twórca dytyrambów, wyśmiany przez Arystofanesa w Ptakach. Syn tego Meletosa, który oskarżał Sokratesa, niesłychanie długi, chudy i wątły był przedmiotem drwin i szyderstw ze strony licznych poetów. [przypis tłumacza]
74
Morsym – syn Filoklesa, powinowaty Ajschylosa, sam marny poeta. [przypis tłumacza]
75
Oni ci wskażą wszystko, o co tylko spytasz (…) najlepiej owe drogi znają – aluzja do tajemnic eleuzyjskich. Hierofant, jak wiadomo, pouczał mystów o życiu przyszłym. [przypis tłumacza]
76
mary – nosze do przenoszenia zmarłego. [przypis edytorski]
77
drachma – staroż. moneta grecka o wartości sześciu oboli. [przypis edytorski]
78
Wolę raczej ożyć! – wszystko na odwrót, tam na świecie mówi się: „Wolałbym umrzeć!”. [przypis tłumacza]
79
Lete (mit. gr.) – jedna z rzek podziemnej krainy zmarłych. [przypis edytorski]
80
Oknus a. Oknos (mit. gr.) – uosobienie powolności, wahania i zwlekania, po śmierci skazany na bezsensowną pracę: wieczne splatanie słomianego sznura, którego koniec zjada osioł. [przypis edytorski]
81
Tartar (mit. gr.) – przepaść w podziemnej krainie zmarłych, miejsce pobytu dusz skazanych na wieczne cierpienie. [przypis edytorski]
82
czółn (daw.) – czółno. [przypis edytorski]
83
młaka – teren podmokły, zabagniony, moczary. [przypis edytorski]
84
sięść (daw.) – siąść. [przypis edytorski]
85
dzierżać (daw.) – dzierżyć, trzymać. [przypis edytorski]
86
nie z Salaminy – mieszkańców wyspy Salaminy uważano za świetnych wioślarzy. [przypis edytorski]
87
Nysa (gr. Νῦσα) (mit. gr.) – góra, na której nimfy deszczu wychowywały młodego Dionizosa. [przypis edytorski]
88
Dziadów… święta – trzeci dzień Anthesteriów, poświęcony Hermesowi, w którym garnki napełnione potrawami ofiarowano duszom zmarłym; a zatem to, co nasze Dziady (Zaduszki), obchodzone jednak bardzo wesoło, pląsami i sobótką. [przypis tłumacza]
89
mimo (daw.) – obok. [przypis edytorski]
90
Pan (mit. gr.) – bóg pasterzy, przedstawiany z koźlimi nogami i rogami; jego rzymski odpowiednik to Faun. [przypis edytorski]
91
rado (daw.) – chętnie, z zadowoleniem, ochoczo. [przypis edytorski]
92
gędziebny (daw.) – muzyczny (od „gędźba”, muzyka). [przypis edytorski]
93
breszyć (daw., reg.) – mówić głupoty. [przypis edytorski]
94
pospołu (daw.) – wspólnie, razem. [przypis edytorski]
95
mienić (przestarz.) – nadawać miano, nazywać kogoś lub coś. [przypis edytorski]
96
Empusa (mit. gr.) – monstrum zesłane przez Hekatę, niepokoiło podróżnych, a żywiło się mięsem ludzkim. [przypis tłumacza]
97
deklamować z Hegelochem górnie:/„Po groźnej burzy jasny słoneczny cień nastał” – aktor Hegelochos pomylił się w wymowie, czym rozśmieszył cały teatr. Ksantias przytacza tę pomyłkę. Po polsku oddałem to grą wymów: „cień” i „dzień”. [przypis tłumacza]
98
przysiąż – dziś popr.: przysięgnij. [przypis edytorski]
99
Dyjagoras [dziś popr. Diagoras] – poeta dytyrambiczny, którego wypędzono z Aten za bezbożność: Ksantias ironizuje. [przypis tłumacza]
100
chybać (daw.) – biec, pędzić. [przypis edytorski]
101
chylać (daw.) – chylić. [przypis edytorski]
102
Charyty (mit. gr.) – boginie wdzięku i piękna. [przypis edytorski]
103
kaganiec (daw.) – prymitywna lampka: naczynie, wewnątrz którego płonął ogień; częściej spotyka się formę zdrobn.: kaganek. [przypis edytorski]
