Kocham cię na niby. Kat Cantrell

sposób? Ucząc się na pamięć nazwy kremu do golenia?

      – Pytania dotyczą różnych rzeczy, nie tylko nazw kremów czy perfum. Na przykład: po której stronie łóżka sypia twój partner? Gdzie się poznaliście? Jak według ciebie mamy się czegoś o sobie dowiedzieć?

      Powiódł wzrokiem po liście pytań.

      – Rozmawiając przy kolacji. Umawiając się na randki.

      – Oszalałeś? Jakie randki? Kiedy? Przyjęcie u twoich rodziców jest dziś.

      – Ale oni nie zapytają, po której stronie łóżka śpimy.

      – To prawda, ale mogą spytać, gdzie się poznaliśmy. Albo dlaczego tak nagle postanowiliśmy wziąć ślub. I gdzie zamierzamy jechać w podróż poślubną. Zerknij do kwestionariusza, wszystko tu jest.

      – Czuję się jak w szkole – mruknął, odgarniając z czoła mokre włosy. – Jakbym się uczył do egzaminu. Co będzie, jeśli nie zdam?

      – Wtedy mój dziadek nabierze podejrzeń, ja nie uzyskam dostępu do swoich pieniędzy, kobiety, którym pomagam, nie będą miały gdzie się ukryć przed mężami brutalami, a tobie przepadnie kontrakt na Manzanares. – Potrząsnęła kartkami. – Wybierz pytanie.

      – Mogę chociaż wziąć prysznic?

      – Jeśli odpowiesz na pytanie numer osiemnaście.

      Zerknął na kartkę i poderwał się na nogi.

      – Co was łączy, jakie wspólne cechy? – Zmarszczył czoło, po czym ponownie opadł na kanapę. – Chryste, to nam zajmie cały dzień!

      Z kilkoma krótkimi przerwami – na prysznic, na lunch, na wyjście do sklepu i sprzeczkę w kwestii tego, w czym ma Cia wystąpić wieczorem – zadawali jedno drugiemu pytania. Lucas nawet powędrował za Cią do jej pokoju, kiedy chciała przez moment odpocząć.

      Zmęczona, położyła się na łóżku i zasłoniła ręką oczy.

      – Katastrofa… – szepnęła.

      Lucas zaczął grzebać w jej szafie. Nic mu się nie podobało.

      – Masz rację, totalna katastrofa. Wszystko w stylu babci z prowincji. Trzeba będzie to zmienić.

      – Nigdzie nie jest napisane, że powinnam się ubierać jak dziwka. I żeby było jasne: nie zgadzam się, żebyś mi coś kupował. – Znając go, pewnie pozbyłby się wszystkich jej starych ciuchów. W czym by wtedy chodziła do schroniska? W kieckach od Prady miałaby paradować wśród ubogich kobiet, którym ledwo starcza do pierwszego? – Katastrofą nie jest moja garderoba…

      – A co? Koniecznie chcesz wyglądać jak szara myszka?

      Cia westchnęła ciężko.

      – Zdajesz sobie sprawę, że łączy nas tylko to, że oboje urodziliśmy się w Teksasie i skończyliśmy zarządzanie?

      Przysiadł na toaletce. Dżinsy opinały mu uda. Dios en las alturas! Cia pośpiesznie odwróciła wzrok. Nie będę na niego patrzyła, powtarzała w duchu. Ale w tym tkwił problem. Nie sposób było nie patrzeć na Lucasa.

      – I jeszcze whisky – przypomniał sobie. – Oboje lubimy whisky.

      – Wspaniale. Trzy rzeczy.

      – Nie przejmuj się, to nieważne. Nie na tym polega małżeństwo czy miłość. Czasem ludzie mają mnóstwo wspólnych cech i nic z tego nie wynika. Miłość jest wtedy, kiedy jedno nie może żyć bez drugiego.

      No proszę. Najpierw ubranie, a teraz romantyczne deklaracje.

      – Na pewno nie jesteś gejem?

      – Chcesz się przekonać? Taki egzamin, kotku, zdam z wielką przyjemnością. – Powiódł po niej wzrokiem.

      Z trudem powściągnęła odruch, by zakryć się kołdrą i uciec przed jego lubieżnym uśmiechem.

      – Spadaj, Wheeler. Muszę zacząć się ubierać.

      – O nie. Nie mogę tego tak zostawić. – Powoli zbliżył się do łóżka. – Musi być jakiś sposób, aby cię przekonać, że jestem heteroseksualny. Hm, może wyrecytować ci statystyki baseballowe? Albo wyjaśnić, jak się podłącza kino domowe? Chociaż nie, na tym geje też się znają. Jest tylko jeden sposób.

      Niewiele się namyślając, skoczył na materac, zgarnął Cię w ramiona i mocno przytulił. Przeniknął ją żar. Palce Lucasa gładziły ją po włosach, wargi raz po raz dotykały jej szyi. Twardy dowód jego orientacji seksualnej wbijał się jej w brzuch. Zamierzała na sześć miesięcy zapomnieć o tym, że jest kobietą. Nie udało się, a te sześć miesięcy jeszcze się oficjalnie nie rozpoczęły.

      To nie tak miało być. Była silna i niezależna. Przynajmniej zawsze tak sądziła, ale najwyraźniej się myliła. W dodatku Lucas nawet jej jeszcze nie pocałował.

      – Przestań… – jęknęła, póki miała siłę protestować.

      Bała się intymności. Zraziła się na studiach; tamto doświadczenie wciąż bolało.

      Lucas spojrzał na jej twarz, zaklął cicho i odsunąwszy się, wbił wzrok w sufit.

      – Przepraszam, zachowałem się jak głupi szczyl. Wybacz, proszę.

      Zerwała się z łóżka.

      – Bez przesady, nic strasznego się nie stało.

      – Stało się. Widzę, jaka jesteś zdenerwowana… – Nagle doznał olśnienia. – O Chryste, powinienem był się domyśleć… Ktoś cię pobił, prawda? Stąd twoje zainteresowanie schroniskiem?