көннәрем.
Язлар миңа бүләк итә
Чәчәкләрен, гөлләрен.
Шатлыгымны уртаклаша
Ерактан кайткан кошлар.
Туган көнең майда булу
Шәп икән, бик шәп, дуслар.
Урман-кырлар – яшел келәм,
Уйный җаным, тәгәрәп.
Уйнамас иде тәгәрәп,
Бөтен дөнья түгәрәк.
Күңел китеклеге әмма
Уелган ярамыни,
Назларга тулы язларга
Сарылган карамыни.
Ялгызым яши алганга,
Яз зурлап якын күрә.
Ихластан кочак-кочаклап,
Чәчәкләр, гөлләр бирә.
«Сирәк-мирәк кенә очрашабыз…»
Сирәк-мирәк кенә очрашабыз,
Аңа бер дә исең китмәсен.
Безнең яшьтә инде иң мөһиме –
Сөйләшәсе сүзләр бетмәсен.
Беребезне беребез битәрләмик,
Үпкәләшү безгә килешмәс.
Үткәндәге кызыклар да хәзер
Эзләп табып бергә көлешмәс.
Елый икән күңел, елый инде,
Уттан торсын әйдә сулышлар.
Аерым-аерым икәү күргәннәргә
Бер гаепле түгел язмышлар.
Кай җирдәдер син бик ашыккансың,
Кай җирдәдер мин бик соңлаган.
Сизеп торам: шулар кайтавазы
Сагыш булып җанда чыңлаган.
Мин бәхетсез булдым дия алмыйм,
Әйтмисеңдер син дә алай дип.
Тормыш безне читкә тибәрмәде,
Ташламады, үксез бала дип.
Яшәү кануннары шулай инде –
Икебез дә ялгыз картлыкта.
Ни чарадан бичаралар булып
Юанабыз икәү юк-юкта…
Күрешүләр, бергә йөрешүләр
Җиңеләйтә бераз көннәрне.
Ансыннан да мәхрүм калмыйк инде,
Тыңлый-тыңлый әллә кемнәрне.
Кайгы-хәсрәтләрне эчкә җыеп,
Шатлык-куанычлар көтмә син.
Без күрәсен башка кеше күрмәс,
Һәрбер көнне газап итмә син.
«Яши-яши, шуны белдем әле…»
Яши-яши, шуны белдем әле:
Һәркемнең дә була үз сүзе.
Үз сүзеңне әгәр әйталмасаң,
Бу тормышта булмый үз йөзең.
Кемнәргәдер генә ияреп йөрсә,
Таба алмый кеше үз-үзен.
Үз-үзеңне җирдә табалмасаң,
Бер җирдә дә калмый үз эзең.
Үз сүземне әйтә алганыма
Кеше арасында үз идем.
Үз иткәннәр миннән ни көткәндер,
Бөтенесе миңа үз иде.
«Әй, табигать, язлар алып килеп…»
Әй, табигать, язлар алып килеп,
Яздырмакчы булма һушымнан.
Мин бит хәзер язлар назын табам
Миңа насыйп булган кышымнан.
Гомеремнең ап-ак бураннары
Берүк инде, берүк тынмасын.
Котып суыкларын сындыралам,
Сөю гөлем туңып сынмасын.
Минем кышым – минем якын дустым,
Китеп-кайтып йөрмим көньякка.
Өч фасылын узып гомеремнең,
Ак кышымда йөрим кунакта.
«Кояшка тиң синең карашларың…»
Кояшка тиң синең карашларың,
Нур