Valley Healing Arts Center w Nowym Jorku raz na zawsze zmieniła moje postrzeganie medycyny.
Spotkałem tam wnikliwego internistę. Lekarza, który traktuje pacjenta holistycznie. Detektywa, który dzięki swojej przenikliwości potrafi połączyć na pozór różne przesłanki w jedną spójną diagnozę. Nie tylko koncentruje się na leczeniu chorób odkleszczowych, lecz przede wszystkim na przywróceniu pacjentowi zdrowia. W tym celu korzysta z podejścia akademickiego, łącząc je z medycyną funkcjonalną i ortomolekularną. Jest zarówno klinicystą, który na co dzień spotyka się z pacjentami, jak i naukowcem szukającym nowych rozwiązań.
Drogi czytelniku, książka, którą trzymasz w rękach, przedstawia metodę leczenia dr. Horowitza. Zarówno dla mnie, całego zespołu Centrum Medycznego Św. Łukasza w Gdańsku, jak i dla wielu lekarzy ILADS (International Lyme And Associated Diseases Society) stała się ona codziennym wsparciem w leczeniu pacjentów. Jej polskie wydanie może pomóc tysiącom chorych. Dzięki temu, że została napisana w przystępny sposób, może być lekturą zarówno dla lekarzy, jak i pacjentów.
Nie wszystkie badania i leki opisane w książce są dostępne w Polsce. Niemniej większość z proponowanych w niej rozwiązań może znaleźć zastosowanie bezpośrednio po zakończeniu czytania.
Mam nadzieję, że książka ta stanie się orężem dla wielu lekarzy, którzy zdecydują się leczyć infekcje odkleszczowe i zmieni na lepsze życie tysięcy pacjentów. Uważam, że jest ona swoistą „biblią chorób odkleszczowych” i – jak na biblię przystało – niesie ze sobą prawdziwą rewolucję.
Wstęp
Choroba z Lyme i powiązane z nią inne choroby odkleszczowe rozprzestrzeniają się coraz gwałtowniej na całym świecie, naśladując wiele innych popularnych chorób, takich jak zespół przewlekłego zmęczenia (chronic fatigue syndrome, CFS, nazywanego teraz inaczej: systemic exertional intolerance disease, SEID), fibromialgia (fibromyalgia, FM) oraz choroby autoimmunologiczne, takie jak reumatoidalne zapalenie stawów (rheumatoid arthritis, RA), toczeń czy stwardnienie rozsiane (multiple sclerosis, MS). Te choroby odkleszczowe mogą również imitować schorzenia psychiczne, takie jak depresja, stany lękowe, zaburzenia obsesyjno-kompulsywne (obsessivecompulsive disorder, OCD) czy psychozy.
Choroba z Lyme znana jest jako „doskonały naśladowca”. Osobiście przekonałem się o ogromnym cierpieniu ponad 12 tys. pacjentów, których leczyłem w minionych 29 latach.
Choroba z Lyme może być jedną z przyczyn leżących u źródła wielu chorób przewlekłych. Ludzie z całych Stanów Zjednoczonych, jak również z zagranicy, przychodzili do mojego gabinetu, uskarżając się na chroniczne przemęczenie oraz rozmaite dolegliwości bólowe, problemy poznawcze i neuropatyczne. Te symptomy bardzo często mają ostry przebieg i mogą przyczynić się do długotrwałej niedyspozycji. Wielu z moich pacjentów opowiadało mi tę samą historię – chodzili od lekarza do lekarza, szukając odpowiedzi na dręczące ich pytania – pomoc mogli uzyskać tylko wówczas, gdy rozpoznano u nich chorobę z Lyme i jej koinfekcje oraz inne nakładające się na nie dolegliwości medyczne.
W 2013 roku opublikowałem swoją pierwszą książkę: Why Can’t I Get Better? Solving the Mystery of Lyme and Chronic Disease (Dlaczego nie mogę poczuć się lepiej? W poszukiwaniu rozwiązania zagadki tajemniczej choroby z Lyme i chorób przewlekłych). Odczuwałem wówczas ogromną satysfakcję, że nazywano ją często „biblią choroby z Lyme” oraz że to właśnie ona zmieniła sposób, w jaki lekarze rozumieją i leczą to osłabiające cały organizm schorzenie. Niniejsza książka jest uaktualnioną i uproszczoną wersją poprzedniej, opisuje ważniejsze odkrycia naukowe, opublikowane już po tym, gdy ukazała się ona na rynku.
