Żaby. Arystofanes

jeszcze!

      KSANTIAS

      Na Zeusa!

      DIONIZOS

      Alem zbladł ze strachu…

      KSANTIAS

      pokazuje na kapłana

      Ten ze strachu o waszmość sczerwieniał jak burak.

      DIONIZOS

      Dla boga! Skąd nieszczęścia te walą się na mnie?

      Który z bogów się zawziął łeb mi skręcić dzisiaj?

      KSANTIAS

      parodiując swego pana

      „Eter, Zeusa świątynia” albo „Stopa Czasu”!

      Z oddali daje się słyszeć muzyka fletów i śpiewy.

      Hej, słyszysz?

      DIONIZOS

      Co takiego?

      KSANTIAS

      Jak to? Nie słyszałeś?

      DIONIZOS

      Czego?

      KSANTIAS

      Fletów podmuchu?

      DIONIZOS

      nadsłuchuje

      Aha, tak! Zawiała

      Woń pochodni żywicznych ku mnie tajemniczo.

      Lecz przycupnijmy milczkiem i słuchajmy pieśni!

      Idą w róg sceny na lewo. Ksantias składa juki, tam się kryją i przyczajają.

      Chór głosów z oddali, jeszcze niewidzialny śpiewa:

      CHÓR

      Jakchu, Jakchosie! Jakchu, o Jakchu!

      KSANTIAS

      Więc to oni zaprawdę, to Wtajemniczeni,

      Którzy tu gdzieś pląsają, jak mówił Herakles,

      Wyśpiewując pieśń Jakcha niby Dyjagoras99.

      DIONIZOS

      Ja też tak samo myślę. Przycichnijmy zatem,

      Byśmy mogli zobaczyć i usłyszeć wszystko.

      CHÓR

      jeszcze niewidoczny, ale już wyraźny

      Jakchu, który zamieszkałeś kraj nasz uwielbiany,

      Jakchu, Jakchu, hej!

      Chybaj100 do nas, na polanę i wiedź nasze tany!

      W taneczników świętym gronie

      Hasaj, a w takt chylaj101 skronie,

      I wieńczone mirtem czoło;

      Jagód kiścią trzęsąc wkoło,

      Wybijaj takt nóżką żwawą!

      Och! Taniec dla mnie zabawą

      W bezkarnym szale wesołą!

      W tańcu naszym wszystkie boże Charyty102 rej wodzą,

      Tu w bractwie Wtajemniczeni swe pląsy zawodzą!

      KSANTIAS

      O szanowna, wspaniała córeczko Demetry!

      Toż mnie zawiał prosiątka pieczonego zapach.

      DIONIZOS

      Milcz, a może oberwiesz jaką tłustą kiszkę!

      CHÓR

      teraz jeszcze wyraźniej, całkiem blisko

      Wstrząsaj gorejącą żagwią, niech buchną płonienie!

      O gwiazdo, co światło sypiesz pośród nocy cienie!

      Niech błoń zaleją pożary!

      Patrz, jak hasa tamten stary:

      Zgryzotę zagłuszył taniec,

      Sędziwych lat brzemię strząsa,

      Raźno na cześć boga pląsa!

      Lecz ty chwytaj za kaganiec103!

      Prowadź młódź, o niebios synu, na kwietne żuławy!

      Tam korowód, tam sobótka, tam będą zabawy!

      PARODOS.WEJŚCIE CHÓRU

      Śpiewy i recytacje (351–459)

      Scena się zmienia: przedstawia część Hadesu, w głębi widać pałac Plutona. Chór Wtajemniczonych (mystów) wkracza ze strony prawej od widzów na orchestrę tj. na przedscenie. W chórze jest 24 choreutów i koryfajosy tj. przodownicy. Ubrani w białe, śnieżne, wełniane szaty (chitony) i sandały, na głowie zielone wieńce, pochodnie płonące w rękach. Orszak niewiast w szatach szafranowych postępuje za nimi. Rolę Hierofanta mystów tj. Daducha obejmuje przodownik chóru, tj. koryfajos, który deklamuje przy wtórze fletów.