Samouczek języka angielskiego w zdaniach do tłumaczenia. Poziom średnio zaawansowany
– trudny
disturb – przeszkadzać
episode – odcinek
smell – wąchać
fight – bić się, walczyć
sick – chory
s0 – więc
stay – zostać gdzieś/z kimś
argue – kłocić się
look for – szukać czegoś
glasses – okulary
Idę do sklepu, chcesz coś?
Nie rozumiem, to ćwiczenie jest trudne.
Tańczę i śpiewam, nie przeszadzaj mi.
Czy tata ogląda nowy odcinek Dr House’a?
Co gotujesz? Mogę powąchać?
Chcę teraz oglądać telewizję, nie chcę jeść obiadu!
Chłopcy się biją!
Mama jest chora, więc dzieci mieszkają z dziadkami.
– Jesteś w domu?
– Tak.
– A co robisz?
– Nic nie robię.
Rodzice się kłócą, a ja szukam okularów.
Odpowiedzi
I’m going to a shop. Do you want anything?
‘A shop’ ponieważ nie wiemy o jaki sklep chodzi. Jeżeli jednak rozmówcy wiedzą, bo jest to sklep do którego chodzą zawsze na zakupy, możemy powiedzieć ‘the shop’. W drugim zdaniu pojawia się czas present simple, ponieważ czasownik ‘want’ jest jednym z czasowników, który nie występuje w formie ciągłej, tj. w czasie present continuous. Pojawia się ‘anything’ zamiast ‘something’, ponieważ jest to pytanie, a w pytaniu zawsze użyjemy przedrostka ‘any’, przedrostek ‘some’ pojawia się w twierdzeniach, czasem w pytaniach grzecznościowych.
I don’t understand, this exercise is difficult.
Ponownie pojawia się czas present simple, ponieważ czasownik ‘understand’ nie występuje w czasie present continuous. W drugiej części pojawia się czasownik ‘to be’, który odmieniliśmy, czasownik ‘być’ również nie występuje w czasie present continuous.
I’m dancing and singing, don’t disturb me.
Nie napiszemy danceing ponieważ zawsze kiedy czasownik kończy się na ‘e’ odejmujemy ‘e’ i dopiero dodajemy ‘ing’, np. write – writing. W drugiej części zdania pojawia się tryb rozkazujący, come! – przyjdź! oraz don’t come! – nie przychodź! Tryb rozkazujący tworzymy używając podstawowej formy czasownika, nie dajemy żadnej osoby, bo domyślnie rozkazać możemy tylko 2 os. l.poj i mn., aby zaprzeczyć, przed czasownikiem pojawia się ‘don’t’.
Is dad watching a new episode of Dr House?
Ponieważ ‘dad’to 3. os. l.poj. (he) dlatego pojawia nam się ‘is.’ Przedimek nieokreślony ‘a’ musi się pojawić, ponieważ oznacza on jeden z wielu odcinków, jakiś, nie żaden konkretny. Jeżeli idzie o dopełniacz ‘of’ to stosujemy go mówiąc o rzeczach, gdybyśmy mówili o ludziach powiedzielibyśmy przykładowo:
mum’s dog – pies mamy.
What are you cooking? Can I smell?
‘Gotujesz’ czyli ‘ty gotujesz’ ze względu na odmienioną końcówkę, wiemy, że chodzi o osobę ‘ty.’ Ponieważ jest to pytanie, więc musimy zastosować inwersję, tj. zamienić miejscami osobę i czasownik. Na pierwszym miejscu jednak pojawia się słowo pytające ‘what’. ‘Czy mogę” wyrażymy poprzez czasownik can, który również tworzy pytanie przez inwersję i nie występuje w czasie continuous.
I want to watch TV now, I do not want to have dinner!
Czasownik ‘want’ nie występuje w formie continuous, stąd pojawia się czas present simple. Możemy również napisać ‘eat dinner’ jednakże ‘have’ jest częściej używane. W kolokacji ‘have dinner’ nie pojawia nam się przedimek nieokreślony ‘a’/’an’ ani określony ‘the’. Dodatkowo, zamiast frazy ‘have dinner’ możemy użyć czasownika ‘dine’, zdanie wyglądałoby wtedy następująco: I do not want to dine!
Boys are fighting!
Ponieważ pojawia się wykrzyknik, możemy wnioskować, że dana informacja podawana jest na bieżąco, stąd czas continuous.
Mum is sick, so children are staying with grandparents.
Czasownik ‘to be’ nie występuje w formie ciągłej, nie powiem mum is being sick lub mum ising sick. W drugiej części zdania pojawia się czas continuous, ponieważ z całego zdania, możemy wywnioskować, że jest to chwilowa sytuacja, np. tydzień, a zazwyczaj dzieci mieszkają z mamą.
– Are you at home?
– Yes, I am.
– What are you doing?
– I am doing nothing/ I am not doing anything.
Mówimy zawsze ‘at home’, nie używamy przedimków określonych lub nieokreślonych, możemy jadnakże powiedzieć in the house. W drugim zdaniu, pojawia nam się krótka odpowiedź, więc zgodnie z czasem, tutaj czasownikiem ‘to be’ pojawia się ‘yes, I am’. Trzecie zdanie, jest pytaniem o to, co dana osoba robi w danej chwili, stąd czas continuous. Ostatnie zdanie jest odpowiedzią i zgodnie z zasadą jednego przeczenia pojawia się ‘I am doing nothing’, lub ‘I am not doing anything,’ jako że przedrostek ‘any’ użyć możemy w pytaniu oraz przeczeniu. Nie mogę powiedzieć I am not doing nothing. Znaczyłoby to ‘I am doing everything’ – robię wszystko lub robię cokolwiek.
Parents are arguing and I am looking for glasses.
Ponieważ czasownik ‘argue’ zakończony jest na ‘e’, musimy odjąć tę samogłoskę i dopisać końcówkę ‘ing’.
Present continuous czy present simple?
Najprostszym sposobem na rozróżnienie czasów jest zastanowienie się czy dzieje się to w danym momencie, czy zawsze.
Porównajmy:
Idę do szkoły. – jestem w trakcie.
Wychodzę z domu – Idę – Doszedłem
Chodzę do szkoły. – zawsze to robię, przychodzę tam.
Następnie możemy się zastanowić czy użylibyśmy przysłówków czasu charakterystycznych dla czasu prostego:
Present simple:
Always – zawsze
Usually – zazwyczaj
Often – często
Sometimes – czasami
From time to time – od czasu do czasu
Rarely – rzado
Seldom – rzadko
Occasionally – okazjonalnie
Never – nigdy
A dla czasu ciągłego:
Present continuous:
Now – teraz
Right now – teraz
At the moment – w tej chwili
Pamiętaj, że dane czasy różnią się budową!
Present simple używamy do:
– mówienia o rzeczach, które się powtarzają:
She