Рузил Фазлыев

Хыял + Чынбарлык. Шигырь. Том 7. Стихи


Скачать книгу

чакта ачып карарга.

      Онытканны искә төшерергә,

      Югалтканны эзләп табарга.

      Серләредә, шунда яшерелгән,

      Хыял булып калган күпләре.

      Бөтенесе анда сакланадыр,

      Кеше гомерләре үткәне..,

      Кулга алыр вакыт шул дәфтәрне,

      Көндәлектәй карап «актарып»…

      Уфтанырлык урыннарын табып,

      Тыныч кына кайчак «мактанып».

      Башка берни аңа өстәп булмый,

      Дәфтәр тулган, язар урын юк…

      Язылганнан башка бер адымда,

      Синең инде үткән юлың юк.

      Соң булсада

      Адашулар бары юлчы өчен,

      Алдашулар читен сүзсезгә.

      Барысыда шулай языладыр,

      Авырлыкка кеше түзсенгә.

      Хыял юлларында бәхет эзләп,

      Күпме вакыт китә әрәмгә…

      Гомер үтә, вакыт җитә алмый,

      Карар өчен күккә, галәмгә…

      Дөнья ача hәркем үзе өчен,

      Аңламыйча булган канунны.

      Кеше сайлый, хыялына багып,

      Сукыр кебек юлдан баруны…

      Үз юларын таба бик күпләре,

      Үтәр юллар инде беткәндә…

      Бик соңарып килгән бәхеттәй,

      Ерак булган… аны көткәндә.

      Тормыш мәшәкате күмеп китә,

      Чүп үскәндәй барыр юлларга.

      Шуңада ул соң булсада килә,

      Язмышыңда синең булганга…

      Җәйләр китә

      Йолкып алган кебек күңелемнән,

      Бу жәйләрнең соңгы көннәрен.

      Җәйнең яңалары якын кебек,

      Булмагандай җәйләр күргәнем…

      Җимешләре җәйнең акырынлап,

      Агачлардан җиргә коела.

      Язмышларда җәйләр кебек үтә,

      Булмаганда кебек… тоела.

      Эсселектә, салкын җиле исеп,

      Ялган рәхәтлек булсада…

      Шөкер итә алыр идек микән,

      Еллар буе җәйләр торсада.

      Шуңадырда сары яфраклар,

      Яшел җәйнең төсен үзгәртә.

      Беләбезме җәйнең кадерләрен,

      Ничә тапкыр җәйләр күрсәктә.

      Балачаклар ихлас чаклар була,

      Ятып чирәмнәрдә аунарга…

      Вакыт җитми әдәм баласына,

      Яшәү рәхәтлеген аңларга…

      Көзме

      Кемнәр белә язмыш көзе кайчан,

      Картлык көне генә буламы…

      Әллә инде күптән узып киткән…

      …Сизелмичә бүген узамы…

      Ниләр эшли алып язын – җәен,

      Иң кыйммәтле матур чорларын.

      Җыя алып күпме хисләреңне,

      Хәтер йомгагына чорнадын…

      Тоя алып кояш нурларыннан,

      Яктылыклар, табып өметләр.

      Исрафка үткән вакыт өчен,

      Кемнәр микән килеп үгетләр.

      Сүнмәс учак булып яшәү дәрте,

      Кабына алып көчләр биргәндә.

      Читтә калмый, сәләм бирделәрме,

      Кайгы, шатлыкларың килгәндә.

      Мактанулар яки макталулары,

      Кеше өчен артык кыйммәтме.

      Җирдәгесе, җирдә генә кала,

      Төзәтәсе барысын килмәсме.

      Кайту җире

      Тагын үттеп китә шулай җәйләр…

      Быел