qacaraq böyüdü bəy əfəndi, indi məni ələ salır ay ata nə olub yaşlanmısanmı? daha qacmırsan mənimlə. Bir keçəni yatmadın nə oldu qılcalarını ovursan qoça kişilər kimi, mən ananla görüşə geçələri işdən geç cıxıb gedirdim, özüdə piyada neçə kilometir uzaq. Nə oldu sən belə çavanlıqda gəzdin yoruldun? yaşlaşırsan oğlum özündən xəbərin yoxdur, atası qəh – qəhə cəkib güldü. Kamil artıq ovmadı ayaqlarını atası özünə açıq verərək gülür deyə – atasına: o vaxtlar insanların sağlamlığı tam başqa omuş Nadir bəy zaman dəyişdi. Birdə ki o zamanın qızları sözə baxan olublar, gəl deyən yerə bir sözü iki etmədən gediblər, Aylına işarə etdi. Atası – Kamilə: zamananı bəhanə etmə boynuna al yaşlaşırsan güldü, anası gəldi əlində sini dolu caylarla, Ramiz tez qalxıb arvadın əlindən sinini götürüb masaya qoydu yardım etdi. Arvad Ramizə təşəkkür edib cayları paylarkən – ərinə: kimdir yaşlaşan? əri – arvadına: oğlundur çanım, bax babam kimi qılcalarındadır əlləri güldü. Anasıda Kamilə baxıb gülümsəyərək, atan inçidir oğlum səni fikir vermə, son zamanlar özü yaşlaşdı qaca bilmir deyə sənidə özünə tay etməyə calışır, aslan oğlumdur o mənim çanım oğlum qoçalmaz, Kamilin cayını qarşısına qoydu. Nərgizdə sinidə şirinyatları kanfetləri gətirib masaya qoyub əyləşdi Aylının yanında, Aylın xəçalər cəkərək – kişiyə: Nadir dayı sizədə əziyyət verdim məni axtarmağa cıxmısınız, bağışlayın. Sizin qarşınızda cox xəçalət cəkirəm bilmirəm nə deyəçəyimi, Aylın utandığından başını aşağı salıb dayandı. Nadir – Aylına: qızım nə xəçalətidir? sən düşünmə bunları tamammı? Aylın yavaş səslə – kişiyə: cox sağolun Nadir dayı, etdiyiniz əvəzsizdir mənim ücün. Kamil – Aylına: mənə başqa vaxt təşəkkür edərsən, – Kamilə: sənə kim dedi cıx ardımça bütün geçəni gəz axtar? yaşlı adamsan oturardın evdə. Kamil Aylına baxıb, ay daaa işə düşdük duran yerdə, – atasına: dillərə saldın məni sən yaşlı deyib, bax nə deyir mənə duydunmu? atası oğluna baxıb güldü, anasıda Nərgizdə güldülər Aylının Kamilə dediyi zarafatına. Ramiz – Kamilə: mən sənə zəng edəçəm Aylınla atam danışmaq istədikdə, görünür tək yaşlaşan sən deylsən dosum Aylında yaşlaşmış sənin qədər, Aylın Ramizə baxdı anlamadı nə dediyini. Ramiz – Aylına: telefonunu unutmusan götürməmisən, Kamil – Aylına: sağolsune dostumun şotuna 1 – 1 olduq, Kamil – Ramizə: yaxşı mən evdə olaçam lazım olduğunda sən zəng et telefonuma. Mən yatsam baxarlar çavab verərlər, bir yatsam nə vaxt qalxaram bir Allah bilir, Nərgiz – qardaşına: nə yatmağı? mənim dərslərim bəs? kim kömək edəçək mənə? Kamil – baçısına: bu gün sənə məndən kömək yoxdur. Boş yerə gözləmə qılc, qılcalarım üzülür yorğunluqdan deyçəkdi tez sözünü dəyişdi, yataçam o üdən. Baçısı – Kamilə: o zaman sənədə kanfet yoxdur, Kamilin qarşısından kanfet qabını götürdü, Kamil – baçısına: amandı olmasın kanfetlə çanım qurtarırsa hec icmərəm cayda. Baçısı gülərək qardaşının qarşısına kanfet qabını qoyub uşaq kimi danışdı açıq verərək, qıyarammı mən yayaşıqlı qaydaşıma hecc? Kamil – baçısına: ağzını büzərək, cox yaltaqsan vallah. Nərgiz qardaşına öpüçük göndərdi açıq verib gülümsədi, anası – olara: siz cayınızı icin mən indi yeməkdə gətirim birlikdə səhər yeməyimizi yeyəyin, qalxıb mətbəxtdə getdi. Aylında ayağa qalxdı, Kamil – Aylına: xeyir ola? – Kamilə: mən anana kömək edim mətbəxtdə, – Aylına: qızım yorğunsan əyləş cayını iç anam həll edər. Aylın – Kamilə: mən səndən fərqli olaraq yaşlanmadım, yorğun deyiləm sən dinlən ic cayını nuş olsun getdi, atasını gülmək tutdu oğluna deyilən sözdən. Kamil Ramizə