Die derde oog. Etienne Leroux

wyn vloei nou vry en die Brigadier is baie trots op sy gebaar as spesiaal ingevoerde bloedrooi Sang d’Hercule uit Argos bedien word. Dis op hierdie oomblik dat Hope geleentheid vind om haar botteltjie uit te haal en ’n paar druppels van die inhoud ongemerk in die glasie van die Brigadier te gooi. Sy wag geduldig op die reaksie: die trek om die oë, die asemhaling wat versnel, die gloed op die gesig en al die kenmerkende aanduidings. Sy sien hoe die Brigadier sy kop effens skeef hou asof hy diep binne homself iets waarneem, sy bemerk die wiegende beweging van sy lyf, die tekens van losbandigheid wat in stemtoon, woord en gebaar te voorskyn kom. Sy is op die punt om haarself as offer aan te bied, onwetend getrou aan die rol van die Koré, toe die Brigadier meteens sy hand lig, die orkes tot stilte dwing en ingehoue stadig in die rigting van die derde kamer beweeg. Op pad soontoe slaan hy sy arm styf om sy adjudant, James, se lyf en Hope sien verslae hoe die manne van die Diens, een ná die ander, mekaar omarm, die meisies verlaat en saam met Demosthenes de Goede die Brigadier volg.

      Die deur gaan oop en daar is ’n flitsende beeld van die El Gauchkamer, kinetiese beeldhouwerk van Lye en Schoeffer in gedurige beweging, ’n derde orkes besig om die Poème Symphonique van Ligeti slegs op simbale te speel. Die deur gaan agter hulle toe en die meisies van die D-diens neem orals op die stoele in groepies plaas. Hulle haal hulle breiwerk uit en begin rustig brei terwyl hulle opgewek kleinburgerlike gesprekkies voer. Later raak sommige van hulle aan die slaap terwyl die mans binne besig is om die inwydingsorgie te voltooi.

      Hope, verveeld, beweeg heen en weer in die saal rond en begin dan langsaam alleen te dans op maat van die kontinentale orkes: “Where angels fear to tread.” Sy swaai haar boude en bekken, in haarself gekeer, haar hart gebreek deur die enigste tragedie wat sy ken, die tragedie van verkwisting, van verspeelde geleenthede, van verbygaande oomblikke – ’n weeklag in beweging oor die onverstaanbaarheid van die lewe, ’n mymering op dansmaat van weemoed oor die verspilling van lewegewende energie, die vermorsing van kosbare libido.