капка төбендә
Нәни сукмагым көтә.
Тигез, туры сукмагым
Һәр көн бакчага илтә.
Ул мине алып бара
Тауларга, урманнарга,
Кырларга, болыннарга,
Эшкә яки уйнарга.
Һәр көн юлга чыгуга,
Туры сукмак – юл башым.
Кая гына барсам да,
Ышанычлы юлдашым.
ҖӘЙНЕҢ ЭССЕ КӨНЕНДӘ
Чабып керде дә Нурмый:
– Эссе, – ди, – чыдап булмый,
Кирәк монда китерергә
Кышның бер генә көнен.
Кышка бирик бүгенгесен,
Ул бер эссе көн күрсен!
КАР МАЛАЙ
Кызык малай ул Хикмәт,
Уйлап таба бер хикмәт.
– Кар өябез, давай, – ди, –
Булсын ул Кар малай, – ди.
Кар малайны өйдек без,
Гел янында уйныйбыз.
Ул да безнең уенга
Кушылыр дип уйлыйбыз.
БУЕМ ҖИТМИ
Күлмәген юды Гөлли,
Кая эләргә белми.
Әбисе аны өнди:
– Кызым, кояшка эл! – ди.
Гөлли куанып көлде,
Бераздан елап керде.
– Кояшка, – ди, – буй җитми,
Күлмәгем инде кипми.
БОТИНКАЛАР
Азатның ботинкалары
Сүз тыңламый башлады.
Икесе ике тарафка
Карап тора башлады.
Кыек басып, Азат дусны
Төшерәләр чокырга.
Төшсә ул сулы чокырга,
Ничек барыр укырга.
Шул явыз ботинкаларга
Булмый җәза бирмичә.
Тора алар бер почмакта,
Сазга баткан көенчә.
ТӨШ
Алмаз йокыдан торды,
Төш сөйләргә тотынды:
– Очтык без, ди, космоска!
Космоска юл кып-кыска.
Ашыктыра Вәсилә:
– Әйдә инде, тиз сөйлә!
Алмаз туктый, сөйләми.
– Шунда идең син дә, – ди.
КИЛ ӘЛЕ
– Керпе, син бит энәле,
Бүген безгә кил әле,
Күлмәк тегеп бир әле.
– Мин бит әле кечкенә,
Тегә белмим һич кенә.
– Күлмәклегем күк кенә,
Энәләрең күп кенә,
Матур итеп тек кенә.
БЕЛӘСЕҢ ИЧ ТАТАРЧА!
Шәһәр кызы Наташа
Бер сүз белми татарча.
Һаман русча эндәшә,
Карап тора Миләүшә.
– Играем, – ди Наташа,
Ә Миләүшә тик тора.
– Иди сюда, – диюгә,
Өенә үк чаптыра.
– Ракета, космонавт, – дип
Әйтеп куйды Наташа.
Миләүшә йөг(е)реп килде:
– Беләсең ич татарча!
РЕЖИМНЫ САКЛАТАМ
Үзем яткан вакытта,
Песине дә йоклатам.
Режимны мин саклатам.
Күзләре челт-челт итә,
Утырып йоклап китә.
Миннән нәни булганга,
Йокысы да тиз туя;
Мин уянып торганчы,
Битен дә юып куя.
ӨЛГЕР САРА
ЯХШЫ КЕШЕ
Бай