oem> Cənnətdən qovulmuşların sürgünüdür həyat, istəyirsən iməklə, istəyirsən sürün, istəyirsən yaşa, istəyirsən yat, istəyirsən yaz-yarat, yəni, cənnətdən qovulmuşların cəhənnəmindəyik, gah ürəklərin ağrısında, gah gözlərin nəmindəyik, göz yaşının da yolu var, gözlər əzabların bətni, torpaq qəbridir, yanaqlar səhradır, göz yaşları bir çığır açıb yürüyər üzüaşağı, ömrümüz əzabların bətnindən torpağa qədər bir yol, yəni, bir göz yaşının keçdiyi yolun uzunluğu qədərdir, və bu cəhənnəmin ayrılıqdır ucqarı, yağır keçdiyin yollara, alnının yazılmamış tərəfindəki qarı… Qovuldum ruhumun cənnət bağından, düz keçib, dağ qalxıb, yol aşıb gəldim, keçdim Afrikanın qız torpağından, Çini, Hindistanı dolaşıb gəldim. Çıxdım sarayımdan İzabel kimi, daradım yolları xəfif yel kimi, dağların ağzından qopan sel kimi, mən öz taleyimlə ulaşıb gəldim. Allah umuduna qaldı bir naxır, qurd basır, üstünə leysanlar yağır, gördüm sellər-sular bulanıq axır, dostlar da bu suya bulaşıb… Gəldim. İntihar eləyir cəsur qazimiz, yenə daşdan çıxır hər gün ruzimiz, gördüm düyün düşüb alın yazımız, gördüm ağ kələfim dolaşıb, gəldim. Səbrim də çatmadı qaş qaralınca, tanrıdan, qədərdən rüsxət alınca, gəlmədim bir qarın çörək dalınca, özümlə savaşıb, dalaşıb gəldim. Gedən yolun nəfəsidir, çıxan yolun canıdır, adamı dünyada şanı-şöhrəti, bir də barmağının izi tanıdır. Təyyarələr düz uçur deyirlər, oturduğun yerdə yol gedirsən gələcəyə, yaşının üstünə yolda yaş gəlir, gedirsən timsahın ağzında sanki, dalınca nə arvad, nə qardaş gəlir, bilirsən, dost deyil yanındakılar, bilirsən, dost səni dar ağacından, qurtarıb və bundan ləzzət alandır, qalanı rəngidür, yəni, yalandır! Bəli, düz xətt üzrə uçur təyyarələr, düz xətt, əyri xəttin dar ağacından asılmışıdır, getdiyimiz yol bir misra kimi öz alnımıza təzə sətirdən, bəxtin, taleyin köhnə əlifbayla yazılmışıdır. Buludlar yaxın olur təyyarələrdə, buludlar sanki bir pambıq tayası, dənizlərin, göllərin göydəki ruhudur buludlar, gözlərdəki yaşlardandı mayası, qarası da doludur, ağı da, bircə ahım bəs edər ki, bu göyləri dağıda… Bilirdim, yarpaqlar üstündə şehəm, bilirdim, sübh çağı əsən bir mehəm, nanə yarpağından zərifəm, bəli, vətən havasıyla dolmuş, nəşəli, atamın sevimli uşağı idim, anamın gözünün işığı idim, içimdə məhəbbət, sevgi varıydı, xətrinə dəyməzdim qaranquşların, hələ də bilmirəm nədir umduğu, ulu yaradandan yaranmışların. Haqq yazan əllərin, qələm qolların, ən kövrək misrası, sətri olmuşam, çiçəyi olmadım bağçanın-bağın, gül deyil, güllərin ətri olmuşam, ən qədim suların nəğməsindəydim, bulağın durusu, dadı da məndim, o qədər güllərlə qucaqlaşmışıq, eh, doğması da mən, yadı da məndim, bitib çoxalmışdı həyətimizdə, dörd yana qol atıb, yarpaq yayıbdır, gör necə sevgidir, böyürtkən kolu, neçə yol boynumu qucaqlayıbdır, neçə yol əlimi cırmaqlayıbdır. Sevgili vətənin, gözəl vətənin, payızını sevdim, qışını sevdim, yerdə ilanları, bör-böcəyini, göydə qanad çalan quşunu sevdim, mənə nifrət edən qonşunu sevdim. Quşları, ağacları, adamlarıyla vətəndir vətən, gur axan selləriylə, şipşirin dillərylə, obası, elləriylə, vətəndir vətən, dərdimi özümlə götürüb gəldim, qoymadım yetimlərtək əllərdə qalsın, dedim, qoy ulasın səhralarda külək kimi, dedim, qoy mənim kimi çöllərdə qalsın, vətənin cəhənnəmidir qürbət, deyirlər, mənim yerim vətən ikən, hazırlaşmadım qürbətə, hazır deyildim ayrılığa, möhnətə, sunamilər kəpənək qanadlarının cəmindən yaranır bəlkə də, yel ola bilmədim, külək ola bilmədim, yelkənləri qırılmış bir ölkədə, və günahsızların yeri
