– аһ ору, үкереп еглау.
236
Тарихның нәкъеше – узган эшнең гәүдәләнеше.
237
Дилдә – дил: күңел, җан, рух; хәтер.
238
Дилбәр – гүзәл, чибәр; йөрәкләрне яулаучы.
239
Халем әгяһи – хәлемне белүче.
240
Тәшна булу – омтылу, сусау.
241
Гяһи-гяһи – вакыт-вакыт, кайчакларда.
242
Күзем йагын – күзем маен (күз нурын).
243
Мәрһәм – җәрәхәткә, ярага сөртә торган май (бәлзәм).
244
Назик мәҗазем – нечкә холыклым, назлым.
245
Вә ликән – вәләкин.
246
Гъиляҗ – чара; дәва.
247
Сираҗ – шәм; яктырткыч.
248
Тәмурым – тамырым, тамырларым.
249
Остохан – сөяк, сөякләр.
250
Бәһар – яз.
251
Ширин зәбан – тәмле тел, татлы тел.
252
Рәушан – якты, нурлы.
253
Кувәти җан – җан куәте, җан көче.
254
Къәддем – буй-сыным, гәүдәм.
255
Сәр-а-сәр – баштан аякка, баштан ахыргача.
256
Кифайәт кыйлу – канәгатьләндерү.
257
Чәтре гъинайәт – ярдәм чатыры (саклап тора торган зонт).
258
Һәман булу – шулай ук булу.
259
Аби – абны (аб – су).
260
Нигү – яхшылык, изгелек.
261
Гъәндәлиб – сандугач, былбыл.
262
Дәстан – дастан; монда: мактау, мәдхия.
263
Нәүбәһари – нәүбәһар; иртә яз, яз башы; биредә: иртә яз кебек.
264
Сад-һәзар – йөз мең.
265
Сәхаби зыйльлең – ышык (булырлык) болытларың.
266
Мәсуни, мәхфуз – сакланган, исән-имин.
267
Моштакъ – омтылучы; атылып, тартылып торучы.
268
Сөчек – тәмле.
269
Гарз (гъәрз) – үтенеч; теләк.
270
Әлхәмделилла – Аллага мактау булсын.
271
Фәһем кыйлып – аңлап, төшенеп.
272
Гакыйль – акыллы кеше (акыл иясе).
273
Нигяр – сын, санәм (табыну объекты).
274
Нәһар улса – көндез булса (таң атканнан соң – көне буе).
275
Заре әфгяр – зар белән җәрәхәтләнү, яралы күңел.
276
Гакъибәт – ахырда, ниһаять.
277
На-чар – чарасыз.