[w:] The Cambridge Companion, s. 61–63.
36
Chris Shedler, „The „Tribal” Legacy of Hemingway’s Nick Adams”, The Hemingway Review 19, 1 (1999), s. 64.
37
Hemingway, 49 opowiadań, s. 118.
38
Amy Lovell Strong, Screaming through silence: the violence of race in „Indian Camp” and „The Doctor and the Doctor’s Wife”, [w:] Ernest Hemingway: Seven Decades of Criticism, red. Wagner-Martin, s. 30.
39
Hemingway, 49 opowiadań, s. 119.
40
Akcja Krótkiego szczęśliwego życia Franciszka Macombera rozgrywa się na safari w Afryce, głównymi postaciami są Franciszek Macomber i jego żona Margot oraz myśliwy Wilson. Małżeństwo Macomberów jest związkiem urody kobiecej z pieniędzmi. Na początku safari Franciszek Macomber stchórzył w trakcie polowania na lwa, prowokując tym samym pogardliwe zachowanie żony i demonstracyjne zdradzenie go przez nią z Wilsonem. W trakcie następnego polowania Macomber przechodzi metamorfozę, nabiera odwagi, co w Margot budzi uczucia, które można interpretować jako lęk, że mąż, który właśnie nabrał pewności siebie, zechce ją zostawić. W trakcie polowania Macomber stawia czoła szarżującemu bykowi, ale ginie od kuli wystrzelonej przez żonę, jakoby w celu ratowania męża.
41
Hemingway, 49 opowiadań, s. 16.
42
Odbiór krytyczny opowiadania „Krótkie szczęśliwe życie Franciszka Macombera” jest szczegółowo omawiany w książce Roger Whitlow, Cassandra’s Daughters: The Women in Hemingway (Westport, CT: Greenwood Press, 1984).
43
Lynda W. Coupe, Images of the Hunter in American Life and Literature (New York: Peter Lang, 2000), s. 134.
44
Kenneth K. Brandt, Alicia M. Renfroe, „Intent and Culpability: A Legal Review of the Shooting in ‘The Short Happy Life of Francis Macomber’”, The Hemingway Review 33, 2 (2014), s. 8–17.
45
Susan M. Catalano, „Henpecked to Heroism: Placing Rip Van Winkle and Francis Macomber in the American Renegade Tradition”, The Hemingway Review 17, 2 (1998), s. 111.
47
Tadeusz Rachwał, O niemęskości Ernesta Hemingwaya. „Pożegnanie z bronią”, [w:] W kanonie prozy amerykańskiej. Od Nathaniela Hawthorne’a do Joyce Carol Oates, red. L. Aleksandrowicz-Pędich (Warszawa: Academica 2007), s. 82.
48
Hemingway, 49 opowiadań, s. 48.
49
Hemingway, 49 opowiadań, s. 44.
50
William Szekspir, Henryk IV, cz. II, akt III, scena 2, przeł. L. Ulrich.
51
Whitlow, Cassandra’s Daughters, s. 61.
52
Jego bohaterem jest Paco, wiejski chłopiec zatrudniony w pensjonacie w Madrycie jako kelner. Jest zafascynowany corridą. Kolega z kuchni, Enrique, proponuje mu przećwiczenie ruchów torreadora przy użyciu krzesła z przywiązanymi nożami imitującymi rogi byka. W trakcie tej odgrywanej corridy Paco zostaje ugodzony nożem i umiera.
53
Emily Hoffman, „Tradition and the individual bullfighter: the lost legacy of the matador in Hemingway’s ‘The Capital of the World’”, The Hemingway Review 24, 1 (2004), s. 90.
57
Maszewski, Ernest Hemingway, s. 208.
58
Hoffman, Tradition and the individual.
59
Nasuwa się tu skojarzenie z literaturą dla kucharek, synonimem prymitywnej literatury dla niewykształconych i mało wymagających czytelników.
61
Hemingway, 49 opowiadań, s. 56.
68
Allen Josephs, Hemingway’s Spanish Sensibility, [w:] The Cambridge Companion, s. 234. Allen Joseph zwraca tu uwagę, że podane przezeń przykłady to jedynie szczyt góry lodowej mitów, które są odtwarzane w romantycznym teatrze plaza de toros.
69
O bogactwie symbolicznych znaczeń byka pisze Juan Eduardo Cirlot w Słowniku symboli (Kraków: Wydawnictwo Znak 2006), s. 90–91.
70
Ernest Hemingway, „No Room in Canada for European Reds, preacher maintains”, [w:] Hemingway: The Toronto Years, red. William Burrill (Toronto: Doubleday, 1995), s. 362. Wszystkie cytaty z języka angielskiego są podane w przekładzie autorki rozdziału.
71
Por. Kenneth S. Lynn, Hemingway (New York: Simon and Schuster, 1987), s. 302–306.
72
Madison Grant, The Passing of a Great Race or the Racial Basis of European History (New York: Charles Scribner’s Sons, 1918), s. 38.
74
The Letters of Ernest Hemingway, red. Sandra Spaniel, Robert W. Trogdon (Cambridge: Cambridge University Press, 2011), s. 9.
76
Marc K. Dudley, Hemingway, Race, and Art: Bloodlines and the Color Line (Kent: Ohio, The Kent State University Press, 2012), s. 13.
77
Hemingway, Torrents of Spring (New York: Simon and Schuster, 1998), s. 43.
79
Należy w tym miejscu wprowadzić rozróżnienie pomiędzy eugeniką pozytywną a negatywną (positive and negative eugenics). Eugenika pozytywna miała na celu promowanie reprodukcji biologicznie doskonałej ludności, podczas gdy eugenika negatywna miała eliminować czynniki niepożądane z punktu widzenia czystości rasowej.
80
Por. Michael Reynolds, Hemingway: The Homecoming (New York, WW. Norton, 1999), s. 85. W Ruchomym święcie Hemingway przekonuje, że odpowiedzialność artystyczna była jednym z motywów napisania nowelki. Wspomina, że po przeczytaniu książki Andersona czuł, że jest ona „tak strasznie zła, głupia i afektowana, że nie mógł jej nie sparodiować” (s. 28). Hemingway również sugerował, iż wyrażenie „stracone pokolenie” (lost generation) powinno być użyte do opisu generacji pisarzy pokroju Stein i Andersona z ich „lenistwem intelektualnym” (s. 30). Ernest Hemingway, A Moveable Feast (New York: MacMillan, 1964). Por. Michael North, Reading 1922: A Return to the Scene of the Modern (New York: Oxford University Press, 1999), s. 193.
81
Herbert Spencer, Philosophy of Style, http://www.gutenberg.org/dirs/etext04/phil10h.htm;
