Die eks-noodgeval. Cecilia Steyn

      “Goeie donder,” sê Heleen. “Wag. Ek kry vir my ook wyn. Die gesprek kan nie daarsonder nie, of hoe?”

      In die agtergrond hoor sy hoe haar sus swets. Heleen se voetstappe gaan vinnig heen en weer oor die teëls. Die klank van glas op ’n tafel en wyn wat ingegooi word.

      Alana hoor self hoe Heleen verwoed sluk. Dit laat haar lag, want dit was omtrent wat sy lus was om te doen toe sy haar eksman vandag op die hospitaalbed gesien het.

      Iets wat na vloeistof klink wat weer ingegooi word, roer in die agtergrond. Heleen het nie ’n grap gemaak toe sy gesê het die gesprek kort vloeibare versterking nie.

      “Is jy nog daar?” vra Alana.

      “Hier is ek. Oukei. Nou is ek reg om te hoor wat die hel hy nou weer gedoen het.”

      Alana se wange word opnuut warm toe sy die soen in die parkeerterrein onthou. Nog warmer, toe sy onthou hoe vertroostend lekker dit was om die man te soen wat sy al vyf jaar lank mis. Dít mag sy tog net nie vir Heleen vertel nie.

      “Hy het met ’n besering by ongevalle aangekom. Ek moes hom steke in die hand gee.”

      “Ek hoop jy het hom goed seergemaak.”

      “Heleen!”

      “Wat? Die man het jou hart uit jou lyf geruk en dit nog nooit teruggegee nie, stry? In my oë is en bly hy ’n skurk. Nes Pa.”

      Sy hoor hoe Heleen ’n sigaret aansteek en rook diep in haar longe trek. Wanneer het sy nou weer begin rook?

      “Ek kan hoor hoe jy rook, weet jy?” raas Alana.

      “Ja, wel. Old habits die hard.”

      Alana knyp haar oë toe. Mag dit nie waar wees van haar en Braam nie.

      “Jy is nie meer hier om met my te raas nie,” sê Heleen. “Maar moet nou nie die onderwerp verander nie. Wat doen hy toe daar en nie hier nie? Bly hy nou ook in Johannesburg? Ek hoop nie hy stalk jou nie!”

      “Bedaar, Heleen! Die man is net hier om opleiding te gee, maar hy gaan dalk ook hierheen trek. Hy wil ’n ambulansdiens koop.”

      “Ja. Seker noudat hy weet jy gaan twee jaar daar bly, die skurk! En as ek mag vra, hoe weet jy dit als? Jy het tog nie met hom oor die goeie ou dae gesels nie? Of het jy?”

      Alana vee oor haar voorkop asof sy koorsig is. “Nee … ons het net ’n paar woorde gepraat.” Sy neem ’n lang teug van haar wyn.

      “Oukei … maar jy is darem net daar vir twee jaar. Dan kom jy mos terug. En as die man nie aspris elke dag ’n nuwe besering opdoen om jou te kom spreek nie, behoort jy hom omtrent nooit te sien nie. Is die bliksem nog so mooi?”

      Alana sluk haar lag. Heleen kon nog altyd so vinnig praat asof sy bang is sy kry nie ’n beurt nie.

      “Dodelik,” antwoord sy eerlik. Mooier as wat sy onthou, voeg Alana in haar kop by. Die jare het Braam net goed gedoen.

      “Wel, solank jy net nie weer in sy arms in tuimel nie, sal jy seker oukei wees.”

      Alana bly ’n oomblik stil. As haar sus nou hier was, sou sy met een kyk geweet het wat Alana probeer wegsteek.

      “Ag nee! Jy het nie?” hoor sy Heleen moedeloos sê. “Vloek.”

      “Natuurlik nie.” Alana hoes effens toe die leuen uit haar keel skuur, die soen van ’n uur gelede nog vars in haar geheue. Ingedagte vat sy aan haar lippe.

      “Jy hoes, dit beteken jy lieg, Lantjie,” sê Heleen. “Die man is moeilikheid. Hoe kon jy? Waar is jou selfbeheersing?”

      “Ek weet … Ek weet nie. Dit was net …” Hoe verduidelik sy dit nou vir Heleen? Die lyf en reuk van die man vir wie sy lief is, was net so bekend en verwelkomend. “Dalk … voel ek nog iets vir hom.”

      “Dis net lus, sus.” Heleen lag. “Hy voel niks vir jou nie. Anders sou hy jou nie verneuk het nie. Jy sal moet sterk staan. Moenie dat daardie man weer jou hart breek nie. As jy te swak is, sal ek kom kuier. Jou uit die kwaad hou.”

      Alana haal diep asem voor sy in die water wegsak. Kop en al.

      Toe sy weer opkom vir asem, hoor sy nog Heleen se stem: “Luister jy ooit?”

      “Ja,” sê Alana, bly dat sy die grootste deel van Heleen se tirade gemis het. Al weet sy Braam Smit is moeilikheid, wil alles in haar weer, al is dit net nog een keer, hartstogtelik saam met hom van ’n afgrond aftuimel.

      Dalk is Heleen reg. Sy is heeltemal te lank selibaat en alleen. Hopelik oorskry haar woede vir hom die begeerte na sy sexy lyf.

      As sy net kon seker wees.

      Daarom sal sy drasties iets aan haar liefdeslewe moet doen. Sonder Braam.