ва на замонавий жиҳатдан ўзга халқлар, ўзга мамлакатлар томорқасига тош отмайди, ёритилган барча масалаларга тарихан ҳаққонийлик ва холислик билан ёндашилади.
«Бизким, ўзбеклар» асарининг, айниқса, миллий истиқлол ғояларини мстаҳкамлашда, Мустақиллик мафкурасини ҳар бир қалбга сингдиришда, бир сўз билан айтганда, миллатпар-варлик ва ватанпарварлик тарбиясидаги аҳамияти каттадир. Шу боисдан ҳам Ўзбекистон Республикаси Олий ва махсус ўрта таълим вазирлиги Олий ўқув юртлариаро илмий-услубий бирлашмалар фаолиятини мувофиқлаштирувчи кенгаш Президиуми бу китобни олий ва ўрта махсус ўқув юртлари талабалари, ўқитувчилари, илмий ходимлари учун қўлланма ва қўшимча адабиёт сифатида нашрга тавсия этган эди.
Бу асар ўз юрти, ўз жонажон халқининг ўтмишини беҳад севган, қадрлаган ва шу қадрлаши, севиши даражасида унинг моҳияти, аҳамиятини теран тушунган ижодкор инсоннинг ўтмиш ҳақида, маданиятимизнинг мустаҳкам, бақувват илдизлари хусусидаги ўй-мулоҳазалари, юракдан кечирган илҳомий таҳлилларидир.
Ўқувчи бу китоб билан танишиб, беҳад завқ олишига, тарихни шундай ўқиш, шундай севиш, ундан шундай ибрат олиш керак, деган хулосага келиши шубҳасиздир.
«Бизким, ўзбеклар» айнан ёзувчининг идроки ва талқини орқали дунёга келган, тарихимизнинг ниҳоятда мароқ билан ўқиладиган солномасидир. Бу китоб ёзувчининг деярли 40 йиллик изланишлари, тўплаган бой материаллари, уларнинг манбаида туғилган чуқур ва синчков мушоҳадаларнинг қимматли мевасидир. Унда халқимизнинг энг ибтидоий қадамларидан тортиб мустақиллик давридаги энг янги тарихигача бўлган тарих қамраб олинган.
Муаллиф тарихимизни, миллий давлатчилигимиз асосларини таҳлил қилар экан, унга турли томондан ёндашади, илмий, бадиий, диний, фалсафий жиҳатдан ўрганади.
Тарихнинг моҳияти, мазмуни унинг инсон борлиғининг эволюцияси сифатида баён этиши, тарихий хотиранинг мил лий қадриятлар даражасига кўтарилиши, инсон мазмунининг йўли эканлигини ўрганиш бу нафақат тарихнинг, балки фалсафий тафаккурнинг ҳам вазифасидир. «Бизким, ўзбеклар» китобида бутун тарихимизни эзгулик, гўзаллик ва инсон ҳаётининг маъноси сифатида, тарихнинг муҳаббатли талқинини беради. Абдуқаҳҳор Иброҳимов давлатчилигимиз ҳақида фикр юритар экан, бундан 3000 йил илгари пайдо бўлган муқаддас китоб «Авесто»дан тортиб, ҳозирги кунгача бўлган тарихга мурожаат қилади. Шу асосда турли ҳодиса ва воқеаларни талқин қилади. Уларнинг кўпига аниқлик киритади. Тарихимиз мазмуни, авлодлар ўртасидаги муносабат, уни мустақиллик кўзгусидан ўтказиш, ўз миллий ўзига хослигимизни рўёбга чиқариш билан бирга, миллий қобиғимизда ўралашиб, миллий маҳдудчилигимизга ҳамду сано ўқиш учун эмас, балки ҳозирги замонавий ҳуқуқий давлат, фуқаролик жамияти, демократик очиқ жамият қуриш йўлини кўрсатувчи тарихий тажриба мезонидир.
«Маърифат ва маънавият ўчоқлари» бобида халқимиз маънавий жиҳатдан бой тарихга эга эканлиги, маърифат марказлари ҳақида гап кетади. Халқимиз