белгән идем тугъры үземдик,
Сүзеңә дә инандым үз сүземдик…
Сәнең сүзең икән ялган катышлы:
Күңелгә булмады бик үк ятышлы.
Бәне ничек ишегеңдин сөрәсең?
Үзең дә һәм аны бер-бер күрәсең:
Сәнең кебек күтәргәнләр борынны
Сирәк буладыр уңдырган урынны.
Баралсаң бәндин артыкка – ярый ла,
Сәнеңдик сайлаган – тазга тарый ла.
Бәне ташлап, күтәрмә бер дә борның,
Йәшем төшсә, ки һич дә уңмас урның.
Йә алдалап, үзеңне бер мут алсын,
Утырыр йиреңне, баргач, ут алсын!
«Сәламулла йөрәгем парәсыйга…»
Сәламулла йөрәгем парәсыйга,
Тәнем рухы, күземнең карасыйга.
Сәлам, и куәти рухы рәуаным[477],
Сәлам, и дилбәри җан-у-җиһаным[478]!
Сәлам, и миһербани дилнәуазем[479],
Сәлам, и бостанә сәрвийе-назем[480]!
Сәлам, и лаләи руй гөлгъөзарем[481],
Сәлам, и куәти җан-у-бәһарем[482]!
Бәңа сәнсез бу эчкәнләр кызыл кан,
Бәңа сәнсез ачыйгъ ирер сөчек җан.
Бәңа сәнсез газаб ирер бу рахәт,
Бәңа сәнсез йөрәкдә мең җәрәхәт.
Бәңа сәнсез хәрәм ирер бу сохбәт[483],
Бәңа сәнсез бу сохбәтләр чү михнәт[484].
Бәңа сәнсез мөсыйбәтдер[485] мәгъишәт[486],
Бәңа сәнсез мәгъишәтләр мәшәкъкъәт.
Сәнең гыйшкың белә ахир үләрмен,
Кыйлыбдыр такъәтем такъ иштийакың[489],
Ки үртәр хәстә җанымны фиракъең.
Эчәрмен ширбәти һиҗран[490] һәмишә,
Фиракъида күзем гирйан[491] һәмишә.
Сәнең йадың[492] белән гөлзар[493] ачылыр,
Сәне күрмәй йөрәкдә кан сачылыр.
Мән, и бидил[494], сәне къәндин[495] күрәрмен? –
Фиракъең утында бисйар көйәрмен[496].
Сәламулла йөрәкем парәсыйга,
Тәнем рухы, күземнең карасыйга!
«Каләм язды бераз монча кәлями…»
Каләм язды бераз монча кәлями[497],
Кабул идеп ала күргел сәлами.
Боны яздым сәне гайәт сәүгәндин,
Ки гыйшкың утыйла эчем көйгәндин.
Гафил улма, сүзем тот, и нигярем[498],
Ике гыйшык онытмас бере-берен.
Мәгъшукый җан, күзләрем күрде сези,
Шул замандин хәйран әйләде бези.
Күзләрем күрде – сезә улдым биһуш,
Имди сәнсез күңлем һич улмаз хамуш[499].
Җәмалең хур кебидер, күзләрең нур,
И җаным, кыйл бәнем сүземи кабул,