бит ул ачы да.
Кемнәргәдер бу дөньяда
Ошамый бит кайсы да.
Андыйларның бер бәрәкәт
Булмыйдыр йортларында.
Җан җылы тапмый, янмасаң
Мәхәббәт утларында.
«Җиңел түгел яшәешне…»
Җиңел түгел яшәешне
Җимереп корулары,
Илле ел сине югалтып,
Тилмереп торулары.
Шигырьләргә кереп тулды
Нәрсәләр кичергәнем.
Үзем генә белә идем
Дөнья ни эчергәнен.
Таш булып ятты йөрәккә
Үткәннең юшкыннары.
Ияреп чапты җилләргә
Мәхәббәт очкыннары.
Алар, моңсу йолдыз булып,
Күкләргә сибелделәр;
Сагыш таратып дөньяга,
Моңаеп җемелдиләр.
Җанда хисләр дуласа да,
Берни булмый майтарып.
Булмый икән, булмый икән
Узганнарны кайтарып.
Шулай да, икәү күрешкәч,
Күңел талпынып куя;
Йөрәк беренче сөюнең
Кайнар ялкынын тоя…
Сарман ягы – җыр ягы
Сарман ягы тау гына ла,
Тау итәге тал гына.
Тавына да, талына да
Сандугачлар табына.
Монда һәркемнең йөрәге –
Сандугачлар оясы.
Кая барма, кайда йөрмә,
Җанда җыр-моң тоясың.
Җырлап ага чишмәләре,
Җырлап исә җилләре,
Җырлап үсә болыннарда
Чәчәкләре, гөлләре.
Мондый мохиттә күңелләр
Җырга-моңга чумадыр.
Сарман ягы – җыр ягы, дип,
Җыр сузулар шуңадыр.
Шуңадыр шул, шуңадыр,
Шуңадыр шул, шуңадыр;
Сарман ягы – җыр ягы, дип,
Җыр сузулар шуңадыр.
Мин һаман да сөямен
Сине генә уйлый-уйлый,
Мин һаман да сөямен.
Кайнар сөю утларында
Янамын да көямен.
Кушымта:
Күрмисең шул, күрмисең,
Хәлләремә кермисең.
Хәлләремә кермисең шул,
Һаман да сер бирмисең.
Ерагайды аралар ла,
Тирәнәйде яралар.
Ялгыштырмы, язмыштырмы –
Гомер узып бара ла.
Кушымта.
Иртән тапмадык ара,
Көндез тапмадык ара.
Кич җиткән инде, кара,
Кояш бит батып бара.
Кушымта.
Мин һаман да сөямен шул,
Бердәнберем, диямен.
Әллә инде сихерләдең –
Сиңа башым иямен.
Кушымта.
«Мәңгелеккә җиргә килгән кебек…»
Мәңгелеккә җиргә килгән кебек
Тоелгандыр инде, күрәсең.
Сине сөйгән кызга күз салмыйча,
Башкаларны озата бирәсең.
Егетләнеп, көн дә бу хатаны
Кабатлауны гаеп димәдек;
Янып-көеп сине сөйгән кызга
Рәхмәт әйтеп, башны имәдек.
Тавыш-тынсыз гына елаганын
Күргәндә дә исләр китмәде;
Бер җылы сүз әйтеп, күңелкәен
Күтәрергә