ч – көчек, озын куе йонлы, чатан.
Каракүз – ана эт.
Алехандро (Алехо) – тутый кош.
Рудольф – мәче егете, кап-кара,
күкрәгендә ак йолдызы бар.
Виолетта – мәче кызы.
БЕРЕНЧЕ БҮЛЕК
Шәһәрдәге ташландык йортларның берсе. Икенче катның ярты өлеше беренче катка җимерелеп төшкән. Ниндидер иске җиһазлар: өстәл, урындыклар, тимер карават сыман ярым җимерек нәрсәләр аунап ята.
Уртада Бәләкәч сөяк кимерә. Ул бик тә шат күңелле. Сөяк белән әле уйнап ала, әле тагын ятып кимерә. Тәрәзәдә Эльба һәм Джуди пәйда була. Алар шыпырт кына сөйләшәләр.
Джуди. Бәләкәч үзе генә!
Эльба. Башкалары кая киткән? Минем кәеф бүген күтәренке, миңа бер Бәләкәч кенә аз була.
Джуди. Син гел шулай сөйләнгән буласың да беренче булып качасың!
Эльба. Минме? Син авызыңны үлчәп ач, колагыңны чәйнәп өзәм бит.
Джуди. Минекен чәйнәгәнче, бар, әнә этләргә ташлан!
Эльба. Минем бу йортның бер этеннән дә качканым юк.
Джуди. Эһе, бер этеннән качканың юк, Бәләкәчтән!
Эльба. Карале, син мине юри котыртасыңмы?
Джуди. Ә син котырма, эт түгелдерсең бит!
Эльба (ни әйтергә белми). Карале син… Остарма, яме… Күп сөйләгәнче, әйдә, башла!
Джуди. Ә нигә мин?!
Эльба. Чөнки гел син башлыйсың.
Джуди. Әйе шул. Шуңа күрә, әйдә, бүген син башла. Үзең мине ияртеп килдең бит…
Эльба. Әллә башламас дисеңме?
Джуди. Карап карыйбыз инде!
Эльба. Хәзер! Яхшылап кара! (Алгарак чыга. Ничек башларга белми.)
Джуди. Йә, нәрсә инде син! Башла!
Эльба. Карале, әйдә, үзең башла. Сөйләшә белмим мин, миңа сугышырга, хәрәкәтләнергә булсын. Син бит телгә оста. Миңа сәбәп кенә яса, аннан мин үзем…
Джуди. Белмим дә инде…
Эльба. Әйдә инде, ялындырып торма.
Джуди. Зинһар, диген!
Эльба. Ух… Зинһар!
Джуди. Болай дип сорагач, ничек каршы киләсең ди инде! Беренче булып качсаң, кара аны…
Эльба. Качмыйм инде, качмыйм… Әйдә, тизрәк!
Джуди. Карап тор! (Алгарак чыгып баса. Кычкырып.) Әй, син!
Бәләкәч (сискәнеп куя). Син миңа әйтәсеңме?
Джуди. Сиңа булмый, кемгә булсын? Син нәрсә дип миңа карап койрык болгап утырасың? Мине үртәмәкче буласыңмы?
Бәләкәч. Мин беркемне дә үртәмим…
Джуди. Алай булгач, нигә болгыйсың?
Бәләкәч. Койрык булгач болгыйм инде.
Джуди. Ә аны башкарак җирдә болгап булмыймы? Нигә нәкъ менә минем юлыма утырып болгавыңны аңламыйм дисеңме?
Бәләкәч. Каян килеп монда синең юлың булсын ди әле? Монда без яшибез!
Джуди. Кем сез?
Бәләкәч. Этләр!
Джуди. Ой! Кычкырып әйтмә шул ямьсез сүзне!
Бәләкәч. Син мине мыскыл итмәкчесеңме?
Джуди. Юк, мин син мескенкәйне кызганам…
Бәләкәч. Нишләп мин мескен булыйм ди әле?
Джуди. Бәхетле җан эт булып туа димени соң? (Көлә.)
Эльба да аңа кушылып көлә.
Бәләкәч. Аһ, сез шулаймы, көләсезме? Көлегез, көл! Бәхетле җан нәкъ эт булып туа да инде! Чөнки эт – кешенең иң якын дусты! Барлык җанварлардан да күбрәк ярата безне кеше.
Мәчеләр сүзсез калалар.
Менә бу сөякне мин каян алдым дип беләсез?! Миңа аны базарда бер абзый бирде. Башымнан да сыйпады! Сезнең кайсыгызны кеше сыйпаганы бар, ә, әйтегез әле?
Джуди (ярсып чыга). Сезме иң якын дус? Теләнчеләр сез!
Эльба (шулай ук). Карашыгызның җирдән күтәрелгәне дә юк.
Джуди. Кешеләр бит сезне өйләрендә дә ишек төбеннән ары үткәрмиләр.
Эльба. Сез бит файдасыз җаннар!
Джуди. Бернәрсәгә кирәксез!
Бәләкәч. Юк! Алай түгел!
Джуди. Нәкъ шулай!
Бәләкәч. Алай түгел!
Эльба. Нәкъ шулай!
Бәләкәч. Юк!
Себерке койрык,
Мәгънәсез күзләр,
Гомергә боек –
Булдыксыз этләр.
Теләнче булып
Туган сезнең җан!
Торма акаеп,
Йә, ычкын моннан!
Ходайга рәхмәт!
Якты дөньяга
Мине эт итеп
Яралтмаганга!
Йөртерләр иде
Тибеп-суккалап,
Үкерер идем
Көзгегә карап!
Күр менә безне:
Нинди