не югурган оҳу?
Мағлуб кимдир? Билмайман, ёҳу,
Ким тирикдир бизлар тарафдан?
Киприк қоқма. Оҳуми сайди?
Мен ташнаман. Ўлмаклик қийин.
Мени қумсаб санчилгани чин
Бу фалакка… Яна истайди…
Ҳажр дашти. Бетизгин шарар
Қуритмакда ҳислар водийин.
Ишқ ўзгармас, дунё ўзгарар.
Узилади юракдан чега.
Рашк бешафқат! Мени ўзгадан
Қизғонмайсан, Оллоҳим, нега?
8. Яралмаган аёллар гулдан!
Товон яра. Чақирли йўллар…
Нафасидан очилар гуллар,
Дарахталарга билаклари шан.
Қора тўлқин. Бошқа не дейман.
Тун. Юзида жонсиз қалқийман.
Оққуш каби шўнғийди қўллар,
Еча бошлар турмагин гирдоб.
Судралади хаёл қанғаси –
Синган қанот. Қуллик тамғаси.
Туркий ерим, беролмайман тоб…
Шамол истар. Қовжирар япроқ.
Олиб кетар бир куни саси.
Қол, Оллоҳим. Яхши қол, тупроқ.
ФЕДЕРИКО ГАРСИА ЛОРКАНИНГ
СЎНГИ КУНИ
1. Федерико! Сўнги ўқнинг овози.
Жонсиз кулгуларни сочинг шамолга.
О, ойдин бир кеча – Ғарнота ёзи.
Айндамар – кўзёш булоғи азал.
Шу тунни бағишланг анов аёлга –
Ҳуркак сийнасини ҳоритган ғазал!
2. Ўлик қиз чайқалар қора ҳовузда.
Ўлдириб бўларми шоирни танҳо?
Ҳали, бирозгина бор эди кузга.
Алдар. Ғор чурвақа. Тезроқ юр, бақа.
Мен юлдуз кўрмадим, дейди Франко.
Ейди бир кўр бақа ва бир қурбақа.
3. Қари калтакесак – қардош тимсоҳга.
Яшил сайҳонликда кар чигирткалар
Шу туннинг қопини тўлдирар оҳга.
Сиёсат – ўликзор. Жирканч ботқоқлик.
Ҳаёт недир? Ҳақнинг ўзини талар.
Мададкор руҳларнинг қўллари боғлиқ.
4. Қудуққа чўккан қиз ой ҳам қудуқда.
Чайқалган сочларинг айлансин торга.
Наҳот, Тирик Сўзлар отилар ўқда.
Шоир! Борми ўзи ёруғ кунларинг?
Испанлар! Елкалаб бормакда, Лорка
Испаниянинг бор ойдин тунларин.
ХII АСР. ҲУРМУЗДА
Ўнлаб қанғаларда тортиб келдилар,
Баҳайбат бир китнинг калла суягин.
Сунний муслимлари чопиб елдилар,
Мачит бўлар энди. У бўлади ин.
Баҳайбат тепалик. Улкан қоядир.
Тангри кўрсатгандир қудратин, кучин.
Саҳрода иссиқдан асрар соядир,
Кўзлари эшикдир одамлар учун.
Балиқ уруғланган баҳор палласи –
(Бошлар кесилса-да ва оқса-да қон,
Мачит бўлолмайди одам калласи…)
“Калла” – мачит дея қилдилар эълон.
У кўздан киради, бу кўздан чиқар,
Намоз ўқийдилар ичига кириб.
Имом ҳам, кучук ҳам бошини тиқар,
Таҳорат олади пойчасин тириб.
Кеча-кундуз қилган ибодатлари,
Нарига ўтмайди кит манглайидан.
Кўргил,