ซาร์คาเอ่ยถาม “หากท่านเป็นราชาที่ดี ทำไมถึงทำกับประชาชนของท่านแบบนี้?”
ราชากาเร็ธทอดพระเนตรมองนางด้วยความสงสัย ก่อนจะเอนองค์แล้วทรงพระสรวลออกมา
“ใครบอกกันเล่าว่าข้าเป็นราชาที่ดี?”
บทที่ ห้า
ราชินีเกว็นโดลีนทรงลืมพระเนตรขึ้น รู้สึกว่าโลกเคลื่อนที่อยู่รอบพระนาง ทรงพยายามนึกว่ากำลังอยู่ที่ใด พระนางทรงเห็นประตูหินโค้งสีแดงบานใหญ่ของซิเลเซียเคลื่อนผ่านไป ทรงเห็นทหารจักรวรรดิกำลังมองดูพระนางด้วยความประหลาดใจ ราชินีทรงเห็นสเตฟเฟนเดินอยู่ข้าง ๆ และเห็นท้องฟ้าขยับเคลื่อนที่ขึ้นลง พระนางทรงรู้แล้วว่ากำลังถูกอุ้มอยู่ ทรงอยู่ในอ้อมแขนของใครคนหนึ่ง
พระนางทรงยื่นศอขึ้นมองและเห็นดวงตาที่เป็นประกายกล้าของอาร์กอน ราชินีเกว็นโดลีนทรงรู้แล้วว่าอาร์กอนกำลังอุ้มพระนางอยู่ และมีสเตฟเฟนเดินอยู่ด้านข้าง พวกเขาทั้งสามกำลังเดินผ่านประตูเมืองซิเลเซีย ผ่านทหารจักรวรรดิหลายพันคนที่แหวกเปิดทางให้พวกเขา แล้วยืนมองนิ่ง มีแสงสีขาวเรืองรองล้อมทั้งสามไว้ ราชินีเกว็นโดลีนทรงรู้สึกถึงพลังงานแรงกล้าที่ช่วยปกป้องอยู่ในอ้อมแขนของอาร์กอน พระนางทรงรู้ว่าเขาร่ายมนตร์บางอย่างเพื่อกันทหารพวกนั้นให้อยู่ห่าง
ราชินีเกว็นทรงรู้สึกสบาย และปลอดภัยในอ้อมแขนของอาร์กอน กล้ามเนื้อทุกมัดในพระวรกายปวดร้าว พระนางทรงอ่อนล้า และทรงไม่รู้ว่าหากลองเดินจะสามารถเดินได้หรือไม่ ทรงกระพริบพระเนตรขณะที่ทุกคนเดินไป พระนางทรงเห็นโลกเคลื่อนผ่านไปส่วนเล็กส่วนน้อย ทรงเห็นกำแพงพังทลาย เชิงเทินถล่ม บ้านเรือนถูกเผา