’n lang tyd was Mr Snuggles die enigste memory wat ek van my pa gehad het. Ek was sewe jaar oud toe hy innie see verdrink het. Ek het daai jaar met skool begin en ek onthou daai … Ek weetie, ek het seker my pa uitgeblock. But as ek vir Mr Snuggles vashou, dan kom alles terug.
Ek het gegloe na my pa nie huis toe gekommitie, dat somehow het sy spirit in Mr Snuggles gegaan and so my daddy was still here with me. En daai is hoe hy my geprotect het. Ek het geweet iets was saam my. It felt like Daddy. Toe begin ek met my pa … Mr Snuggles praat. Ek hettie ’n beste vriend gehad nie, so I used to tell Mr Snuggles all my secrets.
Maar een aand het my ma verby my kamer geloep en gehoor hoe lekker gesels ek en ek sê die heeltyd “Daddy”. En toe sy daar inloep en sien dis met Mr Snuggles wat ek soe babbel, toe trip daai vrou.
“Ek hettie tyd vi possessed kinnes en possessed poppe in my huisie! Ooh nee, Lord Jesus, ôs kannitie afford ie. Weet jy hoeveel is ’n exorcism? Ek willie meer hoo jy praat met dai teddybear ie!”
Ek het gehuil. “Now how must I then talk to daddy?”
“Dai pop issie jou pa nie, jou pa is vrek, dammit! Dais maar net ’n pienk mannetjie!”
I couldn’t understand why I wasn’t allowed to talk to Mr Snuggles … my daddy. But it was okay for my mommy to speak to the Jesus ornament in the front-room cabinet. Daais oek ma net ’n pienk mannetjie.
Ek wou nie hê my ma moet vir Mr Snuggles weggooi nie. Toe gesels ek maar nie meer met hom nie – at least nie hardop nie. Ek het met hom in my kop gepraat. I couldn’t help it, hy’t my altyd lat voel dat alles all right gaan wees.
As Mr Snuggles nie langs my innie kooi gelê hettie dan kon ek nie annie slaap raak nie. My favourite game met Mr Snuggles was doctor-doctor. Ek dink dis allie ure van daai speel dat ek decide het ek wil medicine study. My droom was om ’n doctor te wees.
Die skole hier by ons issie die beste nie. But die fees is goedkoop en my skool was net ommie draai van my huis af, soe ons hoef nie te betaal het vir travelling nie. My ma en pa het na dieselfde skool gegaan toe hulle jonk was. Hulle het mekaar daar ontmoet. Daar is ’n paar teachers van my ma-hulle se tyd wat nog altyd daar is. They’re good, but daar is ’n paar vannie nuwe teachers wat rêrag nie educators moet wees nie.
I mean, hulle sê Mrs Davis het gestudy om ’n hairdresser te word but sy leer dan die kinders Natural Science. Ek het my nie uitgesit mettie skoolkinders nie. Ek het nooit na die parties of skool-events gegaan nie. It’s because ek het nie comfortable gevoel nie. Mense freak my uit. Ek het nie geweet hoe om met die ander kinders te praat nie. Ek het vir myself gesê ek is nie by die skool om vriende te maak nie. Ek is daar om hard te werk en goeie punte te kry soedat ’n university vir my ’n bursary sal gee.
Ek wil my undergrad hier in die Kaap doen. Dan wil ek overseas gaan vir my post-grad, somewhere in Europe, êrens koud waar daar nie baie son is nie. En wanneer ek klaar met my residency en alles is en ek is qualified, dan sal ek terug skiem toe kom en my eie doctor’s office hier oepmaak. I want to heal children.
Everything was on track. Ek het hard gewerk om seker te maak my plan werk uit. Toe ons matric begin, was ek die top achiever in ons graad. Ek het klaar my applications ingevul en na die universities gestuur. Ek was gereed.
Toe sit hulle vir Derick in my wiskundeklas.
4
DERICK
I was turning her away from the sun.
Ek hou die gôdyne toe, ek willie hêrie son moet inkommie. My ma se flat is donke. As sy nie hie issie dan’s ôsse plek stil behalwe virrie geluid vannie toilet wat lek. Die wate seil soes ’n dun see-through slang ytie badkamer na my toe.
Byte hoo ek’ie neighbours. Die couple wat boe bly baklei alwee, hy’t in haa bag gekrap en birthcontrol-pille gevind, nou gooi hy goed stukken daa boe. Die onneste neighbour speel sy radio hard en drai ittie sagte wanne it adverts issie. Hulle maak kos langsan, ek kannie vleis ryk. My mond wate.