Na przykład teraz wiemy już, że istnieją „przetrwałe” bakterie, które są odporne na krótkie serie antybiotyków – zatem w ich przypadku lepsze rezultaty można uzyskać, stosując leczenie pulsacyjne oddziałujące na ochraniające je biofilmy oraz leki długo działające stosowane na postacie przetrwałe. W swoim gabinecie pracowałem z wykorzystaniem nowych kwestionariuszy, uwzględniałem najnowsze wyniki badań laboratoryjnych, wdrażałem je do zastosowań klinicznych i już widzę pozytywne efekty u tych pacjentów, którym wcześniejsze terapie nie pomagały. Bardzo ekscytujący jest fakt, że członkowie naszego zespołu z Hudson Valley Healing Arts Center przez niemal 30 lat szukali odpowiedzi na pytania, które zadawali im pacjenci cierpiący na przewlekłe i odporne na leczenie dolegliwości. Szczegóły dotyczące tych nowych i skutecznych kwestionariuszy znajdziesz w niniejszej książce – to właśnie one pomogą ci poprawić twoje zdrowie.
CHOROBA Z LYME ROZPRZESTRZENIA SIĘ
Powszechnie znane są dane dotyczące epidemii otyłości, cukrzycy, dolegliwości sercowo-naczyniowych, wylewów, zawałów, chorób nowotworowych, lecz jeżeli ktoś z twojego otoczenia nie choruje na boreliozę, zapewne nie zdajesz sobie sprawy, że na świecie mamy do czynienia z epidemią chorób bakteryjnych, wirusowych oraz pasożytniczych. Choroba z Lyme zajmuje pierwsze miejsce wśród chorób wektorowych w Stanach Zjednoczonych i w Europie (choroba gwałtownie rozprzestrzenia się również na inne kraje, takie jak Kanada, Australia i Chiny).
Kilka miesięcy po opublikowaniu przeze mnie pierwszej książki Centrala Kontroli i Prewencji Chorób (Centers for Disease Control and Prevention, CDC) poinformowała, że u 1,3% osób, które w 2009 roku wzięły udział w ankiecie w Stanach Zjednoczonych, oraz u 0,9% z 2012 roku, zdiagnozowano chorobę z Lyme. U 0,3% osób, które wzięły udział w ankiecie w 2012 roku, boreliozę zdiagnozowano w ubiegłym roku. Wyniki te skłoniły Centra Kontroli i Prewencji Chorób do zrewidowania podawanych danych i zwiększenia dziesięciokrotnie wskaźnika zachorowalności z 30 tys. na 300 tys. pacjentów rocznie. W ostatnim czasie zrewidowano wyniki badań i okazało się, że liczba zachorowań jest jeszcze większa. Badania przeprowadzone przez CDC w 2015 roku, opublikowane w piśmie medycznym „Emerging Infectious Diseases”, uwzględniały geograficzne rozprzestrzenianie się przewlekłej choroby z Lyme w Stanach Zjednoczonych w minionych 20 lat. Na ich podstawie dowiedziono, że w północnych stanach wzrost liczby zachorowań wyniósł 320%, w stanach północno-centralnych w tym samym okresie wyniósł 250%. CDC podaje, że „najwięcej zachorowań odnotowywaliśmy do tej pory w północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych, jednak obecnie epicentrum zachorowalności przeniosło się bardziej na wschód i bardziej na północ, z daleka od wybrzeży północnego New Jersey, oraz do środkowo-wschodniej Pensylwanii. W stanach północno-środkowych częstotliwość występowania choroby pozostała bez większych zmian, a jej epicentrum znajduje się w północno-wschodnim Wisconsin, skąd rozprzestrzenia się dalej na wschód i północ”. W jego wnioskach możemy przeczytać, że w przypadku tej choroby „mamy do czynienia z relatywnie stałym współczynnikiem geograficznej ekspansji we wszystkich możliwych kierunkach”.
Kilka lat temu przekrojowe badania populacji przeprowadziła również profesor Holly Ahearn – ich wyniki opublikowano w czasopiśmie branżowym „Journal of Microbiology Research”. We wnioskach czytamy, że ryzyko występowania bakterii Borrelia burgdorferi – która wywołuje chorobę z Lyme (bakterie borrelii – rodzaj krętków) – jest niedoszacowane. W jej badaniach 2% uczestników zgłosiło, że zgodnie z kryteriami CDC są „prawdopodobnie” nosicielami choroby z Lyme – liczba ta jest znacznie wyższa niż liczba zgłoszonych przypadków w CDC. Kolejnych 16% ankietowanych, u których choroby nie zdiagnozowano, uskarżało się na subiektywne dolegliwości i symptomy kojarzone z „późnym stadium” przewlekłej choroby z Lyme – wynik ten jest spójny z rezultatami badań przeprowadzonych przez CDC: 10,5% respondentów w 2011 roku przyznało, że osobiście zna kogoś, kto choruje na przewlekłą chorobę z Lyme. Te liczby sugerują, że miliony ludzi zostało ugryzionych przez kleszcze i zarażonych chorobą