kom hierdie uitgebreide stuk lofbeeldspraak asof dit die natuurlikste ding ter wêreld is. Wat hom betref, is dit vanselfsprekend dat alles en almal wat deur God se hand tot stand gekom het Hom sal loof.
Vanselfsprekend? Regtig? Is “prys die Here!” dan ooit ’n natuurlike reaksie? Ook vandag, by mense soos ons? Wanneer het lofliedere dan ons geloofskenmerk geword?
Het hierdie halleluja-uitroepe nie maar intussen ’n soort beïndrukwaarde gekry nie? ’n Luidkeelse manier om God en medemens te laat verstaan dat hier darem ’n skitterende voorbeeld van vrome dankbaarheid aan die woord is?
Hopelik sorg die dawerende lof uit die skepping dat ook die skepsels – juis hulle wat God met woord en lied en groot gebaar aanbid – by die massakoor inval. Sonder voordoen of vertoon. Net maar om dié rede: Grote God, aan U die eer! Heerlik is waar U regeer.
____________________
Hemels is u majesteit, heilig u geregtigheid. U wat alles onderhou, U is ewig en getrou.
Donderdag 4 JANUARIE 2018 Lees Galasiërs 4:4-7
God se tyd
Maar toe die tyd wat God daarvoor bepaal het, aangebreek het, het Hy sy Seun gestuur (v. 4).
Dit is ook maar goed dat God se horlosie en kalender gans anders funksioneer as ons s’n. Daarom kán dit op hierdie vierde dag van die nuwe jaar steeds Kersfees wees, en op elke dag in die jaar wat voorlê.
Wie wil tog die invloed wat die radikale ingryping van God op ons lewe het aan tyd koppel? Nee, ons sal elke uur van elke dag van elke jaar en tot in ewigheid dankbaar wees vir die vryheid wat sy Seun vir ons bewerk het.
Hy het ons losgekoop, sê Paulus hier, niks minder as dit nie. Dit is deur Hom dat die Heilige Gees in ons hart woon, dat ons God “Vader” (v. 6) mag noem. Dat ons sy erfgename geword het. Dit is vir ons dus elke dag Kersfees, en vir altyd.
Omdat God se tyd die regte tyd is.
Want as Hy vir óns moes wag om in ons wêreld in te gryp, sou Hy – met alle respek gesê – steeds gewag het. Ons is net nooit reg nie, ons vra gereeld uitstel. Ons beroep ons altyd en in byna alles op God se geduld: Gee net kans, Here, ek sal U laat weet wanneer ek gereed is. Ek sál nog u wil leer ken; wag net asseblief nog ’n bietjie.
Goddank: Hy het toe nie gewag nie. Hy weet watter keuses om aan sy kinders oor te laat en watter nié. Hy kom maak dit ewig Kersfees in ons lewe – omdat Hy ons ken. En omdat Hy ons so bitter liefhet dat Hy nie kanse waag nie, nie met ons soort betroubaarheid nie.
____________________
Dankie, Here, dat u genade vir my genoeg is. En dat dit altyd betyds is.
Vrydag 5 JANUARIE 2018 Lees Lukas 2:22-40
Kyk, hierdie Kindjie
Sy vader en moeder was verwonderd oor
die dinge wat van Hom gesê is (v. 33).
Reeds die skaapwagters het ’n vreemde verhaal by die Kindjie se geboortekrip vertel – kan jy jou indink: engele wat uit ’n oop hemel sing! En nou kom ’n ou man, ene Simeon van Jerusalem, boonop met ’n nuwe, salwende storie vorendag: Here, my oë het u verlossing gesien, ’n lig tot verligting van die nasies.
As hy maar daar opgehou het, ou Simeon … Maar eensklaps kry sy sagte lied ’n onheilspellende klank: oor val en opstanding, oor ’n teken wat weerspreek sal word. Van mense se gesindheid wat aan die lig sal kom en ’n swaard wat deur die moeder se siel sal gaan.
Dit was natuurlik die res van die waarheid, dit wat ons eeue later alte goed sou leer ken: Kersfees hou nie vir altyd nie. Die feesvrolikheid is net ’n deel van die werklikheid, en soms is dit ’n bitter klein deeltjie. Ons is gouer as wat ons gereken het weer terug in ’n wêreld vol onsimpatieke uitsprake en klipharde eise, en sonder musiek.
Ja-nee, ons word nie té lank toegelaat om ons bekommernisse te vergeet nie. Daar kom ’n tyd dat ons dit nie meer kan miskyk of probeer ontken nie.
Maar laat ons tog ook nie ons vermoë om verras te word prysgee nie. Te midde van die klipharde werklikhede wat ons elke dag bestorm, breek daar soms ’n onverwagte lig deur.
Verwonder jou dan aan God se helder goedheid, en baai jou gesig en lyf en siel in daardie Lig.
____________________
Here, U is ’n skynende werklikheid in my lewe. U oortref al my verwagtings.
Saterdag 6 JANUARIE 2018 Lees Jesaja 60:1-6
Die nuwe dag
Kom, Jerusalem, laat skyn jou lig! Vir jou het die lig gekom, die magtige teenwoordigheid van die Here het vir jou lig gebring (v. 1).
Vir die vernielde stad het daar eensklaps uitkoms gekom, ’n belofte wat hom ’n nuwe asem gee. Kyk dan net, Jerusalem! Maak oop jou oë, en sien hoe jou kinders na jou toe kom, hoe jou rykdom vermeerder. Hoe die vergane glans uiteindelik na jou toe terugkeer.
En laat daar geen twyfel wees oor wie jou eertydse skade en skande omgekeer en jou weer ’n baken van hoop gemaak het nie: Dit is die Here en sy magtige teenwoordigheid. Dit is Hy wat die son weer laat opkom en ’n nuwe dag oor jou uitgeroep het.
Laat die nuwe hoop in Jerusalem dan dié boodskap bring, sodat God se kinders dit nooit sal vergeet nie: Daar is geen duisternis wat Hom kan oorweldig nie. Sy stem het die laaste sê. Donkernag sal altyd voor dagbreek swig.
En laat niemand verras wees oor die nuwe lig se aantrekkingskrag nie. Skyn dan ook oor hulle wat jou opsoek, die vriend en die vreemdeling, wanneer jou lewe ’n stralende getuienis van God se magtige teenwoordigheid word. Laat deel hulle in die warmte wat so mildelik jou deel geword het.
Verheug jou in hierdie voorreg, want waar Hy geëer word omdat Hy lig bring, en waar dié lig na ’n medemens se skemerte herlei word, daar is Hy tuis.
____________________
Lei ook my, vriendelike Lig, deur hierdie duisternis.
Skyn ook oor my, o magtige Teenwoordigheid,
dat ander ’n plek kan sien én vind by my.
Sondag 7 JANUARIE 2018 Lees Jeremia 31:7-14
’n Tuiste
In trane sal hulle kom, met smeekgebede, maar Ek sal hulle lei … (v. 9).
Hy