НАЗИРА
Ял-ял ёнади ёқут
Олис дарёда кўриниб акси
Югурди сичқон
Ташланди қуш
Сичқон заминга тортди
Қуш фалакка
Қуш фалакка тортди
Сичқон заминга
Ҳуркитди шарпа
Челак кўтарган инсон
ўтиб кетди кўзи осмонда
Қайтишга умри етмас
ТОШКЕНТ БОТАНИКА БОҒИДАГИ
ТУРОН БУРГУТИ БАЛЛАДАСИ
Фалакка ўрлаган мен тортган оҳдир,
Фалакнинг қаърида учганман, ишон.
Бу дунё шундайин томошагоҳдир,
Ҳолимга ачинма. Боқма паришон.
Разил сотқинликка нигоҳ улаган,
Жосус кўзларида мени сотишди.
Қонли қўлларида мени отишди.
Кўргил. Мен бургутман – кўкдан қулаган!
Оёғим боғлиқдир. Қанотим яра.
Йўқ. Мағрур турибман. Менда шан эсган.
О, тоғлар! О, шамол увлаган дара,
Учқур шамолларни қанотим кесган.
Ёвшанлар ястанган адирлар, қирлар,
Эгнимга суртганим Турон тупроғи.
Анов оғочларда гуллайди сирлар,
Анов арчазорлар илонлар боғи.
Мени йиқитмаган чаёнлар заҳри,
Алар-ку учмаклик бахтидан йироқ…
Теграмни ўраган тўр билан… Бироқ,
Парвозимга тордир ҳайвонот шаҳри.
Ҳаво бер! Озодлик истайди юрак.
Тикилсам – титроқлар қушлар тўшида.
Осмонга термилма, ожиз лойхўрак,
Тирноқларим изи ой оғушида.
Чўқилаб билганман юлдузлар таъмин,
Парвозим хатимдир. Ўтилдим якка.
Бошимда булутлар, пойимда замин,
Шоҳ эдим… Шоҳ эдим чексиз фалакка!
Менга тикилманглар! Бўлди. Кетинглар.
Эгилган бошларинг дардга тўлдиргай.
Озод ҳаво керак! Озод этинглар,
Темир панжаралар тирик ўлдиргай.
Довуллар ичида қадим тупроққа
Тўшалган паримни, айтгин, ким тиклар?
Дарахтдан узилди… Қара япроққа!..
Ўлимлар хунукдир, эй, ўлимтиклар!
Камалакни тортиб гирён чарх урсам,
Бошин ерга олган йўлбарслар, шерлар.
Қанийди яна бир… Бир бора кўрсам…
Турон далалари… Бепоён ерлар!..
Қуёшнинг тиғига умрим тақалар,
Кўзимга яшириб эркнинг хунини.
Ғижинаман. Сайрар ҳатто бақалар,
Эгаллаб баҳорнинг яшил тўнини.
Ёвлар-ла курашган чангалим омон,
Садақа ютмайман. Ҳаром луқмалар.
Осмон қоқ ёрилсин. Ўзим бир томон,
Бир томон майналар – юзсиз лақмалар.
Қўнғизми насибам? Тўзгинман, эй, сор!
Сайёдим деб кимлар илкин тутмакда.
Зор қақшаб очиққан полапоним бор,
Чўққилар бошида мени кутмакда.
Шафақ ёғдусида умрим елади,
Елкалаб учсам мен Турон шонини.
Ютиниб, ютоқиб ичгим келади,
Қўрқоқ қуёнларнинг қайноқ қонини.
Сира кўникмадим бўғиқ нафасга,
Кишанлар синмасми кўклам фаслида.
Қанотим