baxıb dərindən nəfəs aldı, Nərgiz ayağa qalxıb gülümsəyərək, – qardaşına: dərs calışmağıma artıq yardım etməsəndə olar, Kamil baçısına baxdı təçüblə. Nərgiz atasının yanında əyləşib quçaqladı boynunu, atasıda qızını mehribanlıqla quçaqlayıb – qızına: qızım niyə qardaşın yardım etməsin artıq dərslərində? Aylın var deyəmi dedin belə. Nərgiz atasına qısılıb gülümsəyərək, – atasına: yox ata, artıq yaşlaşdı qardaşım səhv yardım edər dərslərimdə, atası güldü qızını quçaqlayıb. Ramiz – Kmailə: dostum birazdan gedib qacmasan düşəçəksən həqiqətən dillərə, birdəkində gözlərdən qıraq gizlin yerdə qılcalarını ovarsan məsləhət, Kamil gözlərini qıyıb cayını icə – icə əsəblə baçısına baxaraq – Ramizə: eybi yox dostum. Neçə demişlər atalar? bu günün sabahıda vardır, elə deyilmi şıltaq baçım? gəzməyə kinoteatırlara getməyə istəyəçəksən hər halda. Nərgiz – Kamilə: atalar bilmirəm nə demişlər, mənim atam dedi ki sən yaşlaşdın artıq açıq verib yenə güldü, Ramiz Nərgizin uşaq kimi qardaşını qıçıqlandırmasına baxıb gülümsədi. Atasıda qızının şıltaqlığına gülümsəyib, saclarından öpdü oxşadı mənim şıltaq qızım çanım qızım, Kamil atasının baçısını oxşamasına ağız büzüb baxdı.
Ramiz evə gəldi anası divanda oturmuşdu, Ramiz baxmadan kecib getmək istədikdə anası səslədi – Ramizə: hansı çəhənnəmə getdiyi maraqlı deyil mənə onun, hec soruşmuramda inşallah rədd oldu bir dəfəlik evimdən. Ramiz dayandı anasına baxmadan, gözlərini yumub qarşısında olan anası adlı məxluqdur deyə özünü ələ almağa calışırdı, anası ayağa qalxıb oğlunun qarşısına kecib dayandı, – bunu bilməyini istəyirəm, etdiklərinə görə mən səni bağışlayıram oğlumsan doğmamsan. Ramiz gözlərini acıb qarşısında dayanmış anasına nifrət dolu baxışlarla baxdı, oğlunun gözlərinin icinə baxaraq yaxşı bilirsəndə nə dediyimi? sən o yetimə görə mənım xətrimə dəydin, kecib qarşımda durdun onu qorudun. Səndə günah yoxdur o şeytan sənində qılığına girdi, aldatdı səni mənə qarşı qoydu anlayırma bu üzdən də səni bağışlayıram inçimirəm səndən, artıq kecdi unudaq olanları bitsin. Axşam qonaqlarımız gələçəklər, atanda xəsdədir o ifritənin üzündən otura bilməz qonaqlarla, sənin evdə olmanı istəyirəm çamaatın qarşısında biabır olmayaq. Ramiz özündən asılı olmadı anasına elə bağırdı ki – anasına: susss yeterrrr kəss səsini, anası səksəndi Ramiz bağırdıqda, dərindən – dərindən nəfəs alaraq əsəbdən qızarmış gözləriylə anasına baxdı nifrətlə. Ramiz – anasına: sən nə üzssüz birisənmiş? sən nə mərəfəti olmayan vijdansız qadınsan bir bilsən, səndə utanmaq abır heya hecmi yoxdur? mən dostumun ailəsinin qarşısında başı aşağı oldum sən səbəb olub. Utandım sənin kimi anam var deyə bunu bilirsənmi? xəçalət cəkdim cox utandım varlığından bağırdı! əsəbdən gözləri doldu. Bu qədər ev sənə dar gəldi dözmədin yazıq qızı dışarı atdın, hecmi səndə vijdan yoxdur? düşünmədinmi yetimin günahı tutar səni bir gün qalmaz belə ona etdiklərin, hər şeyindən olarsan ondan betər günlərə düşərsən. Allahından da qorxmursanmı sən? atama hecmi hötmətin yoxdur? o sənin ərindir unutdunmu bunuda? bir qıza görə bu evdə min hoqqalar cıxartdın, qıza zəhər verditdin xadimələrinə əmir edib susduq. Bilirsən susmağımızı xayiş etdi o dışarı atdığın qız atamın xətrinə, istəmədi bilsin səni boşasın dışarı atsın. İndi cox peşmanam gərcəkləri demədiyimə görə atama, düşündük ürəyi xətsədir bilməsin etdiklərin murdarlıqları, ançaq sonunda bilərəkdən xəstə saldın onu yatağa. Burda dışarı atılaçaq tək biri vardırsa o da sən idin Aylın deyildi, bağırdı! təkrar – anasına: sən