ҚЎНҒИЗ
О, кўкламни туққан коинот,
Сен ишқибоз юракни яйрат.
Қўшиғинг-ла кечсин шу ҳаёт,
Сендан қўшиқ, шоирдан – ҳайрат.
Асал эмган тиллақўнғизинг,
Менга митти булбул кўринар.
Ўпиб бағринг, муборак изинг,
Сенинг сўлмас кўксингга қўнар.
Унинг ўзи билмас: эҳтимол,
Борлиқ аро умри муваққат.
Бу манзара қаршисида лол,
Мен ҳайратда турибман фақат.
Сирли ҳаёт пардаларида
Тиллақўнғиз куйлай олғуси.
Гўё унинг митти бағрида
Мангуликнинг олтин чолғуси.
Қўшиқлар – чол дунёнинг
Ҳорғин, доно юзидан
Ҳасрат ажинларини
Зумда этгувчи нари
Ва гўзал кўрсатувчи
Мангулик кўзгусида
Тоза ниятли, содиқ
Ҳусн машшоталари.
ФАБРИКАНИНГ ЙЎЛИДА
Ғ.Ғулом хотирасига
Фабриканинг йўлида рўмолча топган қизлар
Бир этак набирага буви бўладур бугун.
Ул бахт нақаротига қулоқ тутаркан бизлар,
Қалблар аллақандайин завққа тўладир бугун.
Ажаб завқки, зўридан кўзга ёш қалқитувчи,
Кечмишлар дунёсига бошлагувчи азим куч.
Кўзлар рўбарўсига бир офтоб балқитувчи:
Қўққисдан, кутмаганинг бахтга келтирувчи дуч.
Тарих ибтидосида ип йигирган момолар
Ғамли дақиқаларин ҳар онини санаган.
Улар учун ер қаттиқ, олис бўлган самолар,
Чарх усти қўли эмас, дили-жони қонаган.
Битта шеър баҳонаси қадим ипак йўлининг
Ёдимга келди бу чоқ кўп турфа бекатлари.
Инсонпарвар, нонпарвар халқим олтин қўлининг
Пок-покиза шеъридир “оқ олтин” эгатлари.
Унда битилган теран ҳар сатрки достонвор,
Шарафлар минбаридан ўқилгувси оламга.
Ҳув… қадим эртакларда куйланган зар тола бор —
Қўшиб тўқилгани ҳақ сирли “учар гиламга”.
Ҳар бир гупурган юрак – бахтлар устахонаси,
Гар фабрик деган сўзга сўз керакса маънодош.
Шодлик матоси, ахир, матоларнинг онаси,
Шу матога хомашё – поклик бўлмасин одош.
Ҳар ёш чилдирмачига букун ҳам дастурамал
Уста Олимнинг одми нағмаи – усуллари.
Ёзмоқ бўлганинг шеърми, шунчаки ишқий ғазал,
Олиймақом андоза – Ғафур Ғулом йўллари.
Тенгдошларнинг сафида равон шу йўлдан бориб,
Етмоқ аниқлиги рост комиллик манзилига.
Бундан зўр толе борми янги конлар ахтариб
Сўнг армуғон этмакдек шу қуёшлар элига.
Шеър ўзи келмас, ахир, қўшиқ ҳам ўз-ўзидан
Тош бағрида туғилиб, тилда бермайди жаранг.
Мен бувилар куйлаган шеърнинг оддий сўзидан
Лол қолдим-ку, ёронлар, ночор ҳолимга қаранг.
Бу лаҳза жўровоздир кампиру – қизлар саси:
“Фабриканинг йўлидан рўмолча топиб олдим…”
Ул чевар бувиларнинг мен – йигит набираси
Хижолатда бир оддий қўшиқ тополмай қолдим.