se rugkant vanaf haar oor af tot by haar ken streel. Toe neem hy haar ken tussen sy voorvinger en duim vas. Haar hele wese wil uitskree dat sy lippe hare moet aanraak sodat sy die warm binnekant van sy mond kan verken.
“Kan ek nou maar jou nommer kry?” Sy soenbare lippe beweeg aan die een kant op in ’n skewe glimlag en hy hou sy foon na haar toe uit.
Met bewende vingers tik sy haar nommer in. Hopelik korrek.
“Ek sal agter jou aanry om seker te maak jy kom veilig by die huis.”
Hoe is dit moontlik dat die man se stem so ontspanne, so neutraal klink? Dit voel of sy haar stembande iewers langs die pad verloor het, en hy praat asof daar niks op hierdie aarde fout kan wees nie.
Sy kug voor sy hom gerusstel dat dit regtig nie nodig sal wees nie.
“Dis gevaarlik om hierdie tyd van die aand vrou-alleen buite te wees.”
Is dit nou net ’n kamma besorgde manier om meer van haar te wete te kom? Sy hou nie daarvan om mans wat haar vir die eerste keer uitneem, haar woonplek te wys nie.
“Dit is regtig nie nodig dat jy saamkom nie. Ek bly net hier om die draai,” skerm sy weer.
“Ek kan jou nie net hier alleen in die straat los nie, Anelia.”
“Nou maar goed,” gee sy toe. “Maar jy gaan nie inkom nie.”
“Hoekom nie?” vra die tergende stem.
Sy het nie ’n antwoord gereed nie, en gelukkig laat Leon dit ook daar.
“Ek sal dan net agter jou aanry. Ek bel jou môre. Jy moet asseblief veilig ry, Anelia.” Hy neem haar hand in syne en soen die palm sag en warm.
Haar hele liggaam voel koud toe hy van haar af wegbeweeg. Dis met moeite wat sy orent kom en haar motorsleutel in haar handsak soek. Sy voel lomp terwyl Leon haar so aandagtig dophou. Uiteindelik vind sy dit, en staan Leon effens agtertoe sodat sy die deur kan oopmaak.
“Lekker slaap.” Anelia het nie die vermoë om meer as hierdie twee woorde te sê nie.
“Ek slaap altyd lekker wanneer ek van jou droom,” beloon hy haar weer met die skewe glimlag. Hy wag totdat sy ingeklim het en maak die deur dan toe.
Werktuiglik maak sy die sitplekgordel vas, druk die sleutel in die gleuf en skakel die ligte aan, alles asof in stadige aksie. Gelukkig is die kompleks waarin sy woon, nie ver hiervandaan af nie, want sy weet nie hoe sy met haar deurmekaar kop by die huis sou kom as sy ver moes bestuur het nie.
Anelia is dankbaar toe sy veilig by hul klein kompleks stilhou.
Leon wuif vir haar toe hy sien die groot hek wat toegang aan al die inwoners verleen, begin toegaan.
Tuis maak sy gou gereed vir die bed en het net ingeklim, toe haar foon ’n biepgeluid maak. Dis al na tien. Wie sou dié tyd van die aand ’n boodskap stuur? Maestro kom stel ook ondersoek in en spring op die bed.
“Ja, kat. Jy weet jy mag nie hier slaap nie, maar vanaand sal ek ’n uitsondering maak.”
Hy kom spin teen haar.
Ek kon nie wag tot môre nie. Dankie vir ’n onvergeetlike aand. Droom van my. L
Haar vingers huiwer oor die sleutels. Wat moet sy antwoord? Sy begin tik, maar vee die boodskap dadelik weer uit. Na die derde probeerslag sit sy die foon op die bedkassie neer en skakel die lig af, maar dit duur nog lank voordat sy uiteindelik aan die slaap raak.
Die hele deurmekaar nag is sy nie seker of sy droom of net aan haar droomman dink nie. Die ding moet nou end kry, want sy kan amper nie glo dat so iets in die wêreld bestaan nie.
Soveel passie, soveel intensiteit, soveel ekstase …
Anelia staan tydsaam op om gereed te maak om na haar ma toe te gaan. Sy is vandag proefkonyn vir die bakkompetisie, dus gaan sy nie eers ontbyt eet nie. Sy het gereël om Délicieux se kameraman later vanoggend in Rondebosch te ontmoet by die nuwe boetiek waaroor sy ’n storie moet dek.
