เขาหยุดไปชั่วอึดใจหนึ่ง “มีการติดต่อเรื่องเงินค่าไถ่มาแล้วรึยัง”
เขาลุกขึ้นจากเก้าอี้และเดินออกไปนอกห้องประชุม ปล่อยให้สามหนุ่มนั่งอยู่ในความเงียบด้วยความงุนงง หลังจากนั้นไม่กี่นาที เขาก็กลับเข้ามา ดูแก่ลงไปเลย
“สุภาพบุรุษทั้งหลาย เราอยู่ในสถานการณ์คับขันแล้วตอนนี้” เขาประกาศ “เราเพิ่งได้รับการยืนยันตัวตนของเหยื่อรายเมื่อวานนี้ เธอชื่อ รีบ้า ฟราย”
บิลอ้าปากค้างราวกับว่าเขาเพิ่งโดนอัดเข้าที่หน้าท้อง เขาเห็นว่าสเปลเบร็นก็ช็อคไปเหมือนกัน แต่ฟลอเรสนั้นยังดูงุนงงสับสน
“ผมควรจะต้องรู้มั้ยว่าเธอเป็นใคร” ฟลอเรสเอ่ยถาม
“ชื่อกลางคือ นิวโบร” เมอเรดิธอธิบาย “บุตรสาวของท่านวุฒิสมาชิก มิช นิวโบร – ผู้ซึ่งอาจจะได้เป็นผู้ว่าราชการของรัฐเวอร์จิเนียคนต่อไป”
ฟลอเรสถอนหายใจเฮือก
“ผมไม่เคยได้ยินเลยนะว่าเธอหายตัวไป” สเปลเบร็นเอ่ยออกมา
“มันไม่ได้ถูกรายงานอย่างเป็นทางการ” เมอเรดิธตอบ “พ่อของเธอได้รับการติดต่อไปแล้ว และ แน่นอน เขาคิดว่ามันต้องเป็นเหตุการณ์เกี่ยวเนื่องทางการเมือง หรือเรื่องส่วนตัว หรือทั้งสองอย่าง ไม่ได้สนว่าเหตุการณ์ที่เหมือนกันนี้เคยเกิดขึ้นกับเหยื่ออีกรายหนึ่งเมื่อหกเดือนก่อน”
เมอเรดิธส่ายหัว
“ท่านวุฒิสมาชิกเอาเป็นเอาตายกับเรื่องนี้มาก” เขาเสริม “พายุนักข่าวกำลังจะโหมลงมาแล้ว ท่านต้องจี้พวกเราเหมือนไฟลนก้นแน่นอน”
หัวใจบิลหล่นลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม เขาเกลียดความรู้สึกนี้ราวกับว่าเขาจะหนีมันไม่พ้น แต่นั่นคือสิ่งที่เขารู้สึกอยู่ตอนนี้