гомер дигәнебез,
Еллар белән санап карасаң,
Мең афәтле еллар түгел һич тә –
Мәхәббәтле еллар лабаса!
Чәчләремне җилләр тараганда,
Уйларымны еллар тарады –
Йөрәгемне былбыл чакты минем,
Кара елан миңа сайрады.
...Ник тоташтан гашыйк булам һаман?
Алгысытыр еллар күп мәллә?
Ходайның бер Кашка Тәкәсеме?
Яшәр җирем Изге Күк мәллә?
...Туймас-төкәнмәс бу гыйшкым өчен
Ни диярмен анда – азакта?
Яратудан кылган гөнаһларым
Саналмасмы икән савапка?
Уйнаклап кан,
әйбәт җөмләләрне
Яшьтән шигырь итеп мин шаштым –
Болар миңа савап саналмас шул...
Болар –
минем бетмәс гөнаһым!
Китмәс өчен килде, ахры, яшьлек...
Тетрәп,
дөнья онытылганда
Кагылам гел былбыл оясына
Һәм...
басам гел кара еланга!
Рәхмәт, дөнья,
Язмышның син миңа
Тоташ шигырьлесен сайладың, –
Йөрәгемне былбыл чакты минем,
Һәм өздереп елан сайрады!..
Упкын төпләрендә гөлләр үскән
Кыяларны белеп сайладым...
Мин
былбылдан сезне чактырырмын,
Тыңлатырмын елан сайравын.
Җиде юл чаты
Әллә нинди яман бер киная,
Ым бар сыман тоя күңелем –
Белгәнгәме кемне йотканлыгын
Мең тугыз йөз утыз җиденең?
Язмыш шулай сайлаганмы әллә
Иҗади җан сулар вакытны?
Дәшкән еллар
Дантесларны түгел –
Күн киемле бозбаш маңкортны!
Гигант илнең табигате шундый,
Һаман да шул шомлы җил исә –
Күр –
Пушкинны кача-поса җирләү
Нәкъ безнеңчә – утыз җидечә!
Тарихыңнан кая качмак кирәк? –
Гүзәл храмны бу ил бар кылган...
– Бүтәннәргә төземәсеннәр! – дип,
Осталарның күзен чукыган.
...Сәер «җиде» һаман җанга тиде –
Егерме лә җиде яшендә
Үлеп, халкын Тукай ятим итте...
Артык сергә мәллә төшенгән?
Афәт арты афәт... Бу зур илгә
Кем каргышы тиде? Ник тиде? –
Октябрьле бер ел ымсындырды! –
Тик ул –
мең тугыз йөз унҗиде...
Хәер, дуамал ил сан тылсымын
Санга сукмас иде... Болай да
Элеп кенә ала, селкеп сала –
Җан котыла качып Ходайга...
Белми генә китте микән Пушкин
Газраилнең атта җиләсен –
Шагыйрьләрне дуэльләрсез генә
Аулар