ҳам студентлик бахтин туйган он.
Бугун қалб мавжида ясади тўлқин,
Кўзларга ёш қалқиб чиқди негадир,
Бу чоғ борлиғимга ҳоким шу ёлқин
Бағримда беадад кучга эгадир.
Ёдингдами, дўстим, ўшанда дастлаб
Ёшлик дафтарини сен нақш этгансан.
Дарвоқе, сен азиз дўстларни қўмсаб,
Кейин ул дамларга шеър бахш этгансан.
Нечоғлиқ илм уйи ичра тўла нур,
Бугун ҳам хўб гавжум бўлиб турипти.
Ўйланмай, бу сафга қўшилайлик, юр,
Ёшлик хиёбони тўлиб турипти.
Не бахтки, бу лаҳза кўклам элидан
Порлоқ хотиротлар шамоли елди.
Фарғоналик қизнинг жозиб тилидан
Ўтлиғ ғазалларинг эшитгим келди.
Гуфтори шакар ул, Хива қизининг
Бир ажиб шўхлиги, нози бор эди.
Самарқандлик Зебо талаффузининг
Замири соф эди, беғубор эди.
Соғинч китобидан бир такаллум – бу,
Дўстни эслатгувчи ёруғ бир нишон.
Будир дорилфунун, байтул улум – бу.
Полопонлар учган қутлуғ ошиён.
Ватан чаманлари зоғлардан фориғ,
Парвози баландлар, сизники осмон.
Сизлар учмадингиз боғлардан фориғ,
Фақат нидо беринг: қайдасиз бу он?
Шоир дўстларимнинг севган мавзусин
Тилади менинг ҳам шеърпараст кўнглим.
Бу гал биз сизларга ҳавас қилдик чин,
Талаба укам ҳам толиба синглим.
Ёниб куйлар булбул – гул интизори,
Нечоғлик ярашиб умр боғига.
Булбул ҳам интизор инсон қатори
Ниманингдир яшнаб-очилмоғига.
Бу бизнинг қўшиқдир ўзи аслида,
Инсон юрагининг ўтли армони.
Қайтаради холос наврўз фаслида
Ҳар булбул навога кўмиб дунёни.
Рости, бу қўшиқни инсон тўқиган,
Ҳайрат қўшиғидир комил, безавол.
Булбул бу мактабда фақат ўқиган,
Устозга тақлидгўй бир шогирд мисол.
Орзуманд инсоннинг пок кўкси аро
Гулга айланажак саҳроларнинг ҳам
Жўжа булбуллари қанот қоқароқ
Аён куйламоқда шавқ ила кўркам.
Инсоннинг бағрида орзу чамани
Турфа қўшиқлардан ободдир ажаб.
Унда булбулларнинг шўх анжумани
Бу порлоқ қўшиққа дебочадай гап.
Йўқса, кашфиёт деб суюнамиз чин
Нечун биз дил-дилдан ҳайратга тўлиб,
Гоҳ ўз қўшиғимиз, ишқимиз аслин
Булбулнинг тилидан таржима қилиб?!
Бахши Қуёш яшар осмон элида,
Ёруғ қўшиқлари кўпдир дилида.
Шу кўклам субҳида битта қўшиғи
Бизга етиб келди булбул тилида.
Ишқ туғилди қалбда қай ҳайрли вақт,
Ундан қанча яхшиликлар кўрамиз.
Ишқ ватани қалбни, одамлар, не бахт
Бизлар кўксимизда олиб юрамиз.
Қалбнинг чеккасида ишқ-ла ёнма-ён
Риёга ногаҳон уя қурамиз.
Ва шу юракни ҳам минг афсус, омон
Бизлар кўксимизда олиб юрамиз.
ЎН