Язганнарның җитмеше. Шигырле гомер. Рузил Фазлыев

олы җыеннарга.

      Бәйрәмнәрдә хайран була,

      Майданга җыелганда.

      Бәйрәм төсен тою өчен,

      Анда булулар кирәк.

      Күрешүләр, очрашулар,

      Кабатланулар сирәк.

      Шаулап үтсен Сабантуйлар,

      Татар Иле бәйрәме.

      Кабатланып торып җирдә,

      Халыкның hәм – җәй яме.

      Ерактагы

      Ерак инде чирәмнәре,

      Ялан аяк йөгергән.

      Шырпы «табып» яга алган,

      Учаклары сүрелгән.

      Мәктәп еллары еракта,

      Таралдык сабакташлар.

      Җирдә гомер дәвам итеп,

      Кем кайда, яраклашкан.

      Малайлар көтүе булып,

      Җыелып үскән чаклар.

      Кычыткан, әрем арасын,

      Беренче үткән чаклар.

      Еракта, иртән ягылган,

      Мичләрнең җылылыгы.

      Яңа пешкән ипи исе,

      Корылган, чыбылдыгы.

      Яшәү көче булгандыр да,

      Шул чакта табылганы.

      Якынаер кебек hаман.

      Уйланып, сагынганы…

      Җаның бар

      Җан азыгы, җанлы җансыз…

      Гади ул, бер уйласаң.

      Бу җирдәге урыныңны,

      Артык биек куймасаң.

      Барлыгыңны, юклыгыңны,

      Җаның булу күрсәтә.

      Җанга нидер җитми кала,

      Ниләр генә күрсәк тә.

      Җан белән тән бер бөтендәй,

      Тәндә җанның «оясы».

      Тәнне саклый белгән кебек,

      Җанныда, бар тоясы.

      Җылы сүзләр, җылы караш,

      Ризык табу җаныңа.

      Онытмаска юл табарга

      Үз җаныңның «янына».

      Рухи байлык-җан азыгы,

      Табыйк, таба алганын.

      Сине кеше итеп тота,

      Тәннәреңдә җан барың.

      Тәннәр өчен җаннар кирәк,

      Җансыз тәннәр-мәетләр.

      Яшәсәк мәетләр кебек,

      Ходай безне гаепләр…

      Җәйне көтеп

      Шатланабыз җәйләр җитә диеп,

      Әллә ниләр аннан көткәндә.