Fəda atasına narazılıqla baxıb başını sirkələdi, atası Aylına inamsızlıq etmişdi, Çansu, Aylın, Afət xanım, Bahar xalası quçaqlaşaraq bu gözəl günün sevinçini bölüşürdülər. Afət xanımın ətrafında dayandılar birlikdə mehribanlıqla yan – yana, hər kəs oları alqışadılar, Bahar xalası üzünü hər kəsə tutaraq, xoş gəlmişlər evimizə gül balalarımız, Allah yardımcımız olsun inşallah. Aylın qarşıda oturmuş Ramizə, Niçata, Fədaya baxdı, anladılar Aylının baxışlarından, yerlərindən qalxıb olara yaxın gəldilər, quçaqlayıb təbrik etdilər evin acılışına görə hər kəsi. Evdə calışmaq ücün xadimələr, həkimlər, müəllimələr və başqa işcilərdə vardılar, bu acılış hər kəsi sevindirmişdi. Ramiz quçaqlayıb – Aylına: təbrik edirəm çanım sonunda istəyinə catdın, Aylın təşəkkür etdi Ramizə, Niçat xalsını quçaqlayaraq boynuna sarıldı bərk – bərk sıxdı özünə. Dilqəmdə Aylını təbrik etdi quçaqlayıb, bizdə əlimizdən gələni əsirgəməyəçəyik dostum, Aylın – Dilqəmə: heş şüphəm yoxdur qonşumun oğlu, zarafatlaşdılar. Fəda atası eşitdin deyə Aylın xanım gərcəkdən bravo, gəlib Aylını quçaqlayıb öpüb təbrik etdi, Niçat xalasında ayrılıb gəlib Aylına sarılıb bərk – bərk quçaqlayıb öpdü üzündən.
Geçdə olsa aclışa özünü şəhərin meridə yetişdirdi, hamı onun gəlişinə baxdılar şaşqın – şaşqın, ardıça polis rəyisidə gəlib Aylınla görüşdülər ikisidə. Mer – Aylına: Aylın xanım biraz geçikdik deyəsən, Aylın – olara: yox elə vaxtında gəldiniz xoş gəldiniz, Bayram bəy merin və polis rəyisinin gəlməsinə cox təççüblə baxırdı. Fəda atasının pərt baxmasını seyr edirdi gülümsəyərək, atası dərindən nəfəs alıb baxırdı peşman baxışlarla, merin adamlarıda əllərində uşaqlar ücün şirinyatlar dolu sinilərlə, hədiyyələrlə gəldilər. Hər kəsin üzü gülürdü bu gözəl gündə, Aylın bir – bir merə və rəyisə təqdim etdi Afət xanımı, Bahar xanımı, Çansunu, Niçatı, Dilqəmi, Fədanı, Ramizi tanışdırırdı. Mer hər kəslə əl verib görüşərək təbrik edirdi gülümsəyərək, Aylın o arada Bayram bəyə baxdı ki gəlsin yanlarına, Bayram bəy peşman idi Aylına etdiyi inamsızlığa görə, işarə etdi ki mən burda qalaçam. Aylın anladı artıq zor etmədi, Aylına yaxınlaşdı qız əlində sinidə lentayla, Aylın qızın qolundan tutub Afət xanıma yaxınlaşdırdı, Aylın arvadın qulağına yaxınlaşıb yavaşdan – Afətə: anaçan lentanı kəsməni isətyirəm. Afət – Aylına: qızım, Aylın anladı nə demək istədiyini, qorxma mən yanındayam yardım edəçəm, Aylın lentanın bir uçunu Merə verdi, bir uçundanda Bahar xalasına tutmasını işarə etdi. Bahar xalası gəlib tutdu lentin o bir uçundan, Aylın yardım etdi Afət xanıma ki kəssin lentanı, əllərindən tutaraq qaycını götürməsinə yardım etdi, qaycını lentaya tutaraq – Afətə: kəs anaçan. Afət lentanı kəsdi hər kəs alqışladı lenta kəsildiyində, Aylın arvadın əlindən qaycını götürüb siniyə qoyub quçaqlayıb öpdü, Merdə polis rəyisidə alqışlayırdılar bu acılışı.
Rəyis – hamıya: bir dəqiqənizi alaçam içazənizlə, hamı baxdılar rəyis nə deyəçəkdi, rəyis dərindən nəfəs alıb – Aylına: mənim səni tanıyanlara səni təqdim edərək neçə çəsarətli olduğunu anlatmama gərək yoxdur Aylın xanım. Biz bilirik sənin kim olduğunu, bu sözdən biraz şaşırdılar, Aylında rəyisə baxdı şüphəli axışlarla, rəyis gülümsəyərək, kiməsə işarə etdi yaxınlaşsın. Bir nəfər oğlan əlində sinidə medalla və tərtifnaməylə rəyisə yaxınlaşdı, rəyis yaxınlaşdı qururla – Aylına: Aylın xanım içazənizlə sizi bütün polislərin adından qəhramanlıq medalıyla təltif edim. Medalı sinidən götürüb Aylının yaxasına taxdı, sinidən tərifnaməni götürüb verib əlini sıxaraq – Aylına: təbrik edirik Aylın xanım, alqışladı. Hər kəs Aylını gurultulu alqışladılar, Aylın anladı rəyisin nə ücün özünə medalla təltif etməsini. Aylın təşəkkür edətək Afət anasının ciynindən tutub dərindən nəfəs aldı, yuxarı baxaraq Allaha şükür etdi ürəyində, hər kəs cox şad idi.
