Metodologickie otázky logopedie. Praha 1969; M. Sovak: Organisováni logopedicke peče v rudnych zemich, [w:] Československá logopedie. Praha 1956; M. Sovak: Z dĕjin logopedie, [w:] Československá logopedie. Praha 1956 i inne.
7
Demel G.: Minimum logopedyczne nauczyciela przedszkola. Warszawa 1978.
8
Pisarek W.: Logopedia, [w:] S. Urbańczyk (red.): Encyklopedia języka polskiego. Wrocław 1991, s. 190.
9
Surowaniec J.: Logopedia a dyscypliny pograniczne, [w:] Logopedia, jako nauka interdyscyplinarna – teoretyczna i stosowana, pod red. J. Nowakowskiej-Kępnej. Katowice 1998, s. 30; por. także Surowaniec J.: Słownik terminów logopedycznych. Kraków 1992; Surowaniec J.: Przedmiot logopedia, [w:] Logopedia 21, s. 53-64.
10
Op. cit., s. 30.
11
Kaczmarek L.: O przedmiocie i zadaniach logopedii, [w:] Logopedia 1962/4, s. 7; Kaczmarek L.: O polskiej logopedii, [w:] S. Grabias (red.): Przedmiot logopedii. Lublin 1991, s. 23.
12
Op. cit., s. 5.
13
Polański K. (red.): Encyklopedia językoznawstwa ogólnego. Wrocław 1993, s. 314.
14
Kaczmarek L.: Model opieki logopedycznej w Polsce. Gdańsk 1991, s. 23-29.
15
Op.cit, s. 24-29; por. Kaczmarek L.: O polskiej logopedii, [w:] Język i językoznawstwo polskie w sześćdziesięcioleciu niepodległości. Wrocław – Warszawa – Kraków – Gdańsk – Łódź 1982, s. 151.
16
Kaczmarek L.: Model opieki logopedycznej. Model opieki logopedycznej w Polsce. Gdańsk 1991, s. 27.
17
Grabias S.: Mowa i jej zaburzenia, [w:] Logopedia t. 28/2000, s. 14-15.
18
por. Kurkowski M.: Mowa dzieci sześcioletnich z uszkodzonym narządem słuchu. Lublin 1996; Krakowiak K.: W sprawie kształcenia języka dzieci i młodzieży z uszkodzonym słuchem. Lublin 1998; Głuchota a język. Red. S. Grabias. Lublin 1994; Korzon A.: Totalna komunikacja, jako podejście wspomagające rozwój zdolności językowych u uczniów głuchych. Kraków 1996.
19
Herzyk A.: Afazja i mutyzm dziecięcy. Lublin 1992; 1 s.o.l. – system opieki logopedycznej (stosuję ten skrót dla zwiększenia przejrzystości i odbioru tekstu przez czytelnika). Przyjęłam powyższy skrót literowy wychodząc z założenia, iż opieka logopedyczna (bez względu na jej treść, kierunek, rodzaj działań, świadczona jest przez pojedyncze osoby, bądź grupy (w placówkach, instytucjach, stowarzyszeniach, itp.) tworzą one pewne struktury-ogniwa, które z kolei współdziałają ze sobą na rzecz pacjenta, tworzą tym samym system zależnych i niezależnych, bezpośrednio bądź pośrednio oddziaływujących struktur. 2 por. Fröschels E.: 3 Bardadin T.: 4 Styczek I.: 5 por. Styczek I.: 6 por. L. Edelsberger: 7 Demel G.: 8 Pisarek W.: 9 Surowaniec J.: 10 Op. cit., s. 30. 11 Kaczmarek L.: 12 Op. cit., s. 5. 13 Polański K. (red.): 14 Kaczmarek L.: 15 Op.cit, s. 24-29; por. Kaczmarek L.: 16 Kaczmarek L.: 17 Grabias S.: 18 por. Kurkowski M.: