үрәләр
Чирмешән талларыннан.
Җим эзлиләр тәкәрлекләр,
Чирмешән буйларыннан.
Зифа талларны тибрәтеп,
Былбыллар канат кага.
Сандугачлар сайравыннан
Күңелләр ләззәт таба.
Беркайда юк бездәгедәй
Кызыл, матур баланнар.
Әтием истәлеге ул,
Әтиемнән калганнар.
Бакчадагы баланнарым
Чәчәк атты.
Язны сагынып, көньяклардан.
Кошлар кайтты.
Ап-ак яулык бөркәнгәннәр
Баланнарым.
Инде көтәм кызыл балан
Яралганын.
Июнь ае баланнарым
Җимешләнә.
Кызыл-кызыл тәлгәшләре
Гел ишләнә.
Көзләр җиткәч, чиләк-чиләк
Балан җыям.
Чоландагы киштәләргә,
Тезеп куям.
Авыр-авыр тәлгәшләрне
Әләм тезеп.
Мондый балан табалмассың,
Илне гизеп.
Күңелдә калган моң
Төн уртасы…йоклый алмый
Торып чыктым урамга.
Моңлы гармун тавышы бар
Аргы очта, урамда.
И моңая ялгыз гармун,
Кемдер җырлый да тагын.
Әллe Биккинин кайтканмы,
Сагынып туган ягын?
Шул төннән соң ялгыз гармун
Көн дә турыдан узды.
Гармун җене кагылдымы,
Тынычлыгымны бозды.
Ачык тәрәзләрдән керде
Гармун моңы өйләргә.
Шул моң әле дә хәтердә,
Калды сагынып сөйләргә.
…Аннан үзем гармун алдым,
Уйнап йөрдем кичләрне,
Уйнаттым да, җырлаттым да,
Биеттем дә яшләрне.
Былбыл моңы
Язлар килсә талларыма,
Былбыллар кайтыр әле.
Сайрый-сайрый туган якка,
Саумы дип әйтер әле.
Кайтыр да канатлар кагып,
Күкләрдә очар әле.
Сагындым туган якны дип,
Талларда җырлар әле.
Җырлы, моңлы туган ягым
Шатланып тыңлар әле.
Җырлар да җырлар былбыллар
Күңелләргә моң биреп.
Шатланып тыңларбыз әле,
Былбыл моңы мәңгелек.
Төшләремдә очам
Әле тагын очтым…
Тик хыялда түгел
Тагын очтым әле төшемдә.
Кайткан идем утыз ел укыткан,
Майна дигән авыл өстенә.
Очтым аргы яктан бирге якка,
Урамнарын карап әйләндем.
Урамнары яшел чирәм имеш,
Кешеләрен генә күрмәдем.
Күрегез күр, менә,
Мин кайттым янәсе,
Телим икән йолдызларга очам!
Энергиям бик зур зарядле.
Төшләремдә бик еш кабатлана,
Гомер буе шулай очам мин,
Тик, нигәдер, күпме теләсәм дә,
Җирне ташлап ерак китәлмим.
…Шулай инде, җирдә туганбыз бит,
Без мәңгегә җирдә каласы.
Җир анабыз безгә бик кадерле,
Кем соң ташлап китсен анасын.
«Әллә