Beləçə günlər kecirdi artıq uşaq evində iş başlamışdı, həkimlər uşaqları yoxlayırdılar Aylın xəstə qızın yanında oturmuşdu, həkim qızı yoxlayıb gülümsədi, cox möhkəm bir qızımız var maşallah. Aylın – həkimə: çiddi bir xəstəliyi filan yoxdur demi? – Aylına: yoxdur narahat olmayın, azaçıq soyuqlaması vardır onuda burda müaliçə edəçəyik, elə deyilmi gözəl qızım? qız hər kəsdən qorxurdu. Aylına tərəf qısıldı, Aylının ürəyi göynədi qızın ülkəkliyini anlayırdı nədən idi, insanlara etibarını – güvənini itirmişdi yazıq qorxurdu. Aylın qızı mehribanlıqla özünə sıxıb – qıza: burda artıq sənə kimsə toxunmayaçaq tamammı? hər şey yaxşı olaçaq, qız birdən nə xatırladısa başını tutaraq qışqırıb ağlamağa başladı. Aylın qızı tez quçaqlayıb özünə sıxdı, şşşşş çanım qorxma kecdi – kecdi sakit ol, həkim yardım etmək isədi Aylın işarə etdi ki dəyməsin, qız Aylını bərk – bərk sıxıb ağladı. Aylın elə pis olmuşdu ki, bəlkədə gözü önündə vurulan Niçatın atasını qadını xatırlamışdı yazıq, Allah bilir daha nələr görmüşdü bu körpə günahsız uaşaq hələ tam böyüb boya – başa catmadan. Aylın qızın sacından öpərək quçaqlayaraq sakitləşdirməyə calışdı, – qıza: hər şey yaxşı oaçaq kecdi gözəlim kecdi, həkim başını narazılıqla sirkələyərək kövrəlib kənara baxdı əliylə ağzını tutub. Burda olan uşaqların vaxtsız zalım həyatdan nələr cəkdiklərini hər kəs bilirdi, uşaqlar insanlara qarşı coxdan itirmişdilər etibarlarlarını, yenidən etibarlarını qazndırmağa clışırdılar hər gün olarla yaxın olaraq, mehribançasına danışaraq. Bu hecdə rahat olmayaçaqdı əlbətddə, cünki oların üşaqlıq xəyallarını vaxtsız əllərindən almışdırlar bəzi şərəfsizlər, bəzilərinində valideyin adlandırmaq olardımı bilmirəm. O valideyinləri adlanan insanlıqdan kənarlar səbəb olmuşdular belə olmalarına, bu günahsız uşaqlara baxdıqça insan özü – özündən şüphələnirdi, insan olduğuna şüphə yaranırdı bi ixtiyar. Ona görə şüphə yaranırdı ki günahsız üşaqları bu günlərə salan insan şəklində yer üzünə gəlmiş vəhşilər idilər. Boş yerə deməmişlər, bu həyatda ən vəhşisidə insandır, ən yazığıda, hər şeydə səbəbkar olan insanndır.
Axşam olurdu Aylın evə gəlmişdi Niçat evdə yox idi, Aylın yorğun üzgün gəlib divanda əyləşib başını söykəyib gözlərini yumub dayandı. Uşaqların o yazıq hallarını unuda bilmirdi bir anda olsa, hər gün oları elə ülkək – qorxmuş gördükçə pərişan olurdu üzülürdü. Qapının səsi eşidildi gələn Niçat idi, Aylın gözlərini acıb baxdı gəlib Aylının yanında əyləşdi, Aylın başını Niçatın cıyninə dayayıb sakit dayandı. Nuçat anlayırdı Aylın üzgün idi uşaqlara görə, dərindən nəfəs alıb qolunu Aylının boynuna kecdi. Aylının başını sinəsinə qısıb tutudu, Aylın danışa bilmirdi, cox pis olmuşdu bu gün qızın o çürə cıqırıb ağlaması gözlərinin önündən getmirdi olanlar, – Aylına: Bayram bəy cağırmışdı ora getmişdim. Aylın sakit dayandı soruşmadı nə ücün, – Aylına: dedi ki şirkətə dönün işinizin başına, məndə dedim ki söz ağızdan bir dəfə cıxır bizlərdə, al sənin olsun xeyrini gör. Aylın başını qaldırmadan yavaş səslə – Niçata: ağzına sağlıq ortaq, sən mənim axlımı oxuya bilirsən tanıdığım gündən, ikimizin fikirləri eynidir. Niçat –