“Ek het die perkoleerder vir jou aangesit,” groet haar ma haar met ’n soen toe sy die voordeur oopmaak.
“Sjoe, Ma, dit ruik hemels hier! Vanoggend is die koffie sowaar ’n bysaak. ”
Haar ma stap voor haar uit na die kombuis. Op die tafel staan drie koeke.
“Oe, maar Ma het omtrent uitgehaal!”
“Ja, ek het gisteraand tot laat versier. Ek het dit so geniet, Anelia.”
Dit lyk regtig of haar ma weer haar lus vir die lewe ontdek het.
“Skink vir jou koffie, ek kry die borde en eetgerei.”
“Onthou, ek het net ’n uur. Die storie wat ek moet doen, is sommer hier om die draai.”
“Ek het alles klaar reggepak sodat jy betyds sal kan wees.” Haar ma sit ’n bordjie voor haar neer. “Dit is die miljoenêr-moussekoek. Daar is roomkaas en karamelkondensmelk in die vulsel.”
Anelia hap ’n vurk vol van die klam donkerbruin koek met die ligbruin versiersuiker. Sy sluit vir ’n oomblik haar oë om die onvergelyklike smaak in te neem.
“Dis die wenresep, Ma,” verklaar Anelia oortuigend.
“Jy het nog nie eers aan die ander twee geproe nie.”
“Ek sal aan hulle proe, maar ek belowe Ma, dít,” Anelia wys met die vurk na die stuk koek, “is die wenner.”
“Hierdie een het weer ’n sjokoladesous oor met sprinkelneute en ’n klein bietjie Amarulageursel,” verduidelik haar ma.
Anelia proe aan die soet, stroperige donkersjokoladekoek.
“Mmm, dis heerlik.”
Haar ma kry die laaste stuk koek gereed. “Die rooi fluweelkoek is anders as die gewone fluweelkoeke. Die smaak is verryk met heuning en bessiestroop, vandaar die dieper rooi voorkoms.”
Anelia moet twee happe neem om die ware smaak van die koek te proe.
“Watter een dink jy staan ’n kans?” vra haar ma onseker.
“Beslis, ongetwyfeld, die eerste een. Dis absoluut heerlik. Kan Ma asseblief vir my sommer nog ’n stuk sny? Wat gaan Ma met al hierdie koek doen?”
“Ek het gereël dat ek alles later na die ouetehuis sal vat. Dan kan ek sommer ook hoor wat hulle daarvan dink.”
“Vir die ouetehuis of vir oom Piet?” kan Anelia nie anders as om te terg nie.
“Moet nou nie verspot wees nie, kind.” Haar ma se gesig verkleur effens.
“Ma moet net oppas dat al hierdie koek die ou mense nie in ’n diabetiese toestand skok nie, want ek glo nie hulle of oom Piet sal kan ’nee’ sê vir al dié bederf nie.”
“Natuurlik gaan ek eers vir jou ’n stukkie van elk afsny om huis toe te vat.”
Hulle kuier nog ’n ruk voordat Anelia weer moet ry.
Intussen het Bernice haar gebel om te sê dat die baas haar wil sien sodra sy weer op kantoor is.
“Middag, Anelia,” groet Fick toe Anelia later by sy kantoor instap.
“Middag, dis goed om jou weer te sien.” Sy het hom nog net een keer tevore ontmoet en dit was toe sy die eerste dag hier ingestap het. Bernice het haar voorgestel, maar vir haar het dit gevoel of sy nie eintlik ’n indruk op Fick gemaak het nie.
“Ja. Ek moet sê, jy doen uiters goeie werk, Anelia.”
Verligting daag oor haar. As die baas komplimente uitdeel, moet sy die kykers tog bietjie beïndruk. “Ons kyksyfer het gestyg vandat jy by Délicieux aangesluit het.”
“Dankie, dit is baie goeie nuus.”
“Ja, dit is. Behalwe dat jy ’n goeie aanbieder is, is jou stories opgewek en interessant. En die mense hou daarvan om na