калган.
Дөньялыкның
Кай читенә барма,
Сөйләшәләр
Минем телдә һаман.
Кайсы гына
Туфрак
Сугарылсын,
Кубарылсын —
Минем тарих калка:
Тәңкәләре, әнә
Сөңгеләре,
Каберлекләр
Еламсырап ята.
Әнә бик борынгы
Тынлыгыннан
Күләгәләр
Күтәрелә иңрәп:
Мин – аларны,
Алар мине таный,
Һәрберсенә
Кушуч
Дога кирәк.
Сөт тәмен дә,
Сөю тәмен дә мин
Үз илемдә
Үз телемдә
Белдем.
Оныт, диләр,
Тик йөземә бәрә
Бик борынгы,
Ирек сөйгән
Җилем.
Оныт, диләр,
Кайсы җәйләүдә син
Чыккан идең соңгы кабат җәйләп.
Ул җәйләүдә атлар үрсәләнә,
Күз алартып, авызлыгын чәйнәп.
Кендек каным тамган тамырларны
Кубарам да
Бер йодрыкка
Төйнәп
Карап торам:
Ватанымны
Минем
Йота бара
Дәвасы юк
Үләт —
БИТАРАФЛЫК.
Ул очсызга төшә
Кемнәргәдер.
Ә кемгә —
Бик кыйммәт.
Узган гасырдан калган фотосурәтләр белән берьяклы диалог
– Ә мин туганчы сез ничек яшәдегез?
– Синең туасыңны көтеп, кызым…
– Нәкъ менә минем сездә туасымны алдан ук белдегезме?!
– Белдек, билгеле! Синең безне эзләп табуыңны көттек…
Бала чактагы сөйләшүләрдән.
Бик борынгы чордан, көлгә калган йорттан
Чыкканнар да исән,
Төбәлгәннәр күзгә…
Чит-читләре көйгән моңсу сурәтләрме,
Кораблармы – саксыз якорьларын өзгән?
Чәчләрендә чал юк, сыр юк маңгайларда,
Елмаялар әнә үзләре яшь, ихлас…
Мин юк әле, юк мин…
Кояш астындагы
Ул яшәеш шуңа, ахры, сәер бераз.
Орынмыймын…
Чатнап уалыр да… инде
Җыеп алмам сыман… югалырлар эзсез.
Мин аларның минсез чакларына һаман
Ышана алмый яшим…
Кем идегез?
Кем сез?!
«Әбием» дип сезгә эндәшкәнче «бабам»,
Учыгызга учым йомылганчы…
Әүвәл…
Мин галәмдә, йолдыз тузанында кайнап,
Эзләгәндә оя – йөрәгемә тәңгәл…
Таныганчы сезне,
Табылганчы, аннан…
Ак биләүгә төшеп, елаганчы тәү кат…
Юк бу сергә ачкыч,
Булган ул сер гүя —
Иңгәнче ук Коръән, Яхшы Хәбәр, Тәүрат…
Миңа бары җырлар һәм әкиятләр калды
Сез яшәгән чордан…
Дөньяда юк йорттан…
Һәм сурәтләр —
Анда
Шундый бәхетле сез!
Шул бәхетне ялгыш югалтудан куркам!
Шагыйрь
Пуля у виска. Пуля наверняка. улыбайся только своим.
ялгыз