минем күңел.
Җиңәсең, бик теләсәң:
Отылды бит Петросян3.
Откан мин генә түгел,
Аның белән ярышта
Катнашты минем күңел.
Уйныйм мин Самат белән,
Һөҗүм итәм ат белән…
Ул куркыта «мат» белән…
Җиңүләр җиңел түгел,
Җиңелми минем күңел.
Чемпион минем күңел!
ЧЕМПИОН
Кемне генә булмасын,
Җиңеп чыга һәммәсен.
Аннан оста шахматчы
Бер дә юкмы әллә соң?
Ул – мәктәпнең чемпионы,
Көчеңне сынап кара.
– Берьюлы ун тактада
Уйныйм мин, – дип мактана.
– Унның отам тугызын,
Ничья булсын гел берсе.
Тирә-юньдә бар микән
Менә мине җиңүче.
Ирек килгәч, тагын менә
Уен китте башланып.
Көлә Барый:
– Тагын бер
Җиңелүче арта, – ди.
Күрче, күрче Ирекне,
Барыйны тирләтә бит.
Тыныч кына уйнаса да
Өркетә, шүрләтә бит.
Йөрешне тотып калды,
Барый дусның ярсып чапкан
Атларын отып алды.
Ирек дус ирек бирми,
Тагын чигенә Барый.
Артка карый, атка карый,
Яндагы «шах»ка карый.
Барый бүген «мат» алды,
Экс-чемпион булып,
Иректән артка калды.
МИНЕМ ӘНИ
ҮЗЕ «ЭШЛИ» БАРЫН ДА
Әй ашыга Нәфисә,
Әй ашыга әбисе.
Әби үтүк кыздыра,
Кызы аны кыздыра:
– Бу юлы да соң гына
Китәргәме соң миңа?
Йомарланган күлмәгем,
Нигә шуны күрмәдең?
Яулыгымны күр нинди!
Бозау чәйнәгәнмени?
Тырыш икән әбисе:
Өлгерде бит Нәфисә
Вакытында барырга.
Әнә инде чыгыш ясый
Иптәшләре алдында:
– Әбиләрне ял иттерик,
Үз(е)без эшлик барын да!
МИН ҖЫЕШТЫРДЫМ
Менә ике көн инде
Мин җыештырам өйне.
Буямагыз, белегез,
Бик сак кына йөрегез.
Шунда тор, яме, Әсма,
Юган идәнгә басма!
Балчыгың төшсә – харап,
Ашама инде, Марат!
Тамызырсыз идәнгә,
Су эчмәсен берәү дә.
Тузан керер җил чыкса,
Тәрәзәне ачмагыз.
Мин җыештырдым өйне,
Чисталыкны саклагыз!
КИЛӘ МИНЕМ КҮРӘСЕМ
Вакыт инде йокларга
Синдәй нәни кызларга.
Күзләрең дә кысылган,
Аларга йокы кергән.
– Әлли-бәлли, бәү-бәлли,
Әлли-бәлли, бәү-бәлли,
Күгәрченем, дип, нәни, –
Йоклата мине әни.
Килә минем күрәсем
Йокы каян киләсен,
Күзгә ничек керәсен.
Ятып торам шым гына,
Сулыш алам тын гына,
Күзләрне кысып кына
Күзлимен посып кына.
Үзем дә