'n Lang, vreemde pad. Susanna M. Lingua

drie meisies begin gesels oor klere en modes, en eindelik hou Pedro voor die Tagus-hotel stil.

      “Ons sal julle môreaand halfagt kom oplaai,” herinner Pedro hulle aan die volgende aand se uitstappie.

      “Dankie, Pedro, ons sal betyds gereed wees,” belowe Elise.

      Toe groet en vertrek Pedro en Rita.

      Tydens die terugreis van die plaas af het Elise byna niks gesê nie, maar hier waar sy nou in ’n geurige bad ontspan, dink sy weer aan die aantreklike markies.

      Dis waar, sy het nog nooit so ’n aantreklike man soos hy gesien nie. Sy dink aan daardie oomblik toe sy drie sekondes lank in sy oë gekyk het. Dit het vir haar gevoel asof hy gewag het dat sy moet opkyk, want daar was iets in sy oë, iets wat daardie dag afwesig was toe sy hom die eerste keer in die restaurant gesien het. Dit wou vir haar al lyk asof hy bly . . . nee, nie bly nie, verras was om haar op sy plaas te sien. Miskien is dit maar wensdenkery van haar, maar daar was baie beslis iets vreemds in sy oë.

      ’n Lang ruk lê Elise daar in die bad aan die markies en dink, toe tref dit haar dat sy onherroeplik verlief is op die waardige edelman . . . ja, ’n wildvreemde man wat sy maar twee keer in haar lewe gesien het.

      Is dit moontlik, wonder sy, dat ’n mens so plotseling op ’n vreemde man verlief kan raak? Is dit werklik liefde? Ek verstaan myself ook nie meer nie, want dit is nie in my aard om op ’n vreemde man verlief te raak nie . . . en tog het dit met my gebeur!

      Sy dink aan Rosanna, die gelukkige meisie met wie die markies moontlik self gaan trou, en dan is sy meteens bly dat sy oor sewentien dae terugkeer na haar eie vaderland. In die verre Suid-Afrika sal sy hopelik vergeet dat sy die man van haar drome hier in die vreemde raakgeloop het . . . Maar sal dit werklik so maklik wees om te vergeet? Sal haar hart nie altyd na hom bly hunker nie?

      Sy klim traag uit die bad en besluit om maar dadelik bed toe te gaan. Sy is moeg van al die getob en verlang na die slaap wat vergetelheid moet bring.

      Ofskoon Elise eers laat daardie nag aan die slaap raak, is sy nogtans die volgende oggend vroeg wakker en uit die vere.