ҳам, шоир, ўйга толурсан.
Гоҳ шунчаки енгил, мақсадсиз
Қўлларингга қалам олурсан.
Пушкин севган Музанинг ўзи
Кулиб сени йўлга бошлайди.
Қайдасан, деб ғазал юлдузи
Кўзлар кўкка нигоҳ ташлайди.
Йўқ эрса-да аниқ бир режа,
На шуурда шеърий пойдевор,
Бас, дунёда шу дилбар кеча
Ва ҳеч кимса айтмаган шеър бор.
Мўъжизанинг қанотларида
Шеърнинг ўзи учар сен томон.
Омадсизлик бу кеч нарида,
Омадлисан, шоир, бу замон.
Қудратларнинг тажассуми – шул,
Ўн саккиз минг олам тегрангда.
Ва Музанинг табассуми шул —
Сен учун зўр шеърий аланга.
Мусофирга йўл кўрсатиб, сўнг —
Севинчларга чулғанган бир жон,
Бу кеч сенинг ҳамма ишинг ўнг,
Бу кеч сендан шеър кутар жаҳон.
Бу лаҳзалар шундай бир ҳолат,
Эзгуликдан дил эриган дам,
Дилга бундан ўзга ҳаловат,
Борми ўзга мумтоз ғазал ҳам.
Аҳли дониш шундай демишки,
Таъбир этиб илҳом лаҳзасин:
Илҳом шундай бир куч эмишки,
Супургувчи риёлар хасин.
Кўнгил шундай буюк туйғуга
Олий ҳисга созлангани он,
Вужуд тўла куч ва ёғдуга —
Илҳомдир шу, илҳом бегумон.
Четлаб ўтма созимни, илҳом,
Кўз тутганман мен сенга бу кеч.
Дўст бўлайлик бир умр мудом,
Мен қўшиқда алдамасман ҳеч.
Жисмим аро жондай муқаддас,
Қўшиқ ўрни шундай умримда.
Айтгил, яна шоирчалик бас
Кашф этмоқлик бахти бор кимда?
Шу бахтларнинг шуъласи ёниб,
Тонгларимни ёруғ этади.
Умидларга умрим чулғаниб,
Шундай чоғлар порлаб кетади.
Тутиб шеърнинг бадиҳа йўлин
То тонггача юмолмасман кўз.
Қалб бир юлдуз куйлаб тун элин,
Имлайдию сўз айтолмас, сўз.
Эртак эмас, ҳаёт овози,
Яшаш шавқи этиб гунгу лол,
Мен ҳам бир кун шеърнинг мумтозин
Ажаб эмас, айтсам эҳтимол.
– Не таъриф топардинг, кўнглим, мабодо,
Нима, деб сўрсалар шу қадим дунё?
– Йўқотиб фарзанду набираларин,
Ўзи ҳар гал тирик қолгувчи б
Умр қиссалари узун, пурмаъни,
Ёзилганларини ўқиб кўр, қани.
Ўқиб тугатмассан, умрингда эҳ-ҳей,
Ёзилгандан кўпроқ ёзилмагани.
СЕВГИГА ИЛТИЖО китобидан 1982 йил
ТОНГГИ ТИЛАК
Булбул қўнган бутоқларга болта урмангиз,
Йўлга чиққан яхшиларни ортга бурмангиз,
Қуёш холли эрталардан юз ўгирмангиз,
Бунёдимиз шу хилқатда, барбодимиз ҳам,
Шунда топган шодлигимиз ва кўздаги нам.
Дилда ёнган эзгу сўзни айтмоқ орзудир,
Токи бу сўз аъмолларга соф бир кўзгудир,
Шоирларга ният бўлган шеър балки шудир,
Бу ёнишлар, бу ишлардан қолмай бетараф,
Достонларда эзгуликка