etdiklərini belə zəyif duraraq, ağlayaraq göz yaşlarımızla ardımızda qoymayaçağıq, mənim tanıdığım Aylın təslim olmaz belə rahatlıqla. Mən səndən güç alıram çanım bunu sən bilirsən, bundan sonra həyatımız kimi düşmınlərimizdə ortaqdır səninlə, Niçat Aylının qolundan tutub apardı maşına tərəf, gətirib qapını acıb Aylını otuzdurdu. Qapını örtüb özüdə sükan arxasına gecib maşını işə saldı, Aylın yanan evinə baxırdı gözləri yaşlı, Niçat Aylını ordan tez aparamaq ücün qaza basdı. Aylın maşının şüşəsindən həsrətlə baxırdı yanıb kül olmuş xatirələr dolu evlərinə tərəf.
Bir daha qaranlıq və qorxu dolu geçələrinin üzünə işıqlı sabah acılmışdı, Aylınla Niçat oteldə qalmışdılar, Niçatın yanına qısılıb Aylın sakitçə uzanmışdı, ançaq yatmamışdı bütün geçəni. Niçatda gözünü yummamışdı səhərə qədər, Aylında hec yuyunmamışdı üst – başı qara kömürü bulaşıq idı. Niçat üzülürdü düşündükçə Aylının bu halı çanını sızladırdı, Aylını özünə qısıb saclarından öpə – öpə təsəlli verməyə calışırdı.
Fəda gəldi yavaş addımlarla, atası oğlunun geyinikli olduğunu görüb – oğluna: xeyir ola sən bu halınla? Fəda çavab vermədi, atası əsəbləşdi Fəda səninləyəm. Fəda baxdı küskün və nifrət dolu baxışlarla, – atasına: səndən uzaq qalmaq istəyirəm baçardığım qədər, anladınmı? atası anlamışdı oğlu etdiyi səhvini bağışlamayaçaqdı özünə. Ayağa qalxdı – Fədaya: bax oğlum mənə gərək deyil oların hecnəyini, mən sadəçə Aylını çəzalandırmaq ücün dedim elə, qəbulda etmərəm desələrdə hecnələrini. Fəda kinlə gülümsədi, – atasına: səninin qəbul edib – etməməyinin artıq bir önəmi varmı? ürəyində varmış ki söz ağzından cıxdı, – Fədya: oğlum Aylınla danışaram deyərəm hər şeyi ona olduğu kimi. Fəda-atasına: cox geçdir ata Aylın bunu qəbul etməz nə etsəndə, mən sənə dedimmi o tam başqa insandır? mənə inanmadın, sən Aylını çəzalandırmağa deyil alcaltmağa calışdın qarşında, düşündün sənə yalvaraçaq başqaları kimi. Düşündün pulu işi üstün tutaçaq? məsələn sənin kimi ata, ançaq bunu səndə gördün şahidi oldun, bəlkədə ömründə kimsələrdən almadığın çəsarətli çavabı aldın Aylından, özün alcaldın məni alcaltdın ata bağırdı!. İndi isə qarşıma kecib soruşma hara getdəçəyimi, sənə var dövlət lazımdır mənə isə yox, mənim əlimdən uzun illər axtardırıb tapdığım sirdaşımı aldın pula görə, lənətə gəlsin hər şeyi, lənətə gəlsin pulunuzu. Mən hecnə istəmirəm səndən, istəmirəm anladınımı? Fədanın gözləri yaşardı, – atasına: mən hecnə istəmədim lənətə gəlmiş anam adlı o vijdansız məni tərk edən gündən, hecnə istəmədim ata. Mənim evdə olmadığım ücün məni qınayıb açılayırdın, deyimi bu evdən qacmağımın səbəbini? hər gün göz yaşlarımı sən görüb üzülmə deyə qacdım səndən, Fədanın göz yaşları üzündən süzülürdü. Bu günə qədər qarşında göz yaşlarımı göstərmədim ata sənə, artıq gizlətmirəm gördə sevin oğlun neçə zəyifdir icindən qarşında ağlayıram bax, mənə bağır cığır təhtid et. Mən artıq nə qaranlıq geçələrdən qorxmuram, nə göz yaşlarımı göstərməkdən, nədə səndən ata, mənə bu həyatda yenidən yaşamağa Aylın öyrətdi, mənə onun varlığı yetir ondan alıram mən artıq güçümü. Unutma onun ücün çanımı belə verərəm hec düşünmədən, atası cox pis oldu oğlunun dediklərindən, cox peşman idi etdiyi səhv işinə görə, gözü önündə oğlunu itirirdi. Fəda yavaş addımlarla evdən cıxdı, atasının gözlərindən yaş süzüldü üzünə, gözlərini üzünü silib baxdı düşündü, tez getdi oğlunun ardınça.