Êrens byte hyl ’n baby. Ek onthou. Ek wil my vinges in my ore druk. My kop klop vannie pyn. Skêp wit lig bas voo my oë, it voel daas ’n flash-camera in my brein wat anhou photos vat. Ek kannie ophou onthou ie. Ek voel nat. Waas my ma? Ek kyk op, die paint oppie dak maak blase, swat mufdotjies stiek tienie pregnant bubbles vas en lyk soes evil gesiggies wat my ytlag. Ek maak my oë styf toe en hou my asem op. Die baby skrie hardere.
Ek onthou.
Higher Grade Maths was ampe soes ’n anne taal. Ek’t my mos laat gemaak, ek hettie gewiet ek gan soe sukkelie. Dai eeste dag in Mr Levendaal se klas het hy vi my gesê ek moet by Nicole Lamb gan sit. Sy wassie beste in wiskunde.
Toe ek langs haa innie desk klim, wil ek haa nog groet but sy’t my nie angekykie. Ek dinkie ees sy’t geregister ieman het langs haa kô sittie, sy was net into haa wêk. Ek’t haa die hele tyd soe ytie kant van my oë yt geloe. Ek kon nie onthou as ek ooit mettie goose gepraatitie. En ôs was al jare saam in een skool.
Nicole was altyd daa, but innie background, sy was nooit saam ôs oppie playground ie. Ek het altyd gedink, naai sy’s sturvy, wan sy’t nooit gepraatie. Toe roep Mr Levendaal vi Nicole blackboard toe. Sy moet vi ôs wys hoe om ’n som yt te wêk.
It was warm dai dag. Ek het haa dopgehou soes sy board toe loep. Sy’t haa ponytail om haa hand gedrai en in een vinnagge move was haa hare in ’n perfect bolla geswai. Sy’t nog haar pen gebryk ommie bolla in place te hou.
Yoh, I was mesmerised!
Soes sy biesag byrie board was, het ek haa boek van haa kant vannie desk gevat. Sy’t colourful borders op elke blaai gemaak. Alles straight en presies. It was vi my baie oulik. Complete opposite van my boek. Ek kan gehoorit hoe vinnag kap Nicole die anwood yt oppie blackboard. Sy’t in ’n rhythm gewêk, it het geklink soes ’n heartbeat.
Ek’t gevoel ek moet iets vi haa skryf. Toe wassit ampe asoffie pen vanself bewiegit:
I wish I was white
and thin:
die stuk chalk wat an jou vingers vassit.
Ek wens my naam was X
middelnaam To-The-Power-Of
van Y.
If I was a complex equation would you try to work me out?
In jou hart ken jy die formula.
My answer is U.
Girla byrie blackboard
stiek my pen in jou bolla.
Die next dag het Nicole byte Mr Levendaal se klas gestaan met ’n verrimpelde blaai in haa han. Sy’t my gedig yt haar maths book geskee. Ek was skaam, ek’t straight voo my gekyk soes ek veby haa loep, maak soes ek haa nie sienie. Sy’t annie strap van my Karrimor bag getrek. Toe ek omdrai was sy biesag om wee af die gang te loep. Ek follow haa. Sy’t byrie steps gestop en omgedrai, it was ie eeste kee wat ek eye contact met haa maak. My bôs het soema ingesink, sy’t lettelik my asem weggeslat. Nicole het eeste weggekyk, sy’t die blaai dopgehou.
“Derick, het jy dié gedoen?”
My handskrif lyk soes lielike scribbles, ek wens ek’tie in haa boek geskryfie.
“Weet jy wat, nuh, Derick, ek hou nie eintlik van poetry nie.”
Ek vryf my vookop. “Yes, ek’s jamme, Nicole.”
“Elke Valentine’s Day skryf jongetjies vir my gedigte. It’s always ‘Roses are red, violets are blue, I love you Nicole, please show me your …’”
Sy’t haa hand om haa keel gehou en gesukkel om te sluk, soes ieman wat hard try ommie op te gooi nie. Ek het gebas vannie lag. Sy’t langs my tienie railings kô staan en my saggies met haar elmboog gestamp.
“Dis nie snaaks nie, Derick! Weet jy allie môsagge woorde wat rym met Nicole? But toe ek gisteraand lees wat jy geskryf het … I mean maa, I was blushing at