Antiamerica. T. K. Falco

ladder omhoog moest brengen. De verbale mishandeling die haar vader onderging was nog veel erger.

      Een herinnering die in haar hersenen stond gegrift, was uit tijd dat haar moeder probeerde haar tegen hem op te zetten. Na een ruzie over het gebrek aan geld om naar een mooiere buurt te verhuizen, richtte ze zich tot Alanna terwijl hij wegstormde. “Je vader is gek. Wist je dat? Een psychiater stelde de diagnose Borderline Personality Disorder. Dat kun je toch wel zien? Dat er iets mis is met hem?”

      Toen ze daar zwijgend stond, rolde haar moeder haar ogen. “Waarom vraag ik je dat eigenlijk? Je bent net als hij. Ik wed dat jij ook knettergek bent.”

      Nog voor geen seconde miste Alanna het opgroeien onder hetzelfde dak met die volmaakte kwelling van egoïstisch cynisme, en een volslagen gebrek aan filter. Ze opende haar ogen en haalde vervolgens de USB-stick en Jessica's paperassen uit het handschoenenkastje. Bij het verlaten van de Corolla met zowel haar handtas als haar plunjezak, lette ze op iedereen in de garage die eruitzag als een FBI-agent.

      Haar hart bonkte bij elke stap op weg naar de lift. De hele rit naar boven trommelde ze met haar vingers tegen haar linkerdij. Het was een beetje zenuwslopend om met een valse identiteit rond te lopen, terwijl ze onder toezicht van de FBI stond. Ze kon er niets aan doen dat ze er telkens aan dacht dat Agent McBride of een van haar FCCU-vriendjes zich in de schaduw verborgen hield, klaar om toe te slaan.

      Eenmaal in haar appartement trok ze de laptop uit haar tas en dumpte de resterende inhoud op de eikenhouten salontafel naast haar bank. Een plastic kaartje gleed van de stapel op het bruine tapijt. De bloedvlek aan de randen veroorzaakte een huivering bij Alanna. Haar eerste rijbewijs. Ze stak het onder de rest van de stapel. Dit was niet de tijd om pijnlijke herinneringen op te halen.

      Zelfs zonder dat er plotselinge herinneringen opkwamen, beet de nostalgiebug haar al sinds de breuk met Javier. Ze had de afgelopen paar weken meer aan haar familie gedacht, dan in de rest van haar tijd in Zuid-Florida samen. In tegenstelling tot haar vader blokkeerde ze normaal gesproken elke drang om in het verleden te graven – vooral de meest verschrikkelijke momenten. Haar skeletten hingen niet in een kast. Ze had ze diep begraven in heilige grond, om nooit meer betreden te worden.

      Ze zat op het einde van de bank met de back-up laptop op de salontafel. Ze had hem niet gebruikt, behalve voor het downloaden van een paar bestanden en apps, een half jaar geleden. Hij en de burner zouden veilig moeten zijn. Dat moest zo blijven. Haar gegevens moesten gecodeerd blijven. Niet-essentiële bestanden zouden elders worden opgeslagen. Browsen en berichtenverkeer zou beperkt blijven tot bronnen die ze vertrouwde.

      Ze kopieerde de inhoud van haar USB-stick naar haar laptop. Jessica's gegevens. Bank- en creditcardrekeningen. Vervolgens zorgde ze ervoor dat al haar gegevens werden geback-upt door de gegevens die ze op haar laptop had naar de stick te verplaatsen. Het beste was om deze gegevens binnen handbereik te hebben voor het geval dat haar deal met de FBI verkeerd zou uitpakken. Dan zou ze Agent McBride laten zien hoe nutteloos technologie haar had gemaakt door recht onder haar neus te verdwijnen.

      Maar een vluchtweg zou niet nodig zijn, zolang ze Javier te pakken kon krijgen. Ze zou hem ervan overtuigen om de lege plekken in te vullen voor al haar onbeantwoorde vragen, en met een beetje geluk hielp hij haar om van Agent McBride en de rest van de FBI af te komen. Ze opende de spoofer app op haar burner. Als Brayden loog over het contact met Javier, dan had ze Plan B klaarliggen.

      Alanna stopte met typen op het toetsenbord van haar laptop, en haalde diep adem. Ze vermoedde dat Brayden geheimen voor haar had. Het stak haar om te horen dat hij haar loyaliteit in twijfel trok en zijn wantrouwen uitsprak. Maar ze had nooit verwacht dat ze de tekst die ze op zijn telefoon had gelezen zou tegenkomen: “Hou die bitch uit mijn buurt, of je wordt niet betaald.”