bir necə gün kecdi, Aylın oğlunu və Çansunu yola salırdı Tahirlə Nərgizin yanına başqa şəhərə, Aylın oğlunu quçağına alıb quçaqlayıb öpürdü, Çansu cox üzülmüşdü Aylının bu durumuna. Aylın göz yaşlarını cox zor tuturdu, – uşağa: mənim çanım oğlum tezliklə görüşəçəyik, Niçatda vardı Aylın oğluna qısılıb dayanmışdı. Yazıq uşaq anasının bərk – bərk quçaqlamışdı kicik əlləriylə, sanki anasını bir daha görməyəçəkdi qorxurdu, Niçat yaxınlaşıb Aylından uşağı aldı, Aylın kənara baxıb göz yaşlarını sildi. Çansu – Aylına: Aylın xanım, sözünü deyə bilmədi kövrəldi, -Çansuya: orda sizə yaxşı baxaçaqlar Çansu, sən getməsəndə bilirəm Tahir öz evladından ayırmaz mənim oğlumu. Ançaq sənin Sərdarın yanında olmanı istəyirəm, cox sağol razılaşdığın ücün, Çansu göz yaşlarını silib – Aylına: mən ona son nəfəsimə kimi baxaçam narahat olmayın. Ançaq hec kim sizin əvəzinizi verə bilməz bunu unutmayın, söz verin ona ana həsrəti yaşatmayaçaqsınız, siz bunun nə olduğunu yaxşı bilirsiniz. Aylının gözlərindən yaş sel kimi axdı üzünə, – Çansuya: mən işlərimi həll edib gələçəm söz, Çansu Aylına sarıldı gəlib, gözləyəçəyik Aylın xanım sizi, Sərdarla həsrətlə gözləyəçəyik. Aylın Çansunu quçaqlayıb baxdı yaşlı gözləriylə, Çansuda Aylını quçaqlayıb bərk – bərk sıxdı, Niçat – olara: vaxtda az qalır, Aylın Çansunun üzündən öpdüb gəlib oğlunu quçağına alıb qoxlayıb çənnət qoxulu oğlum mənim. Uşağın üzündən öpdü təkrar – təkrar, Niçat Aylından uşağı götürüb Çansunu ötürmək ücün yaxınlaşdı, Aylın uşağı göndərmək istəmirdi Niçat Aylını cox yaxşı anlayırdı, ançaq başqa carələri yox idi. Özlərinin həyatı təhlükədə idi, uşağıda Çansunuda ata bilməzdilər təhlükəyə, Aylın Niçat uşağı özündən alıb apararkən ağladı, uşaqda ağladı anasından ayrılarkən. Niçat uşağı cantanı götürüb Çansuya baxdı, Çansuda cantanı götürüb gözləri yaşlı baxa – baxa getdi Niçatın ardınça. Aylın oğlunun ardınça baxaraq göz yaşlarına qərq oldu, Niçat Çansuyla ucağa uğurlayaçaqdı, Çansu gedə – gedə dönüb gözləri yaşlı Aylına baxdı, uşaqda Niçatın quçağında ağlamağa başladı. Aylının ürəyi param – parça oldu, sanki son dəfə oğlunu görürdü, Allahım bu günahsız körpəyədə yaşadaqcaqdımı anasızlığı? Aylın öz – özünə: Allahım çanımı alda oğluma toxunma. Gözlərinin yaşı sel kimi axdı üzünə, hər kəs Aylının yanında ötüb kecirdilər, bu qəribə zalım həyatda kimsələrə – kimsənin dərdi maraqlı deyildi, Aylın insaların ortasında baxa qalmışdı yerində.
