Droomman aan boord. Elsa Hamersma

herinner te word.”

      “As my gewrig nie verbind was nie, kon ons handgegee het,” antwoord hy en tot haar verligting klink dit of daar ’n glimlag in sy stem is, “maar ek moet erken dat ek versigtig is om my seer hand vir iemand aan te bied.”

      “Dit is ’n groot jammerte.” Sy bedoel dit. Sy sou graag wou weet of die aanraking van sy hand haar hart in hoogste versnelling sal gooi. Sy lees altyd in liefdesverhale dat daar ’n vonk spring tussen die held en die heldin en dat dit die teken is dat hul lywe op fisieke vlak al weet wat hul breine logies nog nie weet nie.

      “Ek wonder of Lukas en jou mooi vriendin die aand geniet.”

      “Natuurlik sal hulle.” Sy is jammer dat hy oor Belle moes praat. Sy het deur hulle hele gesprek nie een keer aan haar gedink nie.

      “Is sy enkellopend? Ek bedoel, het sy iemand spesiaal in haar lewe?”

      Sy wens regtig hy het nie oor Belle en haar mansvriende uitgevra nie, want dit beteken dat hy in Belle belangstel. “Nee. Sy is nie in ’n verhouding met iemand nie.” Sy wens sy kon gejok het.

      “Dis nogal snaaks. Vroue soos sy loop gewoonlik nie los nie.”

      “Sy het niemand spesiaal in haar lewe nie, maar dit beteken nie dat sy elke aand in sak en as alleen sit nie.”

      Hy sê niks daarop nie.

      “Ek is nou moeg. Ek moet in die bed kom,” sê sy naderhand. Al wil sy dit nie erken nie en ook nie daaroor praat nie, het die ligte hoofpyn nou erger geword. En die trant van die gesprek het haar moeg gemaak. Veral die stukkie oor Belle …

      “Ek ook,” kom sy stem uit die donker.

      Moet sy vra of sy hom kan terugstoot? Nee, hy laat nie eens sy broer toe om hom te help nie. Dis nogal indrukwekkend dat hy so met net die een hand regkom. “Nag, dan,” groet sy en stap terug in die rigting van haar en Belle se kajuit.

      Op die laaste oomblik besluit sy om tog te gaan kyk wat in die teater aangaan. Sy staan ’n paar minute net binne die deur en kyk, maar die Chinese akrobate wat op die verhoog is, beïndruk haar geensins nie. Die steekpyn in haar kop word by die oomblik erger en toe sy weer ’n lang gaap moet onderdruk, besluit sy dat die bed die regte plek vir haar is.

      Haar laaste gedagte voordat sy aan die slaap raak, is dat sy darem ’n soort verstandhouding met Bartho opgebou het. Al is dit net om te gesels sonder om in mekaar se verlede te delf. Sy is taamlik seker dat daar iets tussen hom en Maya gebeur het en dat die verlowing verby is. Rede om te juig.

      As hy net nie so uitgevra het oor Belle nie. Rede om bedruk te voel.