KIM BYŁBYM BEZ CIEBIE?. Guillaume Musso

częścią Morza Irlandzkiego i zbliżał się do regionu Highlands w północnej Szkocji. Colibri, niesiony przez południowo-zachodni wiatr, przeleciał prawie siedemset kilometrów i kończyło mu się paliwo. Archibald zauważył ogromny trzypiętrowy jacht z flagą Kajmanów.

      Couach 5000, bo tak się ten bardzo praktyczny statek nazywał, mógł przepłynąć Atlantyk w ciągu dziesięciu dni z prędkością trzydziestu węzłów. Archibald uważał go za swoje sanktuarium. Była to forteca o nowoczesnych, awangardowych liniach, zbudowana, aby móc pływać przy każdej pogodzie po najodleglejszych zakątkach oceanów. Morski samochód terenowy, gotów na spotkanie z burzą i niebezpieczeństwem.

      Archibald delikatnie wylądował na górnym pokładzie, na szerokiej platformie przebudowanej na lądowisko, zabrał torbę z kokpitu i zeskoczył na pokład. Wiał wiatr, ale na horyzoncie nie było ani jednej chmurki. Pokład tonął w oślepiającym słońcu. Czterej członkowie załogi, byli żołnierze marynarki wojennej, którzy nie znali jego prawdziwego nazwiska, przywitali szefa. Archibald zamienił z nimi kilka słów i wszedł po trapie na główny pokład.

      – Witaj, Effie.

      – Witaj, Archie.

      Elegancka panna Euphenia Wallace z włosami spiętymi w koczek na karku przypominała tradycyjną angielską guwernantkę. Od ponad dziesięciu lat ta lekarka, dawniej agentka wywiadu, pracowała dla McLeana. Była jego ochroniarzem i zaufaną, i jako jedyna wiedziała, czym on się naprawdę zajmuje. Wyglądała staromodnie, ale strzelała jak snajper, zdobyła czerwony pas w taekwondo i porównać ją można było raczej do zawodowego bodyguarda niż do Mary Poppins.