Ахмет Махмутович Рафиков

Шигырьләр җыентыгы


Скачать книгу

көнне кайттым

      Җомга көнне кайттым,

      Бүген димәк,

      Оныклар да, бар да җыелыр.

      Бер күрүең үзе бер гомер ич,

      Бергә-бергә күңелле булыр.

      Юл җае да туры килде шунда,

      Руслан илтеп куйды Чулпанга.

      Көне буе ишеп яңгыр яуды,

      «Оныклар кайтыр» дип торганда.

      Бик сагынып кайттым, күрергә дип,

      И, шатланып каршы алдылар.

      Күрешү шатлыклары, сөйләшүләр,

      Гомерлеккә истә калдылар.

      Олы кызым, Ләмига ул минем,

      Дүрт бала үстерде тәүфыйкле.

      Оныкларны күрермен дигән идем,

      Күрәлмәдем шушы шатлыкны.

      … Мине катык белән сыйлый кызым,

      Йөзе якты кояш шикелле.

      «Әти килде диеп шатланадыр»,

      Карашлары җылы, сөйкемле.

      Кыстый-кыстый сыйлый кызым мине,

      Кияү дә кушыла аңарга:

      – Чәеңне суытма, балы белән эч, – ди,

      Рәхмәт кенә инде аларга.

      Алда катык, сыйпарат каймагы,

      Әле яңа гына аерткан.

      Бура кебек ике сыерлары,

      Һич аерылмый катык, каймактан.

      Газ керткәннәр. Тормышлары яхшы,

      Терлек-туар, кош-корт бар да бар.

      Җиләк-җимеш, яшелчә дисеңме,

      Гөрләп үсеп тора бакчалар.

      Өе җылы, газ-мич янып тора,

      Суны өйдән генә алырга.

      Ягыйм дисәң ак мунчасы да бар,

      Матайлары да бар, чабырга.

      Күңелем тулып, бик шат булып киттем,

      Үкенмичә сагынып кайтканга.

      Ул көн кызым мине озатып калды,

      Чистайга ук барып вокзалда.

      Тальян гармун

      Талъян тавышлары матур,

      Авыл урамнарында.

      Күңелләр шат, җаннар тыныч,

      Ул булса яннарымда.

      Авыл урамнары буйлап,

      Талъян яңгыраулары.

      Талъян моңына кушылып,

      Дәртләнеп җырлаулары.

      Талъяны булган авылның,

      Ямьледер урамнары.

      Казанский талъян гармун,

      Кулга аласым килә.

      Көмеш тавышларын сайлап,

      Көйгә саласым килә.

      Бер үзәкләрне өздереп,

      Уйнап аласым килә.

      Талъян гармун кулга алып,

      Эх, бер сайратыйм әле.

      Сүнеп китмәсен йөрәкләр,

      Утын яңартыйм әле.

      Авылым урамнарында,

      Гармун уйнатыйм әле.

      Әминә апам истәлегенә

      Үз итеп әткәй шомыртын,

      Һәркөн сары сандугач,

      Килә дә кунып шомыртка,

      Сайрый иде, кич булгач.

      Син дә, апам, тыңлый идең,

      Сандугач сайрауларын.

      Күзләргә яшь төшерердәй,

      Моңлы иде җырлауларын.

      «Яшь наратлар» көен җырлап,

      Аны көткән көннәрең.

      Хәсрәтең зур, күзләрдә яшь,

      Моңсу иде йөзләрең.

      Ун ел үтте… егерме ел,

      Җитмеш алтыга җиттең.

      Кара гүрләргә кергәнче,

      Исмәгыйлеңне көттең!

      Әнием җырлары

      Намазлыгы күз алдымда