юллардан барганда.
Тамаша булганда бар гомер,
Уенга әйләнә язмышлар.
Битлекләр астында калынып,
Кылына иң олы ялгышлар.
Тапканда тормышның маясын,
Килсәдә битлектә каласы.
Иртәме соңмы бит, барыбер,
Битлекне, була шул саласы.
Гаепме
Артык үкенүләр булмасынга,
Булу кирәк сабыр күңелле.
Язмышыңа син бит хуҗа түгел
Үлчәп сөйләү кирәк сүзеңне.
Кеше язмышына кагылганда,
Гөнахларны уза, алдашу…
Киләчәккә яралары булып,
Эзсез генә hичтә калмас ул.
Өметләрнең җимерелүләре,
Исраф булган сөю язлары.
Үкенепме яки җиңел уйлап,
Язмышларга диеп язганы.
Тирәнлеген күңел хәсрәтен,
Яра салган аңлый алырмы?
Бер гәепсез итеп үзен сизеп.
Җәзә алмый гына калырмы?
Гөнаx барда
Аңлаганда, вакыт үткән була,
Курыкмыйча яшәп гөнахларда.
Ничек бәрәкатле тормыш булсын,
Тәүбәләрсез калган, гөнах барда.
Акырынлап кына, аңлау килә,
Ерагырак hаман аңардан.
Төзәтергә олы ялгышларны,
Вакытларын каян табарлар?
Дөрес сүзләр, ялгыш гамәлләр,
Бергә бара hаман урелеп…
Матурлыклар кала күренмичә,
Ямьсезлекләр белән төрелеп.
Аллаhны безБ Алла гына дибез,
Алмаз белән алма шикелле.
Адашулар гына түгел болар…
Кире якка таба кителде…
Кеше күргәнне без күрербез,
Шулай диеп уйлый күбебез…
Яңгырлардан котылырга теләп,
Аяз булсын диеп күгебез…
Дөнья тәртибе
Үзгәртмәккә дөнья тәртипләрен,
Булганнарын санга сукмыйлар.
«Көрәш» майданында җиңү өчен,
Харамлашып җиргә екмыйлар.
Харамчылар гомер буе булган,
Тигез булмый җирдә көрәшләр.
Кануннар ул, бозучылар өчен,
Гадел кеше, гадел көрәшкән.
Бер җиңүче – берәү батыр була,
Ә калганнар калмый канәгать.
Билгелиләр, шул ук канун белән,
Хөкүмдарлар яки җәмәгать.
Бозылганда җиhан кануннары,
Хаксызлыктан, туа хаксызлык
Харам белән көчләр кулланылса,
Хөкүм итә башлый башсызлык.
Бәйрәм түгел, тормыш бозыла,
Хаксыз көчләр өскә чыкканда.
Ризасызлык туып, ут кабына,
Чарасызлык чаңы «сукканга».
Дөнья
Бу дөньяга ниләр алып килдем,
Ниләр алдым микән дөньядан?
Ярый әле алыш биреш өчен,
Яши алган, якты дөнья бар.
Алганнарым шактый булган инде
Гомер буе, барсы алынган.
Күпмеләре төрле сәбәпләрдә,
Бурычларың булып калынган.
Җавап гәмәлләре онтылмасын,
Саклый торган кеше арасын.
Күңелеңдә синең калганнарга,
Шөкер