Danie Marais
gedigte
Tafelberg
Die uitleg van gedigte in hierdie digitale uitgawe van Al is die maan ’n misverstand mag verskil van dié van die gedrukte uitgawe, afhangende van die instellings op u leestoestel. Die uitleg vertoon optimaal indien die standaardinstelling op u leestoestel gebruik word. Lesers kan egter eksperimenteer met die instellings vir verskillende perspektiewe op die gedigte.
Vir my familie en die meisie met die sewe letters in haar naam
Aanhaling
Under every no
Lay a passion for yes that had never been broken.
wallace stevens – “Esthétique du Mal”
Aimed just where I’d been told –
behind the shoulders at the heart
and lungs. ‘They might run,
but they won’t run far.
Look at it this way,’ my friend said.
‘How far would you run with a piece
of lead in your heart?’ That depends,
my friend, that depends.
raymond carver – “Elk Camp”
Tramps like us, baby we were born to run.
BRUCE springsteen – “Born to run”
Glip die aarde blou
As die buitenste ruimte haar eers
in die leemte hier binne
kom bewonder
lê verlange swart
om die witmaanstil
As die diepste onverskilligheid hom
oplaas in die spieël herken
glip die aarde blou, val vry –
suutjies deur die niet
in die olie van die al
Asseblief I
Van my woonstel se wentelbaan
is alles wat tel
’n gebed ver weg.
Maar voor jou totsiens-soen
het ek nie meer geweet waarvoor
om te vra wanneer ek bid nie.
Nou het ek vergeet van alles,
die res en die reën –
nou is dit net ek en jy tienduisend
onverhoorde nagmyle
in ’n enkelgebed ver.
Met een asem
Dit is nie ’n liefdesverklaring of ’n love poem dié nie maar verlange wat gejaagde asem is wat banger is om verkeerd te lewe as vir die dood wat jóú bokkie ook wil hê hê hê soos ’n dobbelsteen in ’n dronk hand hunker na sy nommer in roulette so honger soos ’n pyl uit ’n boog gereed soos ’n vuurhoutjie brand soos longe vol petrolpsalms vir jou al is die maan ’n misverstand en altyd net ’n asem lank
Weet net
Ek wil vurig
maar sag
iets aanteken vir ewig
noudat ons aan mekaar geraak het –
soos destyds by Stormsriviermond
toe die see in my hut kom slaan het.
En tog het ek net
staan en kyk
hoe die hemel tuimel
en die see in swik
hoe my oudste sout verlange
hier vlak voor my voete
haar te pletter loop.
Ek was tjoepstil oorweldig;
tot barstens gelukkig
soos by ’n hotelvenster in Bangkok
met die mal moeson
wat die “meer, meer, meer!” van begeer
in onstuitbare bruin riviere
deur ’n tropiese doolhof jaag.
Maar wat nou?
Noudat ek jou oor en oor in my kop
onweerstaanbaar verleë
uit jou gedagtes laat opkyk na my
net om jou glimlag
om mý mondhoeke te vang speel;
noudat ek oral weet
van jou
soos van daai storm in Bangkok
en die sterre en kleintyd en dood
soos springgety oor my drumpel
as ek net so
gratis en verniet
binne brand
soos jy.
Wees gerus
Raak my aan, asseblief,
raak my nie nou al aan nie.
Uit hierdie bitter grond gebore
tussen windhande wat my wil klief.
H.J. Pieterse – “Artisjok”
Dis doodreg,
want ek wil jou nie sommer
vuil vat en klou nie –
as mens aan die sterre vat
gaan hulle dood, sê Breyten.
Ek kap net soos ’n kat na ’n vlinder
my pelspoot na jou.
Ek:
kyk vir jou soos ’n nagapie,
waai my stert, honde-glimlag,
gooi verbete flikkers vir jou
soos ’n vuurtoring oor die water.
Ek ry ons enigste soen soos ’n luck dragon
as almal slaap.
Soggens kom fluit ek soos jou ketel,
jaag met ’n fris bries
die reëndruppels soos paddavissies
oor jou venster.
Ek staar oop en bloot pers na jou
soos ’n Pretoria in Oktober.
Ek gaan lê bloot met die boekmerk tussen jou blaaie
as jy die lig afsit snags.
Daar is niks om voor bang te wees nie –
ek doodle maar die sewe lucky letters van jou naam
en laat jou in vrede spartel
met jou donkerbloed jou warm-alleen
jou rooi hart-gedagtes.
Kyk, ek trek net die gordyne oop
sodat jy kan voel hoe roekeloos die maan
deur die diefwering aan jou vat
in Sun Court 8 –
jou gehuurde kou
in