алып кайт!
Чемоданга салып кайт!
Әниемә – ак яулык,
Әбиемә – кулъяулык,
Бабайга түбәтәйнең
Бик матурын, тәтиен
Алып кайтчы, әтием.
Яшел печән – бахбайга,
Тәмле балык – Акбайга.
Вакытың булса, тотсаң,
Мырауҗанга – бер тычкан.
Чуар тавык корт көтә,
– Корт! Корт! – диеп өркетә.
Кинәт бүлмә тын кала,
Уку-язу туктала.
Башын куеп хатына,
Ләйлә йокыга тала,
Нокта куелмый кала.
КУЯН АРТЫННАН
Әй очабыз чаңгыда без,
Әй, карлар тузгып кала.
Кара, кара, кыр куяны
Безне бит узып бара.
Әйдаман апа күрде дә:
– Йә, кайсыгыз җитез, ди,
Без – чаңгыда, куян безне
Чаңгысыз да җиткезми.
ОЧАБЫЗ
Оча, дим, басу-кырлар,
Очалар малай-кызлар,
Оча урман, наратлар,
Оча сулар, кораблар.
Оча язлар, кышлар да,
Оча хайван, кошлар да,
Очабыз син дә, мин дә,
Дидем дустым Сәлимгә.
Очам басып торсам да,
Очам ятып торсам да,
Очам, юлда йөрсәм дә.
Тик Сәлимнең үзенә
Аңлатсам да тиз генә,
Карап тора күземә.
Ышанмасаң ышан, дим.
Җир шарыбыз белән, дим,
Очасың син, очам мин.
Очам булгач очам, дим.
БАРГАН ҖИРДӘ ОЗАК ТОРСАМ
Әле беренче класска
Килде бу елны Рәсим.
Мәктәптәге тәртипләрне
Белмидер шул, күрәсең.
Ике дәрес үтү белән
Ашыкты ул өенә.
Ярый озак тормадым дип,
Үзе көлә, сөенә.
Иптәшләре күрделәр,
Борып алып килделәр.
Ә Рәсим гел өенә
Элдерергә тырыша:
– Барган җирдә озак торсам,
Әнием, ди, орыша.
ТАКТАДА ИКЕ САН
Тактада ике сан,
Шуларны куш, Хисам.
Өчкә куш икене,
Белмәсәң – «ике»ле.
Язды да саннарны,
Тик тора аннары,
Класска күз йөртә,
Кемнәндер сүз көтә.
Иң арттан Нурсафа
Биш бармак күрсәтә.
Биш бармак – бишле сан,
Аңламый шул Хисам.
Бераздан төшенде…
Тактага биш бармак
Рәсемен төшерде.
ХӨСӘЕН
Бар безнең класста
Ашыкмас Хөсәен.
Дәрескә килергә
Кичегә көн саен.
Урамга чыктымы,
Әй чаба Хөсәен.
Өй эшен үтәргә
Кичегә көн саен.
Иң озын малай ул,
Тиз үсә Хөсәен.
Класстан күчәргә
Кичегә ел саен.
ИШТИРӘК
– Белем кирәк, бул зирәк,
Өйрәнеп үс, Иштирәк.
Бу дөньяда укымаган,
Эш белмәгән бик сирәк.
Дәресеңне әзерлә.
– Туйганчы, рәхәтләнеп
Уйныйм