Aylına: yox olmadı hecnə, içdi əsəblə qəhvəsini.
Sərdar dedikləri vaxtda qızla restoranda görüşdülər, qız gülər üzlə qarşıladı Sərdarla əl verib görüşdülər, gecib əyləşdilər qız hər şey qoydurmuşdu masaya. Sərdar – qıza: masanı hazırlatmısan, qız gülümsəyərək, – Sərdara: siz bizim qonağımız sayılırsınız Sərdar, borçumuzdur qonağa hörmət etmək. Sərdar gülümsəyib, baxdı qıza afisant gəlib şərabı acıb bakallara süzdü, Sərdar qızın sadə və birazda dünya görmüş olduğunu anladı, qız bakalı götürüb – Sərdara: xoş gəldin Sərdar sənin şərəfinə. Sərdar bakalı götürüb qızın bakalına yavaşdan toqquşdurub, – qıza: hər şey ücün təşəkkür edirəm, bağışlayın adınız nə idi? qız güldü, – Sərdara: unutdunmu? demişdim. Sərdar – qıza: bağışlayın yaddaşım zəyifdir biraz, inçimədiniz ki? qız gülərək yox inçimədim adım Aylındır, Sərdar pərt oldu qızın zarafat etdiyini düşündü, təkrar sorudu – qıza: bağışlayın Aylındırmı? qız hə Aylındır. Sərdar bakaldakı şərabın hammısını icdi bir dəfəyə, qız Sərdara baxıb gülümsədi, – Sərdara: məndə sənin kimi bir dəfəyə icmək istəyərdim, deyillər icki bəzi dərtləri unutdurur müvəqqətidə olsa. Bu Ramizin sözü idi, Sərdar xatırladı bu nə idi qarşılaşırdı? öz – özünə şüphəli qaldı qızın Ramizin dediyi sözü təkrarlaması və adının Aylın olmasıda təsadüf idimi? Sərdarda qəribə hiss yaratdı duyduqları. Boğazı qovuşdu meyvə şirəsindən icib baxdı, – Sərdara: biraz özün haqda danışarsanmı? mənım anladığım özünə qapalı birinə bənzəyirsən, cox danışmayan coxluğu sevməyən və işində atam kimi çiddi olduğun üzündən bəllidir. Sərdar gülümsəyərək, – qıza: mənim danışmağıma gərək qalmadı artıq siz bildiniz neçə olduğumu, – qıza: bəs siz? – Sərdara: mən sevirəm insanlarla deyib gülməyi. Atam özümü bildiyimdən şövbədə işliyib, evimizdə məndən başqa hər kəs qaş qabaqdır, həmişə anamadan soruşardım atam niyə belə çiddi və gülər üz deyil? anam atamın işinin çiddi olmasındandır qızım deyərdi. Atamı hec gülən görmədim ürəkdən, anam qardaşımla hər zaman vaxt kecirir onu uşaq kimi bəsləyir hələdə, mən evə döndüyümdə cox darıxıram hər kəs soyuq və dinməz danışmazdırlar. Mən öz otağıma kecib biraz musiqi dinləyb yatıram, hər gün eyni şeylər təkrarlanır mənasız həyatdır başqa hecnə, Sərdar anlayırdı qızı danışığından. Sərdar – qıza: ama siz başqasınız Aylın xanım, Aylın deməyidə qıza biraz cətin oldu, qız gülümsəyərək, – Sərdara: mən öz psixaloqiyamı normal saxlamağa calışıram, əkis halda dəli olub xəstəxanalıq olaram, işdə orasıdır xəstəxananıda sevmirəm nədənsə. Sərdara tanış sözlər idi, bir qəribə hisslər yaşayırdı ürəyində, qızın Aylınla xasiyyətdən oxşarlığı var idi, Sərdar köynəyinin boynunu dartıb baxdı qıza, ürəyi sıxıldı bir anlıq.
Aylında kafelərin birində Vəfayala görüşmüşdü, Vəfa biraz kişi xasyətində idi, – Vəfaya: bax həyatını dəyişəçəksən bundan sonra, – Aylıana: neçə qızım? Aylın dərindən nəfəs alıb – Vəfaya: bu qızımla danışmağı qoy kənara. Vəfa – Aylına: tamam Aylın anladım, neçə dəyişəçəm həyatımı? mənim kimsəm yoxdur, bu yaşıma qədərdə mərhəmət deyilən bir şeyin adını belə duymadım, əlbətddə səninlə tanışınça. Hər kəs məndən birşeylər istədi, bilirsən bu… həyatda təmannasız hecnə yoxdur, anada evladını dünyaya gətirəndə təmənna güdür öz gələçəyi ücün gün ağlayır, düşünür evladı böyüyəçək özünə dəstək olaçaq yaşlandığında, bu… dünyanın qanunu belədir. Baxsana kiminə var dövlət verir, kiminə… da vermir, əli ilə kənarda oturan ailəni göstərdi, – Aylına: bax kənardan olara, neçə xöşbəxt görsənirlər elə deyilmi? sən inanırsanmı olar xöşbəxt bir ailədilər deyə? İnanama bilirsənmi niyə? mən o gördüyün tipi yaxşı tanıyıram. Geçə barlarından cıxmır geçələri, Aylın əli ilə başını tutub baxırdı – Vəfaya: bəzi şeyləri düz demiş ola bilərsən, Vəfa dünya dediyini bizdən önçə belə qurmuşlar, biz qurluşunu və ya insanlarını dəyişə bilmərik. Dediyin o adamların ciyinləri üstə baş əvəzi Allah balqabaq vermiş, olarda insanlardan boş balqabaq başları ilə secilirlər nə edək deyirsən? bizə olar gərək deyillər. Vəfa əlini – əlinə vurub güldü, dediyi sözünə – Aylına: cox yaraşdı bal qabaq sözü olara, hansısa balqabaq başlı tiplə ailə qurub üz – üzə əyləşib eləsiylə yalandan dişimi ağardınça, belə yaşamağı üstün tuturam. Aylın – Vəfaya: çiddi olsana bir dəqiqədə olsa, Vəfa gülürdü hələdə Aylının əsəbləşdiyini görüb dayandı, az vaxtdan yenə güldü, özünü saxlaya bilmədi baqabaq dediyi sözə. Aylın dərindən nəfəs alaraq öz – özünə: Allahım sən mənə kömək ol, – Aylına: tamam gülmürəm daha bax çiddi oldum, sakit dayandı üzünün ifadəsini dəyişib. Aylın – Vəfaya: şükür Allaha, Vəfa yenədə başladı gülməyə, Aylın əsəbləşib ayağa qalxdı – Vəfaya: səninlə çiddi danışmaq mümkün deyil, – Aylına: hara gedirsən? Aylın Vəfanın qolundan tutub qalx gedirik. Vəfa masadakı yeməklərə baxaraq, – Aylına: mən hecnə yemədim, Aylın onu dartardaq apardı, -Vəfaya: gülünçə yeyərdin, kafedən cıxarıb apardı.
Aylın Vəfanı başqa evə gətirdi Vəfa baxdıb evə – Aylına: sən burdamı yaşayırsan? gözəlmiş, – Vəfaya: yox burda sən yaşayaçaqsan, ançaq axıllı başla yaşayaçaqsan sənə kirayə tutdum buranı, bir illik ev haqqı ödənilib. Bax deyirəm özünü yaxşı aparmasan vallahi, Vəfa sözünü kəsdi Aylının təçüblə – Aylına: mənəmi dedin? – Vəfaya: hə sənə kirayələdim Vəfa xanım, Vəfa ətrafa baxıb sevindi gözləri doldu yaşla -Aylına: nədən sən mənə kömək edirsən? Aylına baxdı yaşarmış üzgün gözləriylə. Vəfa Aylını yormuşdu boş – boş danışıb, – Vəfaya: insanlıq deyilən bir şey var, bayaq kafedə dedin yoxdur insanlıq deyilən bir şey və artıq hec kimə inanmırsan. O yoxdur dediyin insanlıq hissindən qalmış məndə, yəqin ki mən bu dünyada sonunçu insanlıq hissiylə yaşayan biriyəm, Aylın dərindən nəfəs alıb baxdı. Vəfa Aylının boynunu quçaqlayıb ağladı, – Aylına: mən sənin borçunu ödəyə bilmərəm sən mələksən mələk, Aylın quçaqlayıb – Vəfaya: inanıram səndə məni üzü qara etməyəçəksən, sözümü dinləyəçəksən və dəyişəçəksən hər şeyini. Bu həyata qarşı olan səhv baxışını sözlərini və hər şeyini bu dəqiqədən dəyişəçəksən Vəfa xanım, göz yaşlarını silib baxdı Aylının üzünə danışa bilmədi elə kövrəlmişdi ki, sadəçə başıyla tamam deyə işarə etdi. Aylın – Vəfaya: cox gözəl sevindim, mətbəxtdə hər şey var sənin ücün, çibindən cıxarıb pulda verdi – Vəfaya: buda sənə xərçlik sabah get özünə paltar al. Güzgüyə bax icindəki qadın gözəlliyini oyat və güçlü ol mənim xətrimə, o zaman hər şey dəyişəçək sənin xeyrinə, Vəfa gərcəkdəndə gözəl qadın idı, sadəçə özünə baxmırdı. Vəfa diqqətlə baxdı, – Aylına: mən sənə söz vermirəm təkçə sənin o gözəl ürəyinin xətrinə calışaçam, – Vəfaya: mən səni gördüyüm andan sənin güçlü qadın olduğuna inandım. Deyillər həyatda insana güç qüvvət verən inamdır, mən sənin ürəyinin dərinliklərində gördüm güçü və inamı, sənə güvənirəm. Mən gedim evə səndə dinçəl, yaxında işdə taparıq calışarsan, – Vəfaya: az qala unudurdum çibindən telefonda cıxarıb