มันไม่ได้เอาไว้อำพรางสีผมของเธอแน่”
“แล้วกุหลาบล่ะ” สเปลเบร็นถามต่อ “ความนัยงั้นเหรอ?”
บิลตรวจดูอีกครั้ง
“ดอกไม้ปลอม ถูกๆ” เขาตอบ “แบบที่หาได้ทั่วไปในร้านขายของราคาถูก เราตรวจสอบได้แต่คงไม่เจอคำตอบอะไร”
สเปลเบร็นมองมาทางเขา ออกอาการทึ่งอย่างเห็นได้ชัด
บิลไม่คิดว่าจะมีหลักฐานที่ตรวจพบแล้วชิ้นไหนที่จะช่วยแก้ปมให้พวกเขาได้ อาชญากรรายนี้มันดูจงใจเกินไป ดูมีระเบียบแบบแผนมากไป ซีนเกิดเหตุมันดูเหมือนถูกจัดฉากไว้แล้วแบบจิตๆ ที่ทำให้ตัวเขาเองนึกหวาดอยู่เหมือนกัน
เขาเห็นว่าตำรวจท้องที่นั้นออกอาการกระสันต์อยากจะเดินเข้ามาเพื่อปิดคดีนี้ รูปถ่ายสถานที่เกิดเหตุก็ถ่ายไว้แล้ว และตอนนี้ศพก็อาจถูกเคลื่อนย้ายได้ทุกเมื่อ
เขายืนถอนหายใจ รู้สึกขาแข้งมันแข็งไปหมด อายุเลข 4 ของเขามันกำลังเริ่มทำให้เขาทำอะไรได้ช้าลง อย่างน้อยก็ช้าลงนิดหน่อย
“เธอถูกทรมาน” เขาสังเกตและถอนหายใจออกมาอย่างสลด “ดูรอยบาดพวกนี้สิ บางรอยปากแผลเริ่มจะปิดแล้ว” เขาส่ายหัวขึงขัง “ไอ้คนๆนั้นมันทรมานเธอมาหลายวันก่อนกำจัดเธอทิ้งด้วยริบบิ้นนั่น”
สเปลเบร็นถอนหายใจ
“ผู้ต้องหามันต้องฉุนเฉียวอะไรซักอย่าง” สเปลเบร็นออกความเห็น
“เฮ้ เราจะปิดจ็อบกลับกันเมื่อไหร่เนี่ย?” ตำรวจนายหนึ่งตะโกนถาม
บิลมองไปทางด้านที่พวกเขายืนอยู่และเห็นว่ากำลังย่ำเท้าอย่างไม่เป็นสุขกันแล้ว สองคนในนั้นก็บ่นฮึ่มฮั่มกันเงียบๆ
เขารู้ว่าพวกนั้นปฏิบัติหน้าที่ตรงนี้กันเสร็จแล้ว แต่เขาก็ไม่เอ่ยอะไร