Ramizinlə Dilqəmin xəbəri yox idi Aylın oğlunu Tahirə uğurladığını, Mələk Nazlıya baxmayaraq işinə dönmüşdü, Ramizlə Dilqmin kefi yox idi, Mələk Nazlının haqsız olduğunu anlamışdı. Mələk -Ramizə: Ramiz bəy get desən mən qalmaram gedərəm, ançaq Nazlının fikirləri məni narahat edir, Ramiz – Mələyə: sənin bir günahın yoxdur istərsən qalıb calışa bilərsən. Mələk – Ramizə: Nazlının axlında olanlar məni cox qorxudur, Ramiz Mələyə baxdı anlamadı, – Ramizə: daha pis şeylər edəçəyinə oxşayır Aylına. Ramizin üzünün ifadəsi dəyişdi, nə edəçək ki artıq? Mələk başıyla bilmirəm deyə işarə etdi, kaşki oxuya bilsəydim Ramiz bəy axlından kecənləri, vaxdında qarşısını ala bilərdik. Ramiz Mələyin belə deməsindən daha da narahat oldu, – Mələyə: səndən bir şey xayiş edəçəm, sən Nazlının yanından ayrılma ona göz qulaq ol, mən sənə burda calışdığın maaşını verəçəm narahat olma. Mələk dərindən nəfəs alıb – Ramizə: artıq yanında məni istəmir Nazlı, mən ona səhv etdiyini dedim məndən inçidi get artıq gəlmə dedi, ançaq bütün dediklərinə baxmayaraq mən onun yanında ola bilərəm. Nazlı istəməsəmdə məçbur onun dediklərinə hə desəm yenə ona yaxın ola bilərəm Ramiz bəy, mən qorxuram Nazlı səhv bir iş görər yenə, bu dəfə tək başqalarını deyil, özünüdə yandırar ziyan edər. Ramizə xəçalət oldu, tamam Mələk cox sağol bizi düşündüyünə görə, sən onunla yaxınlaş anlamasın bunu, yenədə əvəlki kimi olun o nə desə elədir, düzdür de. Nazlı sənə inansın dışlamasın özündən kənara, onun hər düşündüyünü və danışdıqlarını mənə bildir gizlinçə, Dilqəm gəldi otağa Mələyi görüb baxdı. Mələk – Ramizə: tək sizəmi məlumat verim? Dilqəmi qəst etdi ki o bilməsinmi? Ramiz-Mələyə: təkçə mənə, Mələk razılığını bildirib cantasını götürüb, o zaman mən gedim. Ramiz-Mələyə: səni mən catdıraram, Mələk qoymadı yox – yox gərək yox işinzdə qalın, Mələk otaqdan cıxdı getdi. Ramiz kresloya söykənib baxdı şüphəli baxışlarla, Dilqəmə maraqlı deyildi artıq Mələk ya Nazlı. Ramiz öz – özünə: nə işlər cevirirsən sən Nazlı? – Ramizə: yemək vaxtıdır gedək, Ramiz masadan telefonunu götürüb qalxıb Dilqəmlə cıxdılar otaqdan.
Axşam olurdu Niçatla Aylın kafedə oturmuşdular, Aylın qədər Niçatda üzgündü uşağın getməsinə, ançaq düz olanı bu idi, Aylın bir tikə ağzına yeməkdən vurmamışdı fikirli – fikirli oturmuşdu. Niçat – Aylına: Aylın çanım olmaz belə etmə xayiş edirəm ye, Aylın dərindən nəfəs alıb – Niçata: kecmir boğazımdan hecnə, bağışla sən ye mənə baxma, Niçada yemirdi. Niçat -Aylına: çanım bundan sonra sən neçə məndə elə, Aylın Niçata baxdı anladı Niçatda yeməyəçəkdi yeməsə, özünü toparlamağa calışdı cəngəli götürüb yemək yeməyə başladı. Aylının yemək yeməsi biraz başqa idi, sanki zorla məçbur yedirdilər, Niçat anlayırdı Aylını neçədə yesə qəbulu idi, birçə özünü toparlaya biləydi düşünürdü. Niçatda cəngəlini götürüb yavaş – yavaş yedi Aylına baxaraq.
Fədanı atası gətirmişdi yanında otuzdurmuşdu, Fəda anlayırdı atası indi başlıyaçaqdı danışıb açılamağa, atası əsəbi oturmuşdu. Fəda atasının nə deyəçəyini gözləyirdi, atası əsəblə – Fədaya: zəng et Aylın xanımına bura gəlsin, Fəda baxdı təçüblə – atasına: ata sən məni cox təçübləndirirsən son günlər, atası Fədaya açıqlandı dedim zəng et bura gəlsinlər. Fəda telefonunu cıxarıb Aylına zəng etdi, Aylın Niçatla kafedə yeməklərini bitirib kofe icirdilər, Aylının telefonuna zəng gəldi tez baxdı, Fədanın olduğunu görüb dərindən nəfəs alıb alo Fəda. Niçat Aylına baxdı Fəda dediyində, Aylın biraz qulaq asıb tamam, Bayram bəy elə buyurmuşsa gələrik, telefonu söndürüb – Niçata: qalx gedirik Bayram bəy bizi göləyir. Niçat – Aylına: Bayram bəy danışmaq istəyir iş yerimizə gəlsin, və ya iş yerinə dəvət etsin ayağınamı gedəçəyik onun? Aylın yorulmuşdu elə – belədə. Niçata baxdı qalx sən Allah bitsin bu iş, Niçat əsəblə öz – özünə: birtsin mən coxdan dedim ona bitsin, birdə onun ayağınada gedəçəkmişiz, – Niçata: atamız yaşında adamdır nəzərə alaq. Niçat əl edib afisantı cağırdı afisant gəldi, Niçat – afisanta: şotu gətir, afisant bu dəqiqə deyib getdi, az vaxtda qayıtdı əlində kitapçayla. Niçat baxıb çibindən pul cıxarıb kitabcanın arasına qoyub qaytardı, – afisanta: üstü qalsın ayağa qalxdılar Aylınla, afisant-olara: təşəkkür edirik yenə gəlin. Niçatla Aylın cıxdılar kafedən, Niçat gəlib maşının qarşı qapısını acıb Aylının əyləşməsini gözlədi, Aylın kecib əyləşdi. Niçat qapını örtüb kecib sükan arxasına əyləşdi, – Aylına: bir günümüz yoxdur ki sakit qalaq, maşını işə salıb qaza baxdı.
Ramiz Dilqəmlə evə gəlmişdilər