ÏÏ Î½ÎÏιζε να ÏαÏαμÎνει ακίνηÏη. ÎÏιÏÎÎ»Î¿Ï Ï, η μάÏη είÏε ÏÏαμαÏήÏει και βÏήκε Ïην ÎµÏ ÎºÎ±Î¹Ïία να κοιÏάξει αÏÎ¬Î½Ï Î±ÏÏ Ïον Ïμο ÏηÏ.
ÎÏÏιÏε να ÏÏÎμει ολÏκληÏη και να κλαίει μÏÎ»Î¹Ï Î±Î½ÏίκÏÏ Ïε δÏο άνÏÏÎµÏ Î³ÎµÎ¼Î¬ÏÎ¿Ï Ï Î±Î¯Î¼Î±Ïα, ξαÏλÏμÎÎ½Î¿Ï Ï ÏίÏÏ ÏηÏ. ΠΤάμÏαθα αναÏηκÏθηκε αÏγά και με Ïον ΤάμÏι ÏÏην αγκαλιά ÏÎ·Ï Î¬ÏÏιÏε να αÏομακÏÏνεÏαι οÏίÏθια. Îα ÏÎ¿Ï ÎµÎ¯Ïαν εξαÏανιÏÏεί Ïο κοÏÎ³ÎºÎ±Ï ÎºÎ±Î¹ ο Î¹Î±Î³Î¿Ï Î¬ÏοÏ; ÎίÏαν εÏιÏεθεί Ïε Î±Ï ÏοÏÏ ÏÎ¿Ï Ï Î¬Î½ÏÏÎµÏ ÎºÎ±Î¹ Ïο ÎÏκαÏαν μακÏιά; ÎιαÏί Î±Ï Ïοί δε ÏοÏοÏÏαν ÏοÏÏα;
ÎαÏνικά ο Îαθάνιελ άνοιξε Ïα μάÏια ÏÎ¿Ï ÎºÎ±Î¹ ÏÎ·Ï Îδειξε Ïα κοÏÏεÏά ÏÎ¿Ï Î´ÏνÏια.
ΠΤάμÏαθα ÏιÏÏÏάÏηÏε, ÎÏαÏε Ïην ιÏοÏÏοÏία ÏÎ·Ï ÎºÎ±Î¹ ÏÏεδÏν ÎÏεÏε, αλλά ανάκÏηÏε γÏήγοÏα Ïο βημαÏιÏÎ¼Ï ÏηÏ. ΠΣκÏάÏι ÏÏÏίγγλιÏε Ïάλι, ÏÏαν η ÏÏνή ÏÎ¿Ï Î¬Î½ÏÏα μιμήθηκε εκείνη ÏÎ¿Ï ÎºÎ¿ÏÎ³ÎºÎ±Ï ÎºÎ±Î¹ ÏάλεÏε να ξεÏÏγει αÏÏ Ïην αγκαλιά ÏÎ·Ï Î¤Î¬Î¼Ïι. ÎÏÏεξε μÎÏα ÏÏο δάÏÎ¿Ï ÏÏοÏÏαθÏνÏÎ±Ï Î½Î± νικήÏει Ïο ÏÏβο ÏÎ¿Ï .
Î ÎαλάÏι ÏινάÏÏηκε καθÏÏ Î±Î¯Î¼Î± Î±Î½Î¬Î²Î»Ï Î¶Îµ αÏÏ Ïο ÏÏÎ®Î¸Î¿Ï ÏÎ¿Ï . Îνοιξε Ïο ÏÏÏμα ÏÎ¿Ï , ÏÏÏάÏηκε ÏÏÎ¿Ï Ïο κοÏίÏÏι και ÏÎ·Ï ÏÏναξε μια λÎξη.
«ΤÏÎξε!», ÏÏÏÏηÏε Ïα Î±Ï Ïιά ÏÎ·Ï Î· ÏÏνή ÏÎ¿Ï Î¹Î±Î³Î¿Ï Î¬ÏÎ¿Ï .
ΠΤάμÏαθα δεν Ïο ÏκÎÏÏηκε δεÏÏεÏη ÏοÏά. Î¥ÏÎ¬ÎºÎ¿Ï Ïε αμÎÏÏÏ. ΣÏηÏίÏÏηκε καλά ÏÏα ÏÏδια ÏÎ·Ï ÎºÎ±Î¹ ÎÏÏεξε μακÏιά αÏÏ Ïο ξÎÏÏÏο ÏÏÏÎ¯Ï Î½Î± ÏολμήÏει να κοιÏάξει ÏίÏÏ ÏηÏ. Îεν Ïην Îνοιαζε ÏÎ¿Ï Ïήγαινε. Το μÏνο ÏÎ¿Ï Î®Î¸ÎµÎ»Îµ ήÏαν να ÏÏγει μακÏιά αÏÏ Î±Ï ÏÏν Ïον αιμÏÏÏ ÏÏο άνÏÏα.
«ÎαληÏÏÎÏα, είναι Ïο ÏοÏÎ¹ÎºÏ Î´ÎµÎ»Ïίο ειδήÏεÏν. ÎÏÏÏε μία οικογÎνεια αÏÏ Ïην ÏεÏιοÏή ÎÏει κάθε λÏγο να γιοÏÏάÏει. ΠκÏÏη ÏÎ¿Ï Ï, ΤάμÏαθα, βÏÎθηκε Ïελικά να ÏεÏιÏλανιÎÏαι ÏÏον ÎÎ¸Î½Î¹ÎºÏ Î´ÏÏ Î¼Ï ÏÏν ÎγγÎλÏν. ÎίÏε εξαÏανιÏÏεί 3 ημÎÏÎµÏ ÏÏιν, αÏÏ Ïο