Vlinder teen die ruit. Ettie Bierman

swaer van haar daadwerklik wil help, moet sy weer hardekwas wees.

      “Ek kan nie.” Sy tel die beertjie op en prop dit in die doekesak. “Ek het te veel werk wat wag, en jy het ’n goeie nag se slaap in ’n behoorlike bed nodig.”

      Hendro ken haar te goed. Sy het ’n ander agenda … Hy kyk verby haar na ’n meeu wat laag oor die golwe swiep en dan koers kies na die kaai om by die vistermanne kos te aas.

      “Is dit die badkamer en die deurmekaar huis wat jou pla?”

      “Glad nie. As ek vol fiemies was, kon ek aan die kant gemaak het en my eie handdoeke gebring het. Ek is die volgende paar dae toegegooi onder eksamenvraestelle. Maar Saterdagmiddag is ek vry en ek wil by my ouers gaan inloer. Dit sal hulle goed doen om hul kleinkind te sien. Wil jy saamgaan?”

      Hy skud sy kop. “Ek is nie goeie geselskap nie.”

      “My pa sal begryp. Dalk ’n volgende keer …”

      Sy neem die sak en laat hom die drabedjie kar toe dra. Daardie paar fris skouers onder die kaasdoekhemp is nie net vir vertoon nie, en hy is behendig genoeg om Maja nie te laat val nie. Voor sy inklim, kyk Suri glimlaggend op in sy gesig.

      “Met my en die baab onder jou voete uit, sal jy dalk tyd hê om die bankstate en ateljee te orden.” Sy mondhoeke trek ondertoe, maar Suri steur haar nie daaraan nie. Sy rek haar op haar tone om by te kom en soen hom op die mond. “Pas jouself op. Ek is lief vir jou, boetie.”

      “En ek vir jou …” antwoord hy en wag tot sy uit is by die hek, voor hy hande in die broeksakke terugslenter na die stil huis.