Fəda zorla gəlib maşının qapısına catmışdı arxadan ciyninə əl qoydu kimsə, Fəda dönüb baxdı atası idi, atasının ağladığı bilinirdi gözlərindən, oğluna söz deyə bilmədi bir kəlmə desə ağlayaçaqdı. Baxışlarında bağışla ifadəsi oxunurdu, Fəda atasına baxıb dərindən nəfəs aldı, atasını anladı baxışlarından, maşından tuta – tuta o bir tərəfə gəlib əyləşdi. Atası sükan arxasına əyləşdi, Fəda qapını örtüb səssiz dayandı, atası bilirdi Aylının ardınça gedirdi oğlu, maşını işə salıb qaza basdı getdilər.
Aylın yerində tək üzanmışdı böyrü üstə gözlərini yumub dayanmışdı, qorxurdu acarsa gözlərini həmişəki kimi hec nəyin yuxu olmadığını görəçəkdi, xəyal etdiyi kimi olmurdu nağıllardakı möçüzələr. Niçat yuyunub banyo xələtinə bürünüb gəldi, -Aylını: Aylın qalx çanım mən paltarlarımı yudum qurusun gedək üstümüzə bir şeylər alaq, qalx çanım səndə yuyun. Aylının yanında əyləşib kürəyini sığalladı, Aylının qalxmağa halıda yox idi, Niçat Aylını özünə tərəf cevrdi, Aylın peçin qurumunda batmış pişik kimi qaraydı, Niçat baxıb gülümsədi, – Aylına: gəl mən sənə yardım edim. Aylının qolundan tutub qaldırdı, Aylın zor dururdu ayaqda, Niçat Aylının qolundan tutub apardı duşa, qapını acıb – Aylına: kec çanım yuyun mən yuyaçam paltarlarını, qapını örtüb gəlib əyləşdi. Aylın keyləşmişdi olanlardan, sanki təkrar vaideyinlərini itirmişidi axşamkı yanğınla birgə, duşa paltarlı girib dayanıb baxdı üzgün baxışlarla. Suyu acıb altında dayandı cox zəyifləmişdi, su töküldükçə gözlərindən axan yaşlarıda qarışırdı suya, Aylın əlləriylə üzünü yuya – yuya ağlayırdı səssiz – səssiz. Niçat hiss edirdi duyurdu Aylının ağladığını, cox üzülürdü carəsiz baxa qalırdı yerində, Niçatın nifrət dolu baxışlarından hiss olunurdu hər şey.
Fədayla atası Aylın gilin şirkətinə gəlmişdilər, Şəfa hec birinin işə gəlmədiklərini desədə Fəda inanmamışdı gedib otağın qapısını acıb baxdı. Atası – Şəfaya: zəngdə etməyiblərmi? Şəfa cox narahat idi, yox Bayram bəy bilmirəm nə olmuş belə etməzdilər hec, Fəda atasına baxdı nifrət dolu baxışlarla. Atası əlini üzünə cəkib – Şəfaya: siz işinizə davam edin, biz baxarıq axtarıb taparıq narahat olma, atasına tərs – tərs baxaraq baxışları ilə anlatırdı günahkardı oların burda olmamalarına səbəbkar idi. Atasıda bunu anlayırdı xəçalət cəkirdi, -Fədaya: gedək evdədirlər yəqin, Fədanın qolundan tutumaq istədi Fəda içazə verçmədi, hələdə atasına küsgün idi özü getməyə calışdı.
Aylın duşdan gec cıxdı üst – başı batmış deyə oda xələtlə gəldi, Niçat ayağa qalxıb – Aylına: gəl çanım yeməyi bura gətizdirdim, Aylın kecib əyləşdi. Niçat kicik masanı Aylının qarşısına sürdü, yanında əyləşdi – Aylına: paltarlarımızı verək qurutsunlar ütü cəksinlər sonra cıxaq bizdə. Cıxınça önçə yeməliyik ki ayaq üstə durmağa halımız olsun, yeməkdən götürüb Aylına verdi, Aylın Niçata baxdı yorğun – üzgün baxışlarla, yamək istəmirdi – Aylına: üzmə məni ac ağzını. Aylın Niçatın verdiyini yedi, ağlamamaq ücün özünü zor tuturdu, Aylında yeməkdən götürüb Niçata verdi Aylının əlindən yedi verdiyini. Aylın yavaş səslə – Niçata: ikimizində hecnəyi qalmadı, hər şeyə ortağıq dedin yeməyədə aldığımız nəfəsədə, yenə yeməkdən götürüb Niçata uzatdı. Niçat Aylının biləyindən tutub baxdı, – Aylına: bizim bədənimiz ayrıdır, çanımız – qanımız-ruhumuz – ürəyimiz birdir səninlə çanım, Aylının əlindən barmaqları qarışıq yeməyi yeyərək, mmm yeməkdən dadlıdır barmaqların gülümsədi. Mən