беҳисоб шукрки, ҳаётнинг ўзи, давру замоннинг ўзи кимнинг кимлигини, ким нимага қодирлигини, Сиз халқимизга кўрсатаётган йўл энг тўғри йўл эканини исботлади.
Инсоннинг ҳаётда суянган одами бўлса, кимдандир меҳр кўрса, унинг бахту иқболи учун жон куйдираётганлар борлигига ишонч ҳосил қилса, бу дунёда яшагиси келади. Бугун Ўзбекистонда одамлар иштиёқ билан, орзу-ҳаваслар билан яшаяпти. Чунки Сизнинг раҳнамолигингизда давлатимиз, жамиятимиз ҳеч кимни унутаётгани йўқ. Ҳеч ким эътибор ва ғамхўрликдан четда қолаётгани йўқ.
Ота-боболаримиздан мерос бўлган қадим ҳикматларда: “Яратганга, аввало, бемору бечоранинг, муҳтожнинг, ёлғизликдан азоб чекаётган болаларнинг, кексаларнинг дуоси етиб боради”, дейилади.
Сизнинг Меҳрибонлик уйларида кўнгли ўксик етим болаларга, Саховат уйларида яшаётган кексаларга кўрсатаётган мадад, кўмак ва ёрдамингизни барчамиз кўриб турибмиз.
Уруш ўчоғига айланган давлатлардан олиб келинган адашган ҳамюртларимиз – аёлларнинг, болаларнинг севинч кўз ёшларига, афв этилганларнинг миннатдорлик изҳорларига ҳаммамиз гувоҳмиз.
Улуғ аждодларимиз таъкидлаганларидек, “Қўлдан қўлга ўтган бойликнинг эгаси тез-тез ўзгариб туради. Дилдан дилга ўтган бойлик эса мудом яшаб қолади”.
Дилдан дилга ўтган бойлик, шубҳасиз, бу – илм. “Ўзингдан кейингиларга ибрат бўлай десанг, ўзингдан аввалгилардан ўрнак ол”, дейишади.
Шунинг учун ҳам Сиз келажагимиз эгаси бўлган ёшларнинг таълим-тарбиясига чексиз меҳр ва куюнчаклик билан қараяпсиз.
Республика Маънавият ва маърифат кенгаши йиғилишида яна бир ҳақиқатни айтган эдингиз: “Сен маънан ухлаганингда душман уйғоқ бўлади”.
Бу ҳикмат нақадар тўғрилигини бугунги мафкуравий, ғоявий жараёнлар мисолида яққол кўриш мумкин.
Ёшларимиз, азиз фарзандларимизнинг онгу тафаккурини бузиш, бизнинг асрий қадриятларимизга, ўзбекона ахлоқ-одобга ёт ғоялар билан заҳарлаш учун интернет сайтлари, ижтимоий тармоқларда олиб борилаётган ғаразли тарғибот-ташвиқотлар, афсуски, кучайиб бормоқда.
Вилоятимиз ҳокимлиги биносида яқинда Сизнинг иштирокингизда ўтказилган навбатдан ташқари сессияда айтган бир фикрингиз ҳамон қалбимни саволларга кўмади.
“Томгача пахта экдик, лекин косамиз оқармади. Мактаб болаларини ҳам пахтага ҳайдардик. 100 йил эгилиб пахта тердик, лекин уч йилдан бери 6,5 миллион киши пахта теришдан қутулди. Бунга катта қийинчилик ва машаққат билан эришилди, бу кўпчилик ўйлагандай осон бўлгани йўқ. Биз кластерлар ёрдамида гектаридан пахта бўйича 50, ғалла бўйича 100 центнердан ҳосил олмасак, Тошкент вилоятида кутилган натижага эриша олмаймиз”, дедингиз.
Ҳа, буларнинг барчаси куни кеча ушалмас бўлиб туюладиган армонларимиз эмасмиди? Ортда қолган тўрт йил ичида халқимизнинг ана шу орзу-ниятлари ушалди-ку! Наҳотки, буларни сезмаётган, ҳис қилмаётган бўлсак?
Афсуски, айрим ижтимоий тармоқларда, очиқлик ва ошкоралик